[Zonder toestemming van zijn ouders mag een minderjarige geen huwelijk aangaan.
Die toestemming wordt vastgesteld door de [familierechtbank] waarbij de vordering tot ontheffing van het leeftijdsvereiste aanhangig is gemaakt.
Ingeval de ouders weigeren hun toestemming te geven, kan de rechtbank toestemming tot het huwelijk verlenen als zij de weigering een misbruik acht te zijn.
Ingeval één van de ouders zijn toestemming weigert te geven, kan de rechtbank toestemming tot het huwelijk verlenen indien de weigering niet gegrond wordt geacht. De ouder die niet verschijnt, wordt geacht niet in het huwelijk toe te stemmen.
Ingeval één van de ouders in de onmogelijkheid verkeert zijn wil te kennen te geven [of wilsonbekwaam is] en de andere ouder zijn toestemming weigert, kan de rechtbank toestemming tot het huwelijk verlenen als zij de weigering een misbruik acht te zijn.
Ingeval beide ouders in de onmogelijkheid verkeren hun wil te kennen te geven [of wilsonbekwaam zijn] of ingeval zij niet verschijnen, kan de rechtbank toestemming tot het huwelijk verlenen.]
Vervangen bij art. 9 W. 19 januari 1990 (B.S., 30 januari 1990), met ingang van 1 mei 1990 (art. 55), gewijzigd bij art. 4, 1° en 2° Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)) en bij art. 16 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).
