
	Meer info

21/03/1804 BW
[Oud] Burgerlijk Wetboek

Boek III Op welke wijze eigendom verkregen wordt

Wetshistoriek

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 66 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987).

Gewijzigd bij art. 5 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Artikel 724

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 67 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987).

Gewijzigd bij art. 6 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Hoofdstuk II

Wetshistoriek

Hoofdstuk II (art. 725 - art. 730) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 9 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 729

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 10 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 730

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 736

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 737

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 738

[...]

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 17 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Vervangen bij art. 47 W. 11 oktober 1919 (B.S., 29 oktober 1919).

Artikel 743

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 18 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 744

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Voorgeschiedenis

§ 1, lid 1 vervangen bij art. 69 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987).

§ 1, lid 2 vervangen bij art. 4, a) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 1, lid 3 gewijzigd bij art. 4, b) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 2 gewijzigd bij art. 4, c) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 3 ingevoegd bij art. 5 W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)).

Artikel 745ter

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 745quater

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§ 1 vervangen bij art. 70 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987), gewijzigd bij art. 24 W. 1 juli 2006 (B.S., 29 december 2006 (zesde uitg.)), met ingang van 1 juli 2007 (art. 26, zelf ingevoegd bij art. 373 W. 27 december 2006 (B.S., 28 december 2006 (derde uitg.))) en bij art. 10, 1° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 1/1 ingevoegd bij art. 10, 2° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 2 gewijzigd bij art. 74 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274) en bij art. 10, 3° en 4° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 3 gewijzigd bij art. 10, 5° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 745quinquies

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§§ 2 en 3 gewijzigd bij art. 6 W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)).

Artikel 745sexies

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§ 2 gewijzigd bij art. 75 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

§ 2/1 ingevoegd bij art. 11 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 3 vervangen bij art. 3, 1° Wet 22 mei 2014 (BS 13 juni 2014), met ingang van 25 januari 2015 (art. 1 MB 22 december 2014 (BS 15 januari 2015)) en van toepassing op elk verzoek tot omzetting van vruchtgebruik vanaf die inwerkingtreding (art. 4) en gewijzigd bij art. 2 Wet 19 juni 2016 (BS 21 juni 2016 (ed. 1)).

§ 4 opgeheven bij art. 3, 2° Wet 22 mei 2014 (BS 13 juni 2014), met ingang van 25 januari 2015 (art. 1 MB 22 december 2014 (BS 15 januari 2015)).

Artikel 745septies

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§§ 1 en 2 vervangen bij art. 28 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90).

Afdeling IVbis

Wetshistoriek

Afdeling IVbis (art. 745octies) ingevoegd bij art. 7 W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 745octies

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 7 W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Afdeling V

Wetshistoriek

Afdeling V (art. 746 - art. 749) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opschrift vervangen bij art. 9 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Artikel 746

[...]

Wetshistoriek

Wetshistoriek

Afdeling VI (art. 750 - art. 755) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opschrift vervangen bij art. 11 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Artikel 750

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 754/1

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 5 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 755

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 47 W. 11 oktober 1919 (B.S., 29 oktober 1919).

Hoofdstuk IV

Wetshistoriek

Hoofdstuk IV (art. 756 - art. 773) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Eerste afdeling

Wetshistoriek

Eerste afdeling (art. 756 – 766) opgeheven bij art. 72 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987).

Artikel 756 ? 766 (oud art. 756 - 766)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 72 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987).

Afdeling II

Wetshistoriek

Afdeling II (art. 767 - art. 773) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 18 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Artikel 772

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 19 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Artikel 773

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 20 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Hoofdstuk V

Wetshistoriek

Hoofdstuk V (art. 774 - art. 814) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 789

[...]

Wetshistoriek

Wetshistoriek

Afdeling III (art. 793 - art. 810bis) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 793

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 122 Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 108, 1° Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017) en gewijzigd bij art. 108, 2° Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017), met ingang van 1 maart 2018 (art. 12 KB 26 februari 2018 (BS 1 maart 2018 (ed. 1)).

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 1) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5), gewijzigd bij enig art. W. 3 januari 1983 (B.S., 21 januari 1983), bij art. 30 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90), bij art. 142, 1° en 2° Wet 25 april 2014 (BS 14 mei 2014 (ed. 2)) en vervangen bij art. 5 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014).

Artikel 794

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 1) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Artikel 795

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 796

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 125 Wet 5 mei 2019 (BS 19 juni 2019).

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 3) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Artikel 806

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 3) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Artikel 807

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 3) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Artikel 808

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 3) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Artikel 809

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 95, § 3) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Artikel 810

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 810bis

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 (art. 95, § 4) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 96) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), gewijzigd bij art. 49 W. 15 juli 1970 (B.S., 30 juli 1970) en bij art. 79 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274)

Artikel 814

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 2 (art. 20) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 31 oktober 1970 (art. 5).

Hoofdstuk VI

Wetshistoriek

Hoofdstuk VI (art. 815 - art. 892) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 2 (art. 21) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 1 januari 1969 (art. 3 K.B. 4 november 1968 (B.S., 13 november 1968)) en opnieuw opgenomen bij art. 20 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 824

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 2 (art. 21) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 1 januari 1969 (art. 3 K.B. 4 november 1968 (B.S., 13 november 1968)) en opnieuw opgenomen bij art. 21 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

[...]

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 26, 2° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 840

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 26, 3° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 33 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90) en bij art. 36, 15° W. 9 mei 2007 (B.S., 21 juni 2007).

Artikel 841

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 842

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Afdeling II

Wetshistoriek

Afdeling II (art. 843 - art. 869) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 843

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 27 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 843/1

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 28 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), zelf gewijzigd bij art. 60 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80), en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 844

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 29 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 845

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 30 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Vervangen bij art. 28 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 846

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 31 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 847

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 29 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013) en gewijzigd bij art. 32 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 848

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 30 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 849

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 33 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 850

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 851

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 852

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 34 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 853

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 858

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 38 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), zelf gewijzigd bij art. 61, 1° tot 3° Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 858bis

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 22 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en vervangen bij art. 39 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), zelf gewijzigd bij art. 62, 1° tot 4° Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80), en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 81 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

Artikel 858ter

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 39/1 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), zelf ingevoegd bij art. 63 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80), en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 859

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 41 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Wetshistoriek

Afdeling IV (art. 883 - art. 886) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 883

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 884

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 885

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 886

[...]

[...]

Wetshistoriek

Wetshistoriek

Titel II (art. 893 - art. 1100) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 28, 17° W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 897

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 898

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 899

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 900

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 4 (art. 8) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976) en opnieuw opgenomen bij art. 125 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)), en gewijzigd bij art. 40 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98).

Artikel 906

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 907

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 908

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 41 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98).

Opgeheven bij art. 75 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987), opnieuw opgenomen bij art. 126 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)) en gewijzigd bij art. 199 Wet 25 april 2014 (BS 14 mei 2014 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 221).

Artikel 909

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Lid 1 gewijzigd bij art. 2, 1° W. 22 april 2003 (B.S., 22 mei 2003 (tweede uitg.)).

Lid 2 ingevoegd bij art. 2, 2° W. 22 april 2003 (B.S., 22 mei 2003 (tweede uitg.)).

Lid 3, 3° ingevoegd bij art. 2, 3° W. 22 april 2003 (B.S., 22 mei 2003 (tweede uitg.)).

Lid 4 vervangen bij art. 2, 4° W. 22 april 2003 (B.S., 22 mei 2003 (tweede uitg.)).

Artikel 910

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 21 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950), bij art. 69 W. 5 augustus 1992 (B.S., 8 oktober 1992) en bij art. 95 Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017).

Artikel 911

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 3 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Artikel 912

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 139, 6° W. 16 juli 2004 (B.S., 27 juli 2004), met ingang van 1 oktober 2004 (art. 140).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 86 W. 15 december 1980 (B.S., 31 december 1980).

Hoofdstuk III

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 48 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 23 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en bij art. 8 W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)).

Artikel 915bis

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 24 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§ 1 gewijzigd bij art. 49, 1° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 2 gewijzigd bij art. 49, 2° en 3° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 2/1 ingevoegd bij art. 49, 4° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 3 vervangen bij art. 49, 5° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

§ 4 opgeheven bij art. 49, 6° Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), zelf vervangen bij art. 66 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 5 ingevoegd bij art. 3 W. 22 april 2003 (B.S., 22 mei 2003 (tweede uitg.)).

§ 3 gewijzigd bij art. 27 W. 20 mei 1997 (B.S., 27 juni 1997).

Artikel 916

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 25 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981) en gewijzigd bij art. 50 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Wetshistoriek

Afdeling II (art. 920 - art. 930) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 920

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§ 1 genummerd en §§ 2 tot 4 ingevoegd bij art. 54 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), zelf gewijzigd bij art. 68, 1° en 2° Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 921

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 922

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 55 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Gewijzigd bij art. 79 W. 22 december 1998 (B.S., 15 januari 1999).

Artikel 922/1

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 927

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 928

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 59 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 929

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 60 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 930

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 60 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Hoofdstuk IV

Wetshistoriek

Hoofdstuk IV (art. 931 - art. 966) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 35 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90) en gewijzigd bij art. 82 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

Artikel 937

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 70 W. 5 augustus 1992 (B.S., 8 oktober 1992).

Gewijzigd bij art. 22 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 938

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 939

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 7 Wet 11 juli 2018 (BS 20 juli 2018 (ed. 2)).

Artikel 940

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 4 (art. 8) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 941

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 942

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Afdeling II

Wetshistoriek

Afdeling II (art. 953 - art. 966) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 953

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 32 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 954

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 955

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 956

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 957

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Lid 2 vervangen bij art. 33, a) Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Lid 3 ingevoegd bij art. 33, b) Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 958

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 959

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 960 ? 966 (oud art. 960 - 966)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 77 W. 31 maart 1987 (B.S., 27 mei 1987).

Hoofdstuk V

Wetshistoriek

Hoofdstuk V (art. 967 - art. 1047) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 19 W. 2 februari 1983 (B.S., 11 oktober 1983).

Artikel 970

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 971

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij enig art. W. 16 december 1922 (B.S., 22 december 1922).

Artikel 972

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 75 Wet 31 juli 2020 (BS 7 augustus 2020 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2020 (art. 76).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Art. vervangen bij art. 20 W. 2 februari 1983 (B.S., 11 oktober 1983).

Enig lid, 1° en 2° gewijzigd bij art. 124, a) en b) Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017).

Artikel 977

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij enig art. W. 16 december 1922 (B.S., 22 december 1922).

Artikel 978 ? 979 (oud art. 978 - 979)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 22 W. 2 februari 1983 (B.S., 11 oktober 1983).

Artikel 980

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij enig art. W. 3 juli 1974 (B.S., 18 juli 1974).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij enig art. W. 16 december 1922 (B.S., 22 december 1922).

Afdeling II

Wetshistoriek

Afdeling II (art. 981 - art. 1001) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 981

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 982

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 2 W. 29 juli 1971 (B.S., 29 december 1971).

Artikel 1000

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 29 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 1001

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Afdeling III

Wetshistoriek

Afdeling III (art. 1002) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1002

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 21 W. 2 februari 1983 (B.S., 11 oktober 1983), gewijzigd bij art. 87 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274) en bij art. 125, 1° en 2° Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017).

Artikel 1009

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Wetshistoriek

Afdeling VI (art. 1014 - art. 1024) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1014

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1015

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1016

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 129 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Gewijzigd bij art. 36, 11° W. 9 mei 2007 (B.S., 21 juni 2007).

Artikel 1032

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1033

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1034

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Lid 2 ingevoegd bij art. 34 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Artikel 1047

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 35 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 36 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90).

Artikel 1056

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 37 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90).

Artikel 1057

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 8 Wet 11 juli 2018 (BS 20 juli 2018 (ed. 2)).

Artikel 1070

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 131 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Artikel 1071

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1072

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1073

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1074

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 39 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90).

Hoofdstuk VII

Wetshistoriek

Hoofdstuk VII (art. 1075 - art. 1080) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1075

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1076

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 61 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 1077

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1078

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1079

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 62 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 1080

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Wetshistoriek

Hoofdstuk IX (art. 1091 - art. 1100) opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1091

[...]

Wetshistoriek

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 31 W. 14 mei 1981 (B.S., 27 mei 1981).

Artikel 1099

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1100

[...]

Wetshistoriek

Hoofdstuk VI (art. 1100/7) ingevoegd bij art. 63 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73) en opgeheven bij art. 58, 3° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1100/7

[...]

Artikel 1123

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 2° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1124

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 3° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 7, § 5 W. 30 april 1958 (B.S., 10 mei 1958) en gewijzigd bij art. 132 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Artikel 1125

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 3° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 7, § 6 W. 30 april 1958 (B.S., 10 mei 1958) en gewijzigd bij art. 133, 1° en 2° Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Afdeling III Voorwerp en inhoud van de contracten

Artikel 1126

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 4° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1127

Eerste afdeling Algemene bepalingen

Artikel 1134

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 6° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1135

[...]

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 7° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 9 Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

Artikel 1139

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 8° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1140

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 8° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1141

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 8° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 6 W. 1 mei 1913 (B.S., 2-3 mei 1913) en gewijzigd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 13 januari 1999).

Artikel 1154

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 10° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 7 W. 1 mei 1913 (B.S., 2-3 mei 1913).

Artikel 1155

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 10° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 7 W. 1 mei 1913 (B.S., 2-3 mei 1913).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 4 (art. 10) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Hoofdstuk IV Verschillende soorten van verbintenissen

Eerste afdeling

Wetshistoriek

Eerste afdeling (art. 1168 - art. 1184) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1168 - art. 1180) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1168

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1169

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1170

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1171

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1172

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1173

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1174

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1175

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1176

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1177

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1178

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1179

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1180

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1181 - art. 1182) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1181

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1182

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 3

Wetshistoriek

§ 3 (art. 1183 - art. 1184) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1183

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1184

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Wetshistoriek

Afdeling IV (art. 1197 - art. 1216) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1197 - art. 1199) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1197

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1198

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1199

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1200 - art. 1216) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1200

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1201

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1202

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1203

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1204

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1205

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1206

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1207

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1208

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1209

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1210

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1211

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1212

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1213

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1214

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1215

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1216

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1220 - art. 1221) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1220

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1221

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1222 - art. 1225) opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1222

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1223

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1224

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1225

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 13° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Afdeling VI Verbintenissen onder strafbeding

Artikel 1226

[...]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 4 W. 23 november 1998 (B.S., 13 januari 1999).

Artikel 1232

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 17° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1236

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 17° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1237

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 17° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1238

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 17° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1239

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 17° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1240

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 17° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1240bis

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 13 Wet 6 mei 2009 (BS 19 mei 2009) en opgeheven bij art. 58, 4° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§ 1 gewijzigd bij art. 9, 2° Wet 11 juli 2018 (BS 20 juli 2018 (ed. 2)) en bij art. 56, 1° Wet 11 februari 2019 (BS 22 maart 2019).

§ 3 gewijzigd bij art. 10 Wet 11 juli 2018 (BS 20 juli 2018 (ed. 2)) en bij art. 56, 2° Wet 11 februari 2019 (BS 22 maart 2019).

§ 4 gewijzigd bij art. 56, 3° Wet 11 februari 2019 (BS 22 maart 2019).

§ 5 gewijzigd bij art. 81, 3° Wet 13 december 2012 (BS 20 december 2012 (ed. 4)) en bij art. 11 Wet 11 juli 2018 (BS 20 juli 2018 (ed. 2)).

§ 1 gewijzigd bij art. 81, 1° Wet 13 december 2012 (BS 20 december 2012 (ed. 4)) en bij art. 9, 1° Wet 11 juli 2018 (BS 20 juli 2018 (ed. 2)).

§ 4 gewijzigd bij art. 162 Wet 29 maart 2012 (BS 6 april 2012 (ed. 3)), met ingang van 1 juli 2012 (art. 1 KB 27 juni 2012 (BS 29 juni 2012 (ed. 4))) en bij art. 81, 2° Wet 13 december 2012 (BS 20 december 2012 (ed. 4)).

Artikel 1240ter

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 Wet 28 juni 2009 (BS 21 augustus 2009 (ed. 2)) en opgeheven bij art. 58, 5° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1241

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 18° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1242

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 18° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1243

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 18° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1244

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 19° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 3 (art. 102) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 1 oktober 1969 (art. 4 K.B. 8 juni 1969 (B.S., 11 juni 1969)).

Artikel 1245

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1246

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1247

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1248

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1249 - art. 1252) opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1249

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1250

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1251

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1252

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 3

Wetshistoriek

§ 3 (art. 1253 - art. 1256) opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1253

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1254

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1255

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1256

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 4

Wetshistoriek

§ 4 (art. 1257 - art. 1264) opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1257

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1258

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1259

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1260

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1261

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1262

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1263

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1264

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 5

Wetshistoriek

§ 5 (art. 1265 - art. 1270) opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1265

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1266

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1267

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1268

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1269

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1270

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 20° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 21° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 6 W. 6 juli 1994 (B.S., 15 juli 1994).

Artikel 1296

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1297

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1298

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1299

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Wetshistoriek

Afdeling VI (art. 1302 - art. 1303) opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1302

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1303

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 22° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Afdeling VII Vordering tot nietigverklaring of tot vernietiging van de overeenkomsten

Artikel 1304

[...]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 36 W. 19 januari 1990 (B.S., 30 januari 1990), met ingang van 1 mei 1990 (art. 55) en gewijzigd bij art. 89 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

Artikel 1310

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 26° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1311

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 26° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1312

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 27° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 7, § 7 W. 30 april 1958 (B.S., 10 mei 1958) en gewijzigd bij art. 135 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Artikel 1313

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 28° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1314

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 29° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 136 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Wetshistoriek

Eerste afdeling (art. 1317 - art. 1340) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75), met uitzondering van de artikelen 1321, 1338, 1339 en 1340.

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1317 - art. 1321) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75), met uitzondering van artikel 1321.

Artikel 1317

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 28 W. 11 maart 2003 (B.S., 17 maart 2003 (tweede uitg.)), bij art. 129, 1° en 2° Wet 4 mei 2016 (BS 13 mei 2016 (ed. 1)), met ingang van 31 december 2016 (art. 261) en bij art. 315, 1° en 2° Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017).

Artikel 1318

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1319

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 3 (art. 103) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 1 januari 1969 (art. 4 K.B. 4 november 1968 (B.S., 13 november 1968)).

Artikel 1320

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1321

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 30° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1322 - art. 1332) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1322

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 2 W. 20 oktober 2000 (B.S., 22 december 2000).

Artikel 1323

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1324

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1325

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1326

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1327

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1328

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1329

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1330

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1331

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1332

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 3

Wetshistoriek

§ 3 (art. 1333) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1333

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 4

Wetshistoriek

§ 4 (art. 1334 - art. 1336) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1334

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Lid 2 ingevoegd bij art. 34 Wet 21 juli 2016 (BS 28 september 2016), met ingang van 28 september 2016 (art. 1 KB 14 september 2016 (BS 28 september 2016, err., BS 6 oktober 2016)).

Artikel 1335

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1336

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 5

Wetshistoriek

§ 5 (art. 1337 - art. 1340) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75), met uitzondering van de artikelen 1338, 1339 en 1340.

Artikel 1337

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1338

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 31° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1339

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 6° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1340

Artikel 1348

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Afdeling II/1

Wetshistoriek

Afdeling II/1 (art. 1348bis) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Opschrift afdeling II/1 ingevoegd bij art. 2 Wet 15 april 2018 (BS 27 april 2018 (ed. 2)), met ingang van 1 november 2018 (art. 260, leden 1 en 2).

Artikel 1348bis

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Ingevoegd bij art. 3 Wet 15 april 2018 (BS 27 april 2018 (ed. 2)), met ingang van 1 november 2018 (art. 260, leden 1 en 2).

Afdeling III

Wetshistoriek

Afdeling III (art. 1349 - art. 1353) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1349

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1350 - art. 1352) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1350

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1351

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 2 (art. 22) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967), met ingang van 1 januari 1969 (art. 4 K.B. 4 november 1968 (B.S., 13 november 1968)).

Artikel 1352

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1353) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1353

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Wetshistoriek

Afdeling V (art. 1357 - art. 1369) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1357

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1358 - art. 1365) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1358

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1359

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1360

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1361

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1362

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1363

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1364

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1365

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1366 - art. 1369) opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1366

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1367

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1368

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 1369

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 73 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Titel IV Verbintenissen buiten overeenkomst

Artikel 1370

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 32° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 40 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90).

Wetshistoriek

Hoofdstuk II (art. 1382 - art. 1386) opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Artikel 1382

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Artikel 1383

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Artikel 1384

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij enig art. W. 6 juli 1977 (B.S., 2 augustus 1977).

Artikel 1385

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Artikel 1386

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Titel IVbis

Wetshistoriek

Titel IVbis (art. 1386bis) opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Voorgeschiedenis

Titel IVbis (art. 1386bis) ingevoegd bij art. 1 W. 16 april 1935 (B.S., 18 april 1935).

Artikel 1386bis

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 42 Wet 7 februari 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 januari 2025 (art. 45).

Voorgeschiedenis

Ingevoegd bij art. 1 W. 16 april 1935 (B.S., 18 april 1935) en gewijzigd bij art. 86 Wet 5 mei 2014 (BS 9 juli 2014), met ingang van 1 oktober 2016 (art. 136, zelf gewijzigd bij art. 250 Wet 4 mei 2016 (BS 13 mei 2016 (ed. 1))).

Titel V

Wetshistoriek

Titel V (art. 1387 - art. 1474/1) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Titel V (oorspronkelijke art. 1387 – 1581) vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Hoofdstuk I

Wetshistoriek

Hoofdstuk I (art. 1387 - art. 1397/1) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80) en opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1389/2

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 9 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80) en opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Artikel 1389/3

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 10 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80) en opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 18 juli 2008 (B.S., 14 augustus 2008 (derde uitg.)), met ingang van 1 november 2008 (art. 11).

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976, err., B.S., 6 oktober 1977).

Gewijzigd bij art. 2 W. 9 juli 1998 (B.S., 7 augustus 1998) en bij art. 6, 1° en 2° W. 22 april 2003 (B.S., 22 mei 2003 (tweede uitg.)).

Artikel 1395

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Art. vervangen bij art. 3 Wet 14 januari 2013 (BS 1 maart 2013), met ingang van 1 september 2015 (art. 85).

§ 1/1 ingevoegd bij art. 11 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976, err., B.S., 6 oktober 1977) en bij art. 3 W. 18 juli 2008 (B.S., 14 augustus 2008 (derde uitg.)), met ingang van 1 november 2008 (art. 11).

§ 1 gewijzigd bij art. 3, a) tot f) W. 9 juli 1998 (B.S., 7 augustus 1998).

§ 2 gewijzigd bij art. 3, a) tot f) W. 9 juli 1998 (B.S., 7 augustus 1998).

§ 3 gewijzigd bij art. 3, a) tot f) W. 9 juli 1998 (B.S., 7 augustus 1998).

§ 4 vervangen bij art. 3, a) tot f) W. 9 juli 1998 (B.S., 7 augustus 1998).

§ 5 ingevoegd bij art. 3, a) tot f) W. 9 juli 1998 (B.S., 7 augustus 1998).

§ 6 ingevoegd bij art. 133 W. 16 juli 2004 (B.S., 27 juli 2004), met ingang van 1 oktober 2004 (art. 140).

Artikel 1396

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 4 Wet 14 januari 2013 (BS 1 maart 2013), met ingang van 1 september 2015 (art. 85).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976) en bij art. 4 W. 18 juli 2008 (B.S., 14 augustus 2008 (derde uitg.)), met ingang van 1 november 2008 (art. 11).

Artikel 1397

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 37 W. 19 januari 1990 (B.S., 30 januari 1990), met ingang van 1 mei 1990 (art. 55), bij art. 5 W. 18 juli 2008 (B.S., 14 augustus 2008 (derde uitg.)), met ingang van 1 november 2008 (art. 11) en bij art. 90 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

Artikel 1397/1

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 137 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)), en opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 43, 1° en 2° Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98).

Hoofdstuk II

Wetshistoriek

Hoofdstuk II (art. 1398 - art. 1450) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Afdeling I

Wetshistoriek

Afdeling I (art. 1398 - art. 1408) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1398

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 17 W. 13 februari 2003 (B.S., 28 februari 2003 (derde uitg.)), met ingang van 1 juni 2003 (art. 23).

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976, err., B.S., 6 oktober 1977).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1399 - art. 1401) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1399

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976, err., B.S., 6 oktober 1977).

Lid 3 gewijzigd bij art. 12 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1400

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Enig lid:

–: 1. vervangen bij art. 13, a) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80);
–: 2. opgeheven bij art. 13, b) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80);
–: 6. en 7. vervangen bij art. 13, c) en d) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1401

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 1 genummerd bij art. 14, a) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 1, enig lid:

–: 5. ingevoegd bij enig art. W. 1 april 1987 (B.S., 22 april 1987) en vervangen bij art. 14, a) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80);
–: 6. en 7. ingevoegd bij art. 14, b) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 2 ingevoegd bij art. 14, c) Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1402 - art. 1404) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1402

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1403

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1404

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 15 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 3

Wetshistoriek

§ 3 (art. 1405) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1405

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 16 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 4

Wetshistoriek

§ 4 (art. 1406 - art. 1408) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1406

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 17 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1407

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1408

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Wetshistoriek

Afdeling III (art. 1415 - art. 1424) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1415

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1424

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Afdeling IV

Wetshistoriek

Afdeling IV (art. 1425 - art. 1426) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1425

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1426

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 1 gewijzigd bij art. 94 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

§ 2 vervangen bij art. 69 Wet 18 juni 2018 (BS 2 juli 2018), met ingang van 31 maart 2019 (art. 118, zelf gewijzigd bij art. 186 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018 (ed. 1))).

§ 3 gewijzigd bij art. 15 Wet 30 december 2009 (BS 15 januari 2010 (ed. 2)).

§ 4 gewijzigd bij art. 138 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)), en gewijzigd bij art. 44 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98).

Afdeling V

Wetshistoriek

Afdeling V (art. 1427 - art. 1450) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1427 - art. 1431) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1427

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1428

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 41 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90), bij art. 15 W. 27 april 2007 (B.S., 7 juni 2007), met ingang van 1 september 2007 (art. 44), bij art. 139 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)) en bij art. 69/1 Wet 18 juni 2018 (BS 2 juli 2018), zelf ingevoegd bij art. 172 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018 (ed. 1)), met ingang van 31 maart 2019 (art. 118, zelf gewijzigd bij art. 186 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018 (ed. 1))).

Artikel 1429

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 38 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 16 W. 27 april 2007 (B.S., 7 juni 2007), met ingang van 1 september 2007 (art. 44).

Artikel 1429bis

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 39 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013) en opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

§ 1 gewijzigd bij art. 20 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1430

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 1 genummerd en § 2 ingevoegd bij art. 21 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1431

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 2

Wetshistoriek

§ 2 (art. 1432 - art. 1438) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1432

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Lid 2 ingevoegd bij art. 22 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1433

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1434

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1435

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1436

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1437

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1438

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 3

Wetshistoriek

§ 3 (art. 1439 - art. 1441) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1439

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1440

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 23 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1441

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 4

Wetshistoriek

§ 4 (art. 1442 - art. 1444) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1442

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 95 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274) en bij art. 24 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1443

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 96 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

Artikel 1444

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 5

Wetshistoriek

§ 5 (art. 1445 - art. 1449) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1445

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1446

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 25 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1447

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 26 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976), gewijzigd bij art. 4 W. 28 januari 2003 (B.S., 12 februari 2003 (eerste uitg.)), bij art. 17 W. 27 april 2007 (B.S., 7 juni 2007), met ingang van 1 september 2007 (art. 44) en bij art. 97 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274).

Artikel 1448

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 27 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1449

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 6

Wetshistoriek

§ 6 (art. 1450) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1450

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Hoofdstuk III

Wetshistoriek

Hoofdstuk III (art. 1451 - art. 1465) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1451

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 1

Wetshistoriek

§ 1 (art. 1452 - art. 1456) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1452

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

§ 1 genummerd bij art. 28, 2° Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§ 1, lid 2 opgeheven bij art. 28, 1° Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

§§ 2 en 3 ingevoegd bij art. 28, 2° Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1453

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1454

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1455

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 29 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Artikel 1456

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 40 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Gewijzigd bij art. 18 W. 27 april 2007 (B.S., 7 juni 2007), met ingang van 1 september 2007 (art. 44).

Artikel 1460

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Wetshistoriek

§ 4 (art. 1465) opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1465

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976

Gewijzigd bij art. 3 W. 10 mei 2007 (B.S., 3 augustus 2007) en bij art. 30 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Hoofdstuk IV

Wetshistoriek

Hoofdstuk IV opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

[...]

Wetshistoriek

Afdeling III opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Voorgeschiedenis

Opschrift afdeling III ingevoegd bij art. 48 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Wetshistoriek

Oorspronkelijke art. 1478 – 1581 opgeheven bij art. 2 W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1474/1

[...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 49 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80) en opgeheven bij art. 58, 7° Wet 19 januari 2022 (BS 14 maart 2022), met ingang van 1 juli 2022 (art. 66).

Titel Vbis Wettelijke samenwoning

Wetshistoriek

Titel Vbis (art. 1475 tot 1479) ingevoegd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Artikel 1475

§ 1

Onder “wettelijke samenwoning” wordt verstaan de toestand van samenleven van twee personen die een verklaring hebben afgelegd overeenkomstig artikel 1476.

§ 2

Om een verklaring van wettelijke samenwoning te kunnen afleggen, moeten beide partijen voldoen aan de volgende voorwaarden:

1°: niet verbonden zijn door een huwelijk of door een andere wettelijke samenwoning;
2°: bekwaam zijn om contracten aan te gaan overeenkomstig [de artikelen 5.40 tot 5.41].]

[De persoon die krachtens artikel 492/1, § 1, derde lid, 10°, uitdrukkelijk onbekwaam werd verklaard om een verklaring van wettelijke samenwoning af te leggen, kan, op zijn verzoek, door de in artikel 628, 3°, van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vrederechter gemachtigd worden om een verklaring van wettelijke samenwoning af te leggen.

De vrederechter oordeelt over de wilsbekwaamheid van de beschermde persoon.

[...]]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Wetshistoriek

§ 2, lid 1, 2° gewijzigd bij art. 26 Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

§ 2, leden 2 tot 4 gewijzigd bij art. 140 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)) en gewijzigd bij art. 45 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98).

Artikel 1476

§ 1

Een verklaring van wettelijke samenwoning wordt afgelegd door middel van een geschrift dat tegen ontvangstbewijs [wordt door de partijen persoonlijk overhandigd] aan de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeenschappelijke woonplaats.

Dat geschrift bevat de volgende gegevens:

1°: de datum van de verklaring;
2°: de naam, de voornamen, de plaats en de datum van geboorte en de handtekening van beide partijen;
3°: de gemeenschappelijke woonplaats;
4°: de vermelding van de wil van beide partijen om wettelijk samen te wonen;
5°: de vermelding dat beide partijen vooraf kennis hebben genomen van de inhoud van de artikelen 1475 tot 1479;
6°: [...].

De ambtenaar van de burgerlijke stand gaat na of beide partijen voldoen aan de wettelijke voorwaarden inzake de wettelijke samenwoning en maakt in voorkomend geval melding van de verklaring in het bevolkingsregister.

[De partijen leggen ieder ander authentiek stuk of bewijs voor dat, in voorkomend geval, wordt gevraagd tot staving dat is voldaan aan de wettelijke voorwaarden, voor zover deze niet beschikbaar zijn in een andere authentieke bron.]

[De wettelijke samenwoning vangt aan op het ogenblik van de melding van de verklaring in het bevolkingsregister.

]

§ 2

De wettelijke samenwoning houdt op [wanneer de partijen met elkaar in het huwelijk treden, wanneer een van de partijen overlijdt] of wanneer er een einde aan wordt gemaakt overeenkomstig het bepaalde in deze paragraaf.

De wettelijke samenwoning kan worden beëindigd hetzij in onderlinge overeenstemming door de samenwonenden, hetzij eenzijdig door een van de samenwonenden door middel van een schriftelijke verklaring die tegen ontvangstbewijs wordt overhandigd aan de ambtenaar van de burgerlijke stand, zoals bepaald in het volgende lid. Dit geschrift bevat de volgende gegevens:

1°: de datum van de verklaring;
2°: de naam, de voornamen, de plaats en de datum van geboorte van beide partijen en de handtekening van beide partijen of van de partij die de verklaring aflegt;
3°: de woonplaats van beide partijen;
4°: de vermelding van de wil de wettelijke samenwoning te beëindigen.

[De verklaring van de beëindiging in onderlinge overeenstemming wordt door de partijen persoonlijk of via een bijzondere en authentieke volmacht overhandigd aan de ambtenaar van de burgerlijke stand van:

1°: de plaats van inschrijving in het bevolkings-, vreemdelingen- of wachtregister van de partijen, of bij gebrek hieraan, van één van hen, of bij gebrek hieraan,
2°: de laatste plaats van inschrijving in het bevolkings-, vreemdelingen-of wachtregister van de partijen, of bij gebrek hieraan, van één van hen.

]

[De eenzijdige verklaring van de beëindiging wordt persoonlijk of via een bijzondere en authentieke volmacht overhandigd aan de ambtenaar van de burgerlijke stand van:

1°: de plaats van inschrijving in het bevolkings-, vreemdelingen- of wachtregister van de partijen, of bij gebrek hieraan, van de partij die de verklaring aflegt; of bij gebrek hieraan,
2°: de laatste plaats van inschrijving in het bevolkings-, vreemdelingen-of wachtregister van de partijen, of bij gebrek hieraan, van één van hen.

]

[De ambtenaar van de burgerlijke stand betekent binnen acht dagen de eenzijdige verklaring van de beëindiging bij gerechtsdeurwaardersexploot aan de andere partij. In elk geval moeten de kosten van de betekening en de kennisgeving vooraf worden betaald door hen die de verklaring afleggen.]

De ambtenaar van de burgerlijke stand maakt melding van de beëindiging van de wettelijke samenwoning in het bevolkingsregister.] [De wettelijke samenwoning eindigt op het ogenblik van de melding van de verklaring in het bevolkingsregister.]

[De persoon die krachtens artikel 492/1, § 1, derde lid, 10°, uitdrukkelijk onbekwaam werd verklaard om een verklaring van wettelijke samenwoning af te leggen, kan, op zijn, verzoek, door de in artikel 628, 3°, van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vrederechter gemachtigd worden om de wettelijke samenwoning te beëindigen.

De vrederechter oordeelt over de wilsbekwaamheid van de beschermde persoon.

[...]

[§ 3

De Koning kan de voorwaarden bepalen om de verklaring van wettelijke samenwoning en de verklaring van beëindiging van wettelijke samenwoning op elektronische wijze te overhandigen.

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Wetshistoriek

§ 1 gewijzigd bij art. 5 Wet 14 januari 2013 (BS 1 maart 2013), met ingang van 1 september 2015 (art. 85) en bij art. 60, 1° tot 3° Wet 13 september 2023 (BS 2 oktober 2023 (ed. 3)), met ingang van 1 januari 2024 (art. 83).

§ 2 gewijzigd bij art. 141 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)), gewijzigd bij art. 46 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98), bij art. 3 Wet 8 februari 2023 (BS 1 maart 2023 (ed. 1)) en bij art. 60, 4° tot 7° Wet 13 september 2023 (BS 2 oktober 2023 (ed. 3)), met ingang van 1 januari 2024 (art. 83).

Wanneer de nietigheid van de wettelijke samenwoning is uitgesproken bij een in kracht van gewijsde gegaan vonnis of arrest, stuurt de griffier, onverwijld een uittreksel bevattende het beschikkende gedeelte en de vermelding van de dag van het in kracht van gewijsde treden van het vonnis of arrest aan de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente van woonplaats van beide partijen of, indien de partijen geen woonplaats hebben in dezelfde gemeente, aan de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente van de woonplaats van elk van hen en aan de Dienst Vreemdelingenzaken.

De griffier brengt de partijen hiervan in kennis.

De ambtenaar van de burgerlijke stand maakt onverwijld melding van de nietigverklaring van de wettelijke samenwoning in het bevolkingsregister.

§ 2

De in de artikelen 1476bis en 1476ter bedoelde wettelijke samenwoning, die nietig verklaard is, heeft niettemin gevolgen ten voordele van de partij die de wettelijke samenwoning te goeder trouw is aangegaan.

Ze heeft eveneens gevolgen ten voordele van de kinderen, ook al is geen van beide partijen te goeder trouw geweest.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 2 juni 2013 (BS 23 september 2013).

Artikel 1477

§ 1

De bepalingen van dit artikel die de rechten, verplichtingen en bevoegdheden van de wettelijk samenwonenden regelen, zijn van toepassing door het enkele feit van de wettelijke samenwoning.

§ 2

De artikelen 215, 220, § 1, en 224, § 1, 1, zijn van overeenkomstige toepassing op de wettelijke samenwoning.

§ 3

De wettelijk samenwonenden dragen bij in de lasten van het samenleven naar evenredigheid van hun mogelijkheden.

§ 4

Iedere schuld die door een der wettelijk samenwonenden wordt aangegaan ten behoeve van het samenleven en van de kinderen die door hen opgevoed worden, verbindt de andere samenwonende hoofdelijk. Deze is echter niet aansprakelijk voor schulden die, gelet op de bestaansmiddelen van de samenwonenden, buitensporig zijn.]

[§ 5

De langstlevende wettelijk samenwonende is gehouden tot de verplichting gesteld in artikel 203, § 1, ten aanzien van de kinderen van de vooroverleden wettelijk samenwonende van wie hij niet de vader of de moeder is, binnen de grenzen van hetgeen hij krachtens artikel 745octies, § 1, heeft verkregen uit de nalatenschap van de vooroverledene en van de voordelen die deze hem mocht hebben verleend bij schenking, testament of in de in artikel 1478 bedoelde overeenkomst.]

[Deze verplichting vervalt ten aanzien van het kind dat onwaardig is om van de vooroverleden wettelijk samenwonende te erven. De rechter schort zijn uitspraak op tot de beslissing die tot onwaardigheid leidt in kracht van gewijsde is getreden.]

[§ 6

[...]

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Wetshistoriek

§ 5 ingevoegd bij art. 9, 1° W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)) en gewijzigd bij art. 41 Wet 10 december 2012 (BS 11 januari 2013).

§ 6 ingevoegd bij art. 9, 2° W. 28 maart 2007 (B.S., 8 mei 2007 (tweede uitg.)) en opgeheven bij art. 65 Wet 31 juli 2017 (BS 1 september 2017 (ed. 1)), met ingang van 1 september 2018 (art. 73).

Artikel 1478

Elk van de wettelijk samenwonenden behoudt de goederen waarvan hij de eigendom kan bewijzen, de inkomsten uit deze goederen en de opbrengsten uit arbeid.

De goederen waarvan geen van beide wettelijk samenwonenden de eigendom kan bewijzen en de inkomsten daarvan worden geacht in onverdeeldheid te zijn.

Indien de overlevende wettelijk samenwonende een erfgenaam is van de vooroverledene, wordt de in het vorige lid bedoelde onverdeeldheid ten aanzien van de erfgenamen met voorbehouden erfdeel als een schenking beschouwd, behoudens tegenbewijs.

Voorts regelen de samenwonenden hun wettelijke samenwoning naar goeddunken door middel van een overeenkomst, voor zover deze geen beding bevat dat strijdig is met artikel 1477, met de openbare orde of de goede zeden, noch met de regels betreffende het ouderlijk gezag en de voogdij, noch met de regels die de wettelijke orde van de erfopvolging bepalen. Die overeenkomst wordt in authentieke vorm verleden voor de notaris [...].]

[De beschermde persoon die krachtens artikel 492/1, § 2, derde lid, 14/1°, onbekwaam werd verklaard om een overeenkomst zoals bedoeld in het vorige lid af te sluiten en te wijzigen, kan dergelijke overeenkomst afsluiten en wijzigen na hiertoe, op zijn verzoek, door de in artikel 628, 3°, van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vrederechter, te zijn gemachtigd op basis van het door de notaris opgestelde ontwerp.

De artikelen 1241 en 1246 van het Gerechtelijk Wetboek zijn van toepassing.

In bijzondere gevallen kan de vrederechter de bewindvoerder machtigen alleen op te treden of hem toestaan de beschermde persoon bij te staan. De bij artikel 1250 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalde rechtspleging is van toepassing. Bij het verzoekschrift wordt een kopie gevoegd van de notariële ontwerpakte.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 200 Wet 25 april 2014 (BS 14 mei 2014 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 221) en bij art. 6 Wet 14 januari 2013 (BS 1 maart 2013), met ingang van 1 september 2015 (art. 85).

Artikel 1479

Indien de verstandhouding tussen de wettelijk samenwonenden ernstig verstoord is, beveelt de familierechtbank, op verzoek van één van de partijen, de dringende maatregelen die analoog zijn met die waarin de artikelen 1253ter/5 en 1253ter/6 van het Gerechtelijk Wetboek voorzien.

De rechtbank bepaalt de geldigheidsduur van de maatregelen die zij oplegt. Hoe dan ook vervallen die maatregelen op de dag dat de wettelijke samenwoning, zoals bedoeld in artikel 1476, § 2, zesde lid, wordt beëindigd, behalve wanneer deze maatregelen de gemeenschappelijke kinderen van de wettelijk samenwonenden betreffen.

Na de beëindiging van het wettelijk samenwonen en voor zover de vordering binnen drie maanden na die beëindiging is ingesteld, gelast de rechtbank de dringende en voorlopige maatregelen die ingevolge de beëindiging gerechtvaardigd zijn. Zij bepaalt de geldigheidsduur van de maatregelen die zij oplegt. [...]

De rechtbank beschikt overeenkomstig de artikelen 1253ter tot 1253octies van het Gerechtelijk Wetboek.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 23 november 1998 (B.S., 12 januari 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 1 K.B. 14 december 1999 (B.S., 23 december 1999 (tweede uitg.))).

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 99 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274) en gewijzigd bij art. 38 Wet 31 juli 2020 (BS 7 augustus 2020 (ed. 1)).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 5 W. 28 januari 2003 (B.S., 12 februari 2003 (eerste uitg.)).

Titel VI Koop

Eerste hoofdstuk Aard en vorm van de koop

Artikel 1582

Koop is een overeenkomst waarbij de ene partij zich verbindt om een zaak te leveren, en de andere om daarvoor een prijs te betalen.

Hij kan bij authentieke of bij onderhandse akte worden aangegaan.

Artikel 1583

Hij is tussen partijen voltrokken, en de koper verkrijgt van rechtswege de eigendom ten aanzien van de verkoper, zodra er overeenkomst is omtrent de zaak en de prijs, hoewel de zaak nog niet geleverd en de prijs nog niet betaald is.

Artikel 1584

Koop kan worden aangegaan hetzij eenvoudig, hetzij onder een opschortende of onder een ontbindende voorwaarde.

Hij kan ook twee of meer alternatieve zaken tot voorwerp hebben.

In al die gevallen worden de gevolgen van de koop geregeld naar de algemene beginselen van de overeenkomsten.

Artikel 1585

Wanneer koopwaren niet bij de hoop, maar bij het gewicht, het getal of de maat verkocht zijn, is de koop nog niet voltrokken, in die zin dat het risico van de verkochte zaken voor de verkoper blijft totdat zij zijn gewogen, geteld of gemeten; maar de koper kan ofwel de levering ervan eisen, ofwel, in geval van niet-uitvoering van de verbintenis, schadevergoeding, indien daartoe grond bestaat.

Artikel 1586

Wanneer echter de koopwaren bij de hoop verkocht zijn, is de koop voltrokken, hoewel de koopwaren nog niet zijn gewogen, geteld of gemeten.

Artikel 1587

Ten aanzien van wijn, olie en andere zaken die men gewoon is te proeven alvorens ze te kopen, is er geen koop zolang de koper die niet heeft geproefd en aanvaard.

Artikel 1588

Koop op proef wordt altijd vermoed te zijn aangegaan onder een opschortende voorwaarde.

Artikel 1589

Verkoopbelofte geldt als koop, wanneer er wederzijdse toestemming van de partijen is omtrent de zaak en omtrent de prijs.

Artikel 1590

Indien bij de verkoopbelofte handgeld is gegeven, is ieder van de contractanten vrij van de verkoopbelofte af te zien:

Hij die het handgeld heeft gegeven, door het te laten behouden,

En hij die het handgeld heeft ontvangen, door het dubbel terug te geven.

Artikel 1591

De koopprijs moet bepaald zijn en door de partijen worden vastgesteld.

Artikel 1592

De bepaling van de koopprijs kan echter aan een derde worden overgelaten; indien de derde de waardering niet wil of niet kan doen, is er geen koop.

Artikel 1593

De kosten van de akten en andere bijkomende kosten van de koop komen ten laste van de koper.

Hoofdstuk II Wie kopen of verkopen kan

Artikel 1594

Al degenen aan wie de wet het niet verbiedt, kunnen kopen of verkopen.

Artikel 1595

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 50 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018), met ingang van 1 september 2018 (art. 80).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 79 Wet 22 juli 2018 (BS 27 juli 2018).

Voorgeschiedenis

Lid 1:

–: inleidende bepaling gewijzigd bij art. 4 (art. 13, § 1) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976);
–: 4° vervangen bij art. 4 (art. 13, § 1) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976) en gewijzigd bij art. 100 Wet 30 juli 2013 (BS 27 september 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 274)

Lid 2 gewijzigd bij art. 4 (art. 13, § 1) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1596

Bij een openbare verkoping mogen, op straffe van nietigheid, noch door henzelf noch door tussenpersonen, kopers worden:

: Voogden, wat betreft de goederen van hen over wie zij de voogdij hebben;
: Lasthebbers, wat betreft de goederen met de verkoop waarvan zij belast zijn;
: Bestuurders, wat betreft de goederen van de gemeenten of van de openbare instellingen, die aan hun zorg zijn toevertrouwd;
: Openbare ambtenaren, wat betreft de goederen van de Staat, waarvan de verkoop door hun tussenkomst geschiedt.

Artikel 1597

Rechters, rechters-plaatsvervangers, ambtenaren van het openbaar ministerie, [referendarissen, parketjuristen,] griffiers, [gerechtsdeurwaarders], [...] advocaten en notarissen mogen de processen, de betwiste rechten en rechtsvorderingen, die behoren tot de bevoegdheid van de rechtbank binnen wier rechtsgebied zij hun ambt uitoefenen, niet overnemen, op straffe van nietigheid, betaling van kosten en schadevergoeding.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 48, § 4 W. 5 juli 1963 (B.S., 17 juli 1963) en bij art. 2, A. en B. W. 17 juni 2008 (B.S., 13 augustus 2008).

Hoofdstuk III Zaken die verkocht kunnen worden

Artikel 1598

Alles wat in de handel is, kan verkocht worden wanneer geen bijzondere wetsbepalingen de vervreemding ervan verbieden.

Artikel 1599

De verkoop van eens anders zaak is nietig; hij kan grond tot schadevergoeding opleveren, wanneer de koper niet geweten heeft dat de zaak aan een ander toebehoorde.

Artikel 1600

De nalatenschap van een nog levend persoon kan niet verkocht worden, zelfs niet met zijn toestemming.

Artikel 1601

Wanneer de verkochte zaak op het ogenblik van de koop geheel was teniet gegaan, is de koop nietig.

Is slechts een gedeelte van de zaak teniet gegaan, dan heeft de koper de keus om van de koop af te zien, of het behouden gebleven gedeelte te eisen, mits hij de prijs bij vergelijkende waardering doet bepalen.

Hoofdstuk IV Verplichtingen van de verkoper

Afdeling I Algemene bepalingen

Artikel 1602

De verkoper is verplicht duidelijk te verklaren waartoe hij zich verbindt.

Ieder duister of dubbelzinnig beding wordt tegen de verkoper uitgelegd.

Artikel 1603

Hij heeft twee hoofdverplichtingen, de door hem verkochte zaak te leveren, en die te vrijwaren.

Afdeling II Levering

Artikel 1604

[De verkoper moet aan de koper een zaak leveren die met de overeenkomst in overeenstemming is.]

Levering is de overdracht van de verkochte zaak in de macht en het bezit van de koper.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 2 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Artikel 1605

De verplichting om onroerende goederen te leveren is door de verkoper vervuld, wanneer hij de sleutels heeft afgegeven, indien het een gebouw betreft, of wanneer hij de titels van eigendom heeft afgegeven.

Artikel 1606

De levering van roerende goederen geschiedt:

: Of door de werkelijke overgave,
: Of door afgifte van de sleutels van de gebouwen waarin zij zich bevinden,
: Of zelfs door de enkele toestemming van de partijen, indien de overgave niet kan geschieden op het ogenblik van de koop, of indien de koper de goederen reeds in een andere hoedanigheid in zijn macht had.

Artikel 1607

De overgave van onlichamelijke rechten geschiedt ofwel door de afgifte van de titels, ofwel door het gebruik dat de koper, met toestemming van de verkoper, daarvan maakt.

Artikel 1608

De kosten van de levering komen ten laste van de verkoper, en die van de afhaling komen ten laste van de koper, indien het tegendeel niet bedongen is.

Artikel 1609

De levering moet geschieden op de plaats waar het verkochte goed zich ten tijde van de koop bevond, indien daaromtrent niet anders is overeengekomen.

Artikel 1610

Wanneer de verkoper in gebreke blijft de levering te doen binnen de tussen partijen bedongen tijd, heeft de koper de keus om ontbinding van de koop ofwel inbezitstelling te vorderen, indien de vertraging alleen aan de verkoper te wijten is.

Artikel 1611

In elk geval moet de verkoper tot schadevergoeding veroordeeld worden, indien de koper schade lijdt doordat de levering niet op het bedongen tijdstip heeft plaatsgehad.

Artikel 1612

De verkoper is niet verplicht de zaak te leveren, indien de koper de prijs niet betaalt en de verkoper hem geen termijn voor de betaling heeft toegestaan.

Artikel 1613

Evenmin is hij tot levering verplicht, zelfs wanneer hij een termijn voor de betaling heeft toegestaan, indien de koper, sinds de koop, failliet gegaan is of in staat van onvermogen is geraakt, zodat de verkoper in het dreigend gevaar verkeert de prijs te verliezen; tenzij de koper borg stelt voor de betaling op het bepaalde tijdstip.

Artikel 1614

De zaak moet geleverd worden in de staat waarin zij zich op het ogenblik van de koop bevindt;

Van die dag af behoren alle vruchten aan de koper.

Artikel 1615

De verplichting om een zaak te leveren strekt zich uit tot haar toebehoren en tot alles wat voor haar blijvend gebruik bestemd is.

Artikel 1616

De verkoper is verplicht het verkochte te leveren in de omvang die bij de overeenkomst bedongen is, echter met inachtneming van de navolgende bepalingen.

Artikel 1617

Indien de verkoop van een onroerend goed geschied is met vermelding van de omvang, tegen een bepaalde prijs per maat, is de verkoper verplicht aan de koper, indien deze het eist, de bij de overeenkomst bepaalde grootte te leveren;

En indien hem dit onmogelijk is, of indien de koper het niet eist, moet de verkoper met een evenredige vermindering van de prijs genoegen nemen.

Artikel 1618

Indien daarentegen, in het geval van het vorige artikel, de omvang groter bevonden wordt dan in het contract is uitgedrukt, heeft de koper de keus om de prijs aan te vullen of van het contract af te zien, indien de overmaat een twintigste gedeelte bedraagt van de opgegeven omvang.

Artikel 1619

In alle andere gevallen,

Hetzij de koop een zekere en bepaalde zaak betreft,

Hetzij de koop afzonderlijke en afgescheiden erven tot voorwerp heeft,

Hetzij de koop begint met de opgave der maat, of met de aanduiding van de verkochte zaak gevolgd van de opgave der maat,

Levert de uitdrukking van die maat geen grond op tot enige aanvulling van de prijs ten voordele van de verkoper wegens overmaat, of tot enige vermindering van de prijs ten voordele van de koper wegens ondermaat, dan voor zover het verschil tussen de werkelijke maat en die welke in de overeenkomst is uitgedrukt, een twintigste meer of minder bedraagt, berekend naar de waarde van het geheel der verkochte zaken, behalve indien het tegendeel bedongen is.

Artikel 1620

Ingeval er, volgens het vorige artikel, grond bestaat tot vermeerdering van de prijs wegens overmaat, heeft de koper de keus om van het contract af te zien, of de prijs aan te vullen, en zulks met de interest, indien hij het onroerend goed behouden heeft.

Artikel 1621

In alle gevallen waarin de koper het recht heeft om van het contract af te zien, is de verkoper verplicht hem, benevens de prijs, zo hij die ontvangen heeft, ook de kosten van dat contract terug te geven.

Artikel 1622

De rechtsvordering van de verkoper tot aanvulling van de prijs, en die van de koper tot vermindering van de prijs of tot ontbinding van het contract, moeten, op straffe van verval, ingesteld worden binnen een jaar te rekenen van de dag waarop het contract is aangegaan.

Artikel 1623

Indien twee erven zijn verkocht bij een en hetzelfde contract, en voor een enkele prijs, met opgave van de maat van ieder erf, en indien bevonden wordt dat het ene minder en het andere meer omvang heeft, worden de verschillen tegen elkaar tot het passende beloop verrekend; en de vordering, hetzij tot aanvulling, hetzij tot vermindering van de koopprijs, heeft slechts plaats overeenkomstig de hierboven vastgestelde regels.

Artikel 1624

De vraag wie van beiden, de verkoper of de koper, het verlies of de beschadiging van de verkochte zaak, vóór de levering ontstaan, moet dragen, wordt beslist overeenkomstig de regels vastgesteld in de titel “Contracten of verbintenissen uit overeenkomst in het algemeen”.

Afdeling III Vrijwaring

Artikel 1625

De vrijwaring, waartoe de verkoper jegens de koper gehouden is, heeft een dubbel voorwerp: zij betreft ten eerste het ongestoord bezit van de verkochte zaak en, ten tweede, de verborgen gebreken van die zaak of de koopvernietigende gebreken.

§ 1 Vrijwaring voor uitwinning

Artikel 1626

Zelfs wanneer bij de koop geen beding omtrent de vrijwaring is gemaakt, is de verkoper van rechtswege verplicht de koper te vrijwaren voor de uitwinning die hij ondergaat op het geheel of op een gedeelte van de verkochte zaak, of voor de lasten die iemand beweert op die zaak te hebben, en die bij de koop niet zijn opgegeven.

Artikel 1627

Partijen kunnen, door bijzondere overeenkomsten, deze wettelijke verplichting uitbreiden of beperken; zij kunnen zelfs overeenkomen dat de verkoper tot geen vrijwaring zal zijn gehouden.

Artikel 1628

Zelfs wanneer bedongen is dat de verkoper tot geen vrijwaring zal zijn gehouden, blijft hij toch gehouden tot die welke volgt uit zijn eigen daad; elke hiermee strijdige overeenkomst is nietig.

Artikel 1629

In hetzelfde geval van een beding van niet-vrijwaring is, bij uitwinning, de verkoper verplicht de prijs terug te geven, tenzij de koper het gevaar van uitwinning heeft gekend ten tijde van de koop, of op eigen risico heeft gekocht.

Artikel 1630

Wanneer vrijwaring beloofd is, of wanneer dienaangaande niets is bedongen, heeft de koper, in geval van uitwinning, het recht om van de verkoper te vorderen:

1°: Teruggave van de prijs;
2°: Teruggave van de vruchten, wanneer hij verplicht is die aan de uitwinnende eigenaar uit te keren;
3°: De kosten van de vordering tot vrijwaring door de koper ingesteld, en de kosten door de oorspronkelijke eiser gemaakt;
4°: Eindelijk, schadevergoeding, alsook de wettig gemaakte kosten van het contract.

Artikel 1631

Wanneer de verkochte zaak ten tijde van de uitwinning blijkt in waarde verminderd of aanmerkelijk beschadigd te zijn, hetzij door de nalatigheid van de koper, hetzij door overmacht, is de verkoper niettemin verplicht de gehele prijs terug te geven.

Artikel 1632

Indien echter de koper uit de door hem aangerichte beschadiging voordeel heeft getrokken, heeft de verkoper het recht om van de prijs een bedrag, gelijk aan dat voordeel, af te houden.

Artikel 1633

Indien de verkochte zaak ten tijde van de uitwinning blijkt in waarde te zijn vermeerderd, zelfs buiten toedoen van de koper, is de verkoper verplicht aan de koper te betalen hetgeen de zaak boven de koopprijs waard is.

Artikel 1634

De verkoper is verplicht aan de koper alle herstellingen en nuttige verbeteringen die deze aan het goed heeft aangebracht, te vergoeden, of door de uitwinner te doen vergoeden.

Artikel 1635

Indien de verkoper te kwader trouw eens anders erf verkocht heeft, is hij verplicht aan de koper alle uitgaven te vergoeden, die deze aan het erf besteed heeft, zelfs uit weelde of tot verfraaiing.

Artikel 1636

Indien slechts een gedeelte van de zaak tegen de koper wordt uitgewonnen, en dat gedeelte, in verhouding tot het geheel, zo belangrijk is dat de koper zonder het uitgewonnen gedeelte niet zou hebben gekocht, kan hij de koop doen ontbinden.

Artikel 1637

Indien, bij uitwinning van een gedeelte van het verkochte erf, de koop niet wordt ontbonden, wordt het uitgewonnen gedeelte aan de koper vergoed volgens de geschatte waarde ten tijde van de uitwinning, en niet naar evenredigheid van de gehele koopprijs, onverschillig of de verkochte zaak in waarde vermeerderd of verminderd is.

Artikel 1638

Indien het verkochte erf blijkt bezwaard te zijn met niet zichtbare erfdienstbaarheden, zonder dat zulks was opgegeven, en die zo gewichtig zijn dat er reden is om te vermoeden dat de koper niet zou hebben gekocht ingeval hij die gekend had, kan hij de ontbinding van het contract vorderen, tenzij hij verkiest met schadevergoeding genoegen te nemen.

Artikel 1639

De overige vraagstukken betreffende de vergoeding van de schade die voor de koper ontstaat uit de niet-uitvoering van de koop, worden opgelost volgens de algemene regels bepaald in de titel Contracten of verbintenissen uit overeenkomst in het algemeen.

Artikel 1640

De vrijwaring voor uitwinning houdt op wanneer de koper, zonder de verkoper op te roepen, zich heeft laten veroordelen bij een vonnis dat in laatste aanleg is gewezen of waartegen geen hoger beroep meer ontvankelijk is, indien de verkoper bewijst dat er voldoende middelen aanwezig waren om de eis te doen afwijzen.

§ 2 Vrijwaring voor gebreken van de verkochte zaak

Artikel 1641

De verkoper is gehouden tot vrijwaring voor de verborgen gebreken van de verkochte zaak, die deze ongeschikt maken tot het gebruik waartoe men ze bestemt, of die dit gebruik zodanig verminderen dat de koper, indien hij de gebreken gekend had, de zaak niet of slechts voor een mindere prijs zou hebben gekocht.

Artikel 1642

De verkoper moet niet instaan voor de gebreken die zichtbaar zijn en die de koper zelf heeft kunnen waarnemen.

Artikel 1643

Hij moet instaan voor de verborgen gebreken, zelfs wanneer hij die niet gekend heeft, tenzij hij in dat geval bedongen heeft dat hij tot geen vrijwaring zal zijn gehouden.

Artikel 1644

In het geval van de artikelen 1641 en 1643, heeft de koper de keus om ofwel de zaak terug te geven en zich de prijs te doen terugbetalen, ofwel de zaak te behouden en zich een gedeelte van de prijs te doen terugbetalen, welk gedeelte door deskundigen zal worden bepaald.

Artikel 1645

Indien de verkoper de gebreken van de zaak gekend heeft, is hij niet alleen gehouden tot teruggave van de prijs die hij ervoor ontvangen heeft, maar bovendien tot vergoeding van alle schade aan de koper.

Artikel 1646

Indien de verkoper de gebreken van de zaak niet gekend heeft, is hij slechts gehouden tot teruggave van de prijs, en tot vergoeding aan de koper van de door de koop veroorzaakte kosten.

Artikel 1647

Indien de zaak welke gebreken had, is teniet gegaan ten gevolge van haar slechte hoedanigheid, is het verlies voor rekening van de verkoper, die jegens de koper gehouden is tot teruggave van de prijs, en tot de overige schadevergoedingen in de twee vorige artikelen bepaald.

Maar het verlies door toeval veroorzaakt is voor rekening van de koper.

Artikel 1648

De rechtsvordering op grond van koopvernietigende gebreken moet door de koper worden ingesteld binnen een korte tijd, al naar de aard van de koopvernietigende gebreken en de gebruiken van de plaats waar de koop gesloten is.

Artikel 1649

Deze vordering kan niet worden ingesteld wat betreft verkopingen die op rechterlijk gezag geschieden.

Afdeling IV Bepalingen met betrekking tot de verkopen aan consumenten

Wetshistoriek

Afdeling IV (art. 1649bis tot 1649octies) ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Artikel 1649bis

§ 1^er

Voor de toepassing van deze afdeling wordt verstaan onder:

1°

“consument”: iedere natuurlijke persoon die handelt voor doeleinden buiten zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit;

2°

“verkoper”: iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon, ongeacht of deze privaat of publiek is, die handelt, mede via een andere persoon die namens hem of voor zijn rekening optreedt, in het kader van zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit;

3°

“producent”: een fabrikant van een consumptiegoed, een invoerder van een consumptiegoed naar de Unie, of elke andere persoon die zich als producent voordoet door zijn naam, handelsmerk of enig ander onderscheidend teken op het consumptiegoed aan te brengen;

4°

“consumptiegoed”:

a): elke roerende lichamelijke zaak; water, gas en elektriciteit zijn consumptiegoederen in de zin van deze afdeling wanneer zij gereed zijn gemaakt voor verkoop in een beperkt volume of in een bepaalde hoeveelheid;
b): elk goed met digitale elementen, zijnde elke roerende lichamelijke zaak waarin digitale inhoud of digitale diensten zijn verwerkt of die daarmee onderling verbonden is, op zodanige wijze dat het ontbreken van die digitale inhoud of die digitale dienst ertoe zou leiden dat het consumptiegoed zijn functies niet kan vervullen;
c): [elk dier;]

5°

“digitale inhoud”: gegevens die in digitale vorm worden geproduceerd en geleverd;

6°

“digitale dienst”:

a): een dienst die de consument in staat stelt gegevens in digitale vorm te creëren, te verwerken of op te slaan, of toegang tot die gegevens te krijgen, of
b): een dienst die voorziet in de mogelijkheid tot het delen van gegevens in digitale vorm die door de consument of door andere gebruikers van die dienst worden geüpload of gecreëerd of die elke andere interactie met deze gegevens mogelijk maakt;

7°

“compatibiliteit”: het vermogen van de consumptiegoederen om te draaien op hardware of software die doorgaans voor consumptiegoederen van hetzelfde type worden gebruikt, zonder dat die goederen, hardware of software moeten worden omgezet;

8°

“functionaliteit”: het vermogen van de consumptiegoederen om hun functies te vervullen met betrekking tot het doel ervan;

9°

“interoperabiliteit”: het vermogen van de consumptiegoederen om te functioneren met hardware of software die verschilt van die welke waarmee consumptiegoederen van hetzelfde type gewoonlijk worden gebruikt;

10°

“duurzame gegevensdrager”: ieder hulpmiddel dat de consument of de verkoper in staat stelt om persoonlijk aan hem gerichte informatie op te slaan op een wijze die deze informatie toegankelijk maakt voor toekomstig gebruik gedurende een periode die past bij het doel waarvoor de informatie is bestemd, en die een ongewijzigde weergave van de opgeslagen informatie mogelijk maakt;

11°

“commerciële garantie”: iedere verbintenis van de verkoper of een producent, ook de “garant” genoemd, om boven hetgeen hij wettelijk verplicht is uit hoofde van het recht op conformiteit, aan de consument de betaalde prijs terug te betalen of het consumptiegoed op enigerlei wijze te vervangen, herstellen of onderhouden, wanneer dit niet voldoet aan de specificaties of aan enige andere vereisten die geen verband houden met de conformiteit, die vermeld zijn in de garantieverklaring of in de desbetreffende reclameboodschappen ten tijde van of vóór de sluiting van de overeenkomst;

12°

“duurzaamheid”: de geschiktheid van het consumptiegoed om zijn vereiste functies en prestaties bij normaal gebruik te behouden;

13°

“kosteloos”: vrij van de noodzakelijke kosten die zijn gemaakt om het consumptiegoed conform te maken, met name de kosten van verzending, vervoer, werkuren of materiaal[, waaronder, indien het consumptiegoed een dier is, medicatie];

14°

[“dier”: meercellig levend organisme dat in staat is om te bewegen en te reageren op zijn omgeving door middel van zintuigen en dat niet bestemd is voor humane consumptie, noch dient als aas of dierenvoer;]

15°

[“genezing”: een vorm van herstelling die de tussenkomst van een dierenarts vergt.]

§ 2

Deze afdeling is van toepassing op overeenkomsten voor de verkoop van consumptiegoederen gesloten tussen een consument en een verkoper.

Zij is eveneens van toepassing op digitale inhoud of digitale diensten die zijn verwerkt in of onderling verbonden met consumptiegoederen in de zin van paragraaf 1, 4°, b), en die worden meegeleverd met de consumptiegoederen op grond van een koopovereenkomst, ongeacht of die digitale inhoud of de digitale dienst wordt geleverd door de verkoper of een derde. Bij twijfel of de levering van verwerkte of onderling verbonden digitale inhoud of een verwerkte of onderling verbonden digitale dienst deel uitmaakt van de koopovereenkomst, wordt de digitale inhoud of digitale dienst geacht onder de koopovereenkomst te vallen.

Voor de toepassing van deze afdeling worden overeenkomsten tot levering van te vervaardigen of voort te brengen consumptiegoederen eveneens als koopovereenkomsten beschouwd.

[Voor de toepassing van deze afdeling worden overeenkomsten tot levering van ten tijde van het sluiten van de overeenkomst nog niet geboren dieren eveneens als overeenkomsten voor de verkoop van dieren beschouwd.]

§ 3

Deze afdeling is niet van toepassing op:

1°: overeenkomsten voor het leveren van digitale inhoud of digitale diensten onder voorbehoud van paragraaf 2, tweede lid;
2°: materiële gegevensdragers die uitsluitend als drager van digitale inhoud dienen;
3°: goederen die executoriaal of anderszins gerechtelijk worden verkocht;
4°: [...]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

Art. vervangen bij art. 3 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 1, enig lid:

–: 4°, c) ingevoegd bij art. 2, 1° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9);
–: 13° gewijzigd bij art. 2, 2° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9);
–: 14° en 15° ingevoegd bij art. 2, 3° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 2, lid 4 ingevoegd bij art. 2, 4° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 3, enig lid, 4° opgeheven bij art. 2, 5° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Artikel 1649ter

§ 1

Voor de toepassing van artikel 1604, eerste lid, wordt het door de verkoper aan de consument geleverde consumptiegoed geacht slechts in overeenstemming met de koopovereenkomst te zijn indien het voldoet aan de in de [paragrafen 2 tot 9] gestelde eisen.

§ 2

Voor conformiteit met de koopovereenkomst, moet het consumptiegoed voldoen aan de subjectieve conformiteitsvereisten die in de koopovereenkomst zijn vastgesteld, met andere woorden, moet het met name, voor zover van toepassing:

1°: wat betreft de beschrijving, het type, de hoeveelheid en kwaliteit, functionaliteit, compatibiliteit, interoperabiliteit en andere kenmerken, [waaronder, indien het consumptiegoed een dier is, de leeftijd, het geslacht, het ras en de herkomst van het dier,] voldoen aan de koopovereenkomst;
2°: geschikt zijn voor elk bijzonder door de consument gewenst gebruik dat de consument aan de verkoper uiterlijk bij de sluiting van de koopovereenkomst heeft meegedeeld en dat de verkoper heeft aanvaard;
3°: worden geleverd samen met alle toebehoren en instructies, met inbegrip van installatie-instructies, als bepaald in de koopovereenkomst, en
4°: van updates worden voorzien als bepaald in de koopovereenkomst.

§ 3

Naast het voldoen aan subjectieve conformiteitsvereisten die overeenkomstig paragraaf 2 in de koopovereenkomst zijn vastgesteld, moet het consumptiegoed voldoen aan de volgende objectieve conformiteitsvereisten:

1°: geschikt zijn voor de doeleinden waarvoor consumptiegoederen van hetzelfde type gewoonlijk zouden worden gebruikt, [of, indien het consumptiegoed een dier is, geschikt zijn voor de doeleinden waarvoor dieren van dezelfde soort gewoonlijk zouden dienen,] rekening houdend, in voorkomend geval, met bestaand Unie- en nationaal recht, bestaande technische normen, of, bij ontstentenis van zulke technische normen, toepasselijke sectorspecifieke gedragscodes;
2°: in voorkomend geval, beschikken over de kwaliteit van en beantwoorden aan de beschrijving van een monster of model, dat de verkoper aan de consument vóór de sluiting van de overeenkomst ter beschikking heeft gesteld;
3°: in voorkomend geval, samen met de toebehoren, waaronder verpakking, installatie-instructies of andere instructies, [waaronder, indien het consumptiegoed een dier is, instructies met betrekking tot eventuele verdere vaccinaties, de leefruimte, voeding en verzorging van het dier,] die de consument redelijkerwijs mag verwachten, worden geleverd, en
4°: de hoeveelheid hebben en de kwaliteiten en andere kenmerken bezitten, onder meer met betrekking tot duurzaamheid, functionaliteit, compatibiliteit en beveiliging die voor hetzelfde type consumptiegoederen normaal zijn en die de consument redelijkerwijs mag verwachten, gelet op de aard van de consumptiegoederen en rekening houdend met publieke mededelingen die zijn gedaan door of namens de verkoper of andere personen in eerdere schakels van de overeenkomstenketen, waaronder de producent, in het bijzonder in reclameboodschappen of op de etikettering[, of, indien het consumptiegoed een dier is, de kwaliteiten en andere kenmerken bezitten, waaronder de afwezigheid van infectieziektes en aangeboren afwijkingen en, in voorkomend geval, de aanwezigheid van de door of krachtens de wet vereiste vaccinaties, die voor diezelfde soort dieren normaal zijn en die de consument redelijkerwijs mag verwachten gelet op de leeftijd, het geslacht, het ras en de herkomst van het dier].

§ 4

De verkoper is niet gebonden door de in paragraaf 3, 4°, bedoelde publieke mededelingen indien hij aantoont dat:

1°: de bedoelde mededeling hem niet bekend was en hem redelijkerwijs niet bekend kon zijn;
2°: de publieke mededeling ten tijde van de sluiting van de koopovereenkomst op dezelfde of vergelijkbare wijze was gerectificeerd als waarop ze was afgelegd, of
3°: de beslissing tot aankoop van het consumptiegoed niet door de publieke mededeling beïnvloed kon zijn.

§ 5

In het geval van een goed met digitale elementen, zorgt de verkoper ervoor dat de updates, waaronder beveiligingsupdates, die nodig zijn om de conformiteit van het goed te behouden, aan de consument worden gemeld en geleverd, gedurende de periode:

1°: die de consument redelijkerwijs kan verwachten, gezien de aard en het doel van de goederen en de digitale elementen, en rekening houdend met de omstandigheden en de aard van de overeenkomst, wanneer de koopovereenkomst voorziet in één enkele levering van de digitale inhoud of digitale dienst, of
2°: die in artikel 1649quater, § 1, tweede lid, is bepaald, indien de koopovereenkomst voorziet in een continue levering van de digitale inhoud of de digitale dienst gedurende een periode.

§ 6

Wanneer de consument verzuimt de overeenkomstig paragraaf 5 verstrekte updates binnen een redelijke termijn te installeren, is de verkoper niet aansprakelijk voor een conformiteitsgebrek als dat uitsluitend het gevolg is van de afwezigheid van de betrokken update, mits:

1°: de verkoper de consument in kennis heeft gesteld van de beschikbaarheid van de update en de gevolgen indien de consument die niet installeert, en
2°: het niet of verkeerd installeren door de consument van de update niet te wijten was aan tekortkomingen in de aan de consument verstrekte installatie-instructies.

§ 7

Er is geen sprake van een conformiteitsgebrek in de zin van de paragrafen 3 of 5 wanneer de consument ten tijde van de sluiting van de koopovereenkomst er uitdrukkelijk van in kennis werd gesteld dat een specifiek kenmerk van het consumptiegoed afweek van de in die paragrafen gestelde objectieve conformiteitsvereisten, en de consument die afwijking bij de sluiting van de koopovereenkomst uitdrukkelijk en afzonderlijk heeft aanvaard.

§ 8

Elk gebrek dat het gevolg is van een verkeerde installatie van het consumptiegoed, wordt beschouwd als een conformiteitsgebrek, wanneer:

1°: de installatie van het goed deel uitmaakt van de koopovereenkomst en is uitgevoerd door de verkoper of onder diens verantwoordelijkheid, of
2°: de installatie, die bestemd was om te worden uitgevoerd door de consument, door hem werd gedaan en de verkeerde installatie te wijten was aan tekortkomingen in de installatie-instructies die werden verstrekt door de verkoper, of, in geval van een goed met digitale elementen, door de verkoper of de leverancier van de digitale inhoud of digitale dienst.

[§ 9

Indien het consumptiegoed een dier is, wordt elk gebrek dat het gevolg is van verkeerde instructies, verstrekt door de verkoper, met betrekking tot eventuele verdere vaccinaties, de leefruimte, voeding en verzorging van het dier, beschouwd als een conformiteitsgebrek.

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

Art. vervangen bij art. 4 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 1 gewijzigd bij art. 3, 1° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 2, enig lid, 1° gewijzigd bij art. 3, 2° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 3, enig lid:

–: 1° gewijzigd bij art. 3, 3° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9);
–: 3° gewijzigd bij art. 3, 4° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9);
–: 4° gewijzigd bij art. 3, 5° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 9 ingevoegd bij art. 3, 6° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Artikel 1649quater

§ 1

[De verkoper is jegens de consument aansprakelijk voor elk conformiteitsgebrek dat bestaat bij de levering van de consumptiegoederen en dat zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar te rekenen vanaf voornoemde levering.] [Deze termijn bedraagt evenwel één jaar indien het consumptiegoed een dier is, tenzij de verkoper in voorkomend geval de door of krachtens de wet vereiste erkennings-, vergunnings-, quarantaine-, of kwekerijvoorwaarden niet heeft gerespecteerd.]

[In het geval van een goed met digitale elementen, wanneer de koopovereenkomst voorziet in continue levering van de digitale inhoud of de digitale dienst gedurende een periode, is de verkoper ook aansprakelijk voor elk conformiteitsgebrek van de digitale inhoud of de digitale dienst dat zich voordoet of aan het licht komt binnen twee jaar na het tijdstip waarop het goed met digitale elementen werd geleverd. Indien de overeenkomst voorziet in continue levering gedurende meer dan twee jaar, is de verkoper aansprakelijk voor elk conformiteitsgebrek van de digitale inhoud of digitale dienst dat zich voordoet of kenbaar wordt in de periode gedurende welke de digitale inhoud of digitale dienst volgens de koopovereenkomst moet worden geleverd.]

[De termijnen bedoeld in het eerste en tweede lid worden opgeschort] tijdens de periode vereist voor de herstelling of de vervanging van het goed of in geval van onderhandelingen tussen de verkoper en de consument met het oog op een minnelijke schikking.

[In afwijking van het eerste en tweede lid kunnen de verkoper en de consument voor de tweedehandsgoederen een kortere termijn overeenkomen zonder dat die termijn korter dan één jaar mag zijn.

De verkoper informeert de consument op duidelijke en ondubbelzinnige wijze over deze kortere termijn. Wanneer dit niet het geval is, is naargelang van het geval de in het eerste of tweede lid bedoelde termijn van toepassing. De bewijslast van deze verplichting rust op de verkoper.]

§ 2 [

De consument moet de verkoper op de hoogte brengen van het conformiteitsgebrek binnen de twee maanden vanaf de dag waarop de consument het gebrek heeft vastgesteld. De verkoper en de consument kunnen een langere termijn overeenkomen.

[In afwijking van het eerste lid moet de consument, indien het consumptiegoed een dier is, de verkoper onverwijld in kennis stellen van het conformiteitsgebrek zodra dit gebrek zich op een voldoende duidelijke wijze heeft gemanifesteerd.]

]

§ 3

De rechtsvordering van de consument verjaart na verloop van één jaar vanaf de dag waarop hij het [conformiteitsgebrek] heeft vastgesteld [...].

§ 4

Manifesteert zich een [conformiteitsgebrek] binnen een termijn van [twee jaar] vanaf de levering van [het consumptiegoed], dan geldt tot bewijs van het tegendeel het vermoeden dat dit gebrek bestond op het tijdstip van levering, tenzij dit vermoeden onverenigbaar is met de aard van [het consumptiegoed] of met de aard van het [conformiteitsgebrek], door onder andere rekening te houden met het feit of [het consumptiegoed] nieuw dan wel tweedehands is.

[In afwijking van het eerste lid bedraagt deze termijn één jaar indien het consumptiegoed een dier is.]

[§ 4/1

In het geval van een goed met digitale elementen, indien de koopovereenkomst voorziet in de continue levering van de digitale inhoud of de digitale dienst gedurende een periode, ligt de bewijslast met betrekking tot de vraag of de digitale inhoud of digitale dienst conform was tijdens de in paragraaf 1, tweede lid, bedoelde periode, bij de verkoper wegens een conformiteitsgebrek dat aan het licht komt binnen die periode.

]

§ 5

De bepalingen in dit hoofdstuk met betrekking tot de vrijwaring voor de verborgen gebreken van de verkochte zaak zijn van toepassing [na het verstrijken van de termijnen bedoeld in paragraaf 1].]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

§ 1 gewijzigd bij art. 5, 1° tot 4° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26) en bij art. 4, 1° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 2 vervangen bij art. 5, 5° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26) en gewijzigd bij art. 4, 2° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 3 gewijzigd bij art. 5, 6° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 4 gewijzigd bij art. 5, 7° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26) en bij art. 4, 3° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 4/1 ingevoegd bij art. 5, 8° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 5 gewijzigd bij art. 5, 9° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Artikel 1649quinquies

§ 1

Naast desgevallend schadevergoeding, heeft de consument het recht van de verkoper die met toepassing van artikel 1649quater aansprakelijk is voor een [conformiteitsgebrek] te eisen, hetzij de herstelling of de vervanging van het goed onder de voorwaarden bedoeld in [paragrafen 2, 3 en 3/1], hetzij een [evenredige] vermindering van de prijs of de ontbinding van de overeenkomst, overeenkomstig de voorwaarden bepaald in [paragrafen 5 tot 7].

Desgevallend wordt er evenwel rekening gehouden met de verergering van de schade voortvloeiend uit het gebruik van het goed door de consument na het ogenblik waarop hij het [conformiteitsgebrek] heeft vastgesteld of zou hebben moeten vaststellen.

[Onverminderd het tweede lid is de verkoper, indien het consumptiegoed een dier is, niet verantwoordelijk voor de verergering van de schade die het gevolg is van het feit dat de consument:

1°: heeft nagelaten de verkoper onverwijld nadat het gebrek zich op een voldoende duidelijke wijze heeft gemanifesteerd in kennis te stellen van het conformiteitsgebrek of;
2°: heeft nagelaten het dier zo snel als mogelijk ter beschikking te stellen van de verkoper dan wel een dierenarts naar keuze te consulteren wanneer voor de gezondheid van het dier een onmiddellijke tussenkomst van een dierenarts duidelijk noodzakelijk was.

]

§ 2 [

In eerste instantie heeft de consument het recht om van de verkoper de kosteloze herstelling van het consumptiegoed of de kosteloze vervanging ervan te eisen, tenzij de gekozen remedie onmogelijk is of in vergelijking met de andere remedies voor de verkoper onevenredige kosten met zich mee zou brengen, rekening houdend met alle omstandigheden, zoals met name:

1°: de waarde die het consumptiegoed zonder het conformiteitsgebrek zou hebben;
2°: de omvang van het conformiteitsgebrek, en
3°: de mogelijkheid om te kiezen voor de andere remedie zonder ernstige overlast voor de consument [of het dier indien het consumptiegoed een dier is].

[Onverminderd het eerste lid, kan de verkoper de herstelling als remedie weigeren indien dit manifest in strijd is met de gezondheid van het dier.]

]

§ 3 [

Elke herstelling of vervanging wordt verricht:

1°: kosteloos,
2°: binnen een redelijke termijn na het tijdstip waarop de verkoper door de consument in kennis is gesteld van het conformiteitsgebrek, en
3°: zonder ernstige overlast voor de consument, rekening houdend met de aard van het consumptiegoed en het doel waarvoor de consument het goed heeft gekocht.

Bij een herstelling of vervanging stelt de consument het consumptiegoed ter beschikking van de verkoper. De verkoper neemt het te vervangen goed op zijn kosten terug.

Wanneer een herstelling de verwijdering vergt van het goed dat op een wijze die in overeenstemming is met zijn aard en doel was geïnstalleerd voordat het conformiteitsgebrek duidelijk werd, of wanneer dit goed moet worden vervangen, omvat de verplichting tot herstelling of vervanging van het goed de verwijdering van het niet-conforme goed en de installatie van het vervangende goed of het herstelde goed, of het betalen van de kosten van die verwijdering of installatie.

De consument is niet gehouden om te betalen voor het normaal gebruik van het vervangen goed tijdens de periode die aan de vervanging voorafgaat.

]

[§ 3/1

In afwijking van paragraaf 3 wordt de herstelling of vervanging geregeld door deze paragraaf indien het consumptiegoed een dier is.

Elke herstelling of vervanging wordt verricht:

1°

kosteloos, met dien verstande dat de kosten die door de verkoper in voorkomend geval moeten worden gedragen met het oog op de genezing van het dier niet meer kunnen bedragen dan:

–: driehonderd procent op de schijf van de aankoopprijs van het dier tussen 0,01 euro en 500 euro;
–: tweehonderd procent op de schijf van de aankoopprijs van het dier tussen 500,01 euro en 1500 euro;
–: honderd procent op de schijf van de aankoopprijs van het dier die meer bedraagt dan 1500,01 euro;

2°

binnen een redelijke termijn na het tijdstip waarop de verkoper door de consument in kennis is gesteld van het conformiteitsgebrek, met dien verstande dat de verkoper in voorkomend geval zo snel als mogelijk de nodige maatregelen dient te nemen met het oog op de genezing van het dier; en

3°

zonder ernstige overlast voor de consument of het dier.

De verkoper wijst de consument zowel in de overeenkomst als bij de uitoefening van het recht op herstelling van het dier op het bestaan van de in het tweede lid, 1°, bedoelde beperking.

De in het tweede lid, 1°, bedoelde beperking is niet van toepassing indien de verkoper te kwader trouw was of in voorkomend geval de door of krachtens de wet vereiste erkennings-, vergunnings-, quarantaine-of kwekerijvoorwaarden niet heeft gerespecteerd.

Tenzij het dier is overleden als gevolg van een conformiteitsgebrek, stelt de consument het dier bij een herstelling of vervanging onverwijld ter beschikking van de verkoper. De verkoper neemt het te vervangen dier op zijn kosten terug.

In afwijking van het vijfde lid kan de consument, met het oog op de genezing van het dier, een dierenarts naar keuze consulteren indien diens onmiddellijke tussenkomst voor de gezondheid van het dier redelijkerwijze noodzakelijk is. In voorkomend geval heeft de consument recht op een schadevergoeding ten belope van de kosten die de verkoper redelijkerwijze zelf had moeten dragen met het oog op de genezing van het dier indien het dier hem ter beschikking zou zijn gesteld. Het komt aan de verkoper toe om, in voorkomend geval, de onredelijke aard van de ingeroepen kosten aan te tonen. De beperking en de uitzondering bedoeld in het tweede lid, 1°, zijn onverkort van toepassing.

De consument die zich op het zesde lid wenst te beroepen, maakt aannemelijk dat voor de gezondheid van het dier een onmiddellijke tussenkomst van een dierenarts redelijkerwijze noodzakelijk was. Hij stelt de verkoper onverwijld op de hoogte van de tussenkomst van de dierenarts. Op vraag van de verkoper, bezorgt de consument de relevante bewijsstukken die de gemaakte kosten staven.

De consument is niet gehouden om te betalen voor het normaal gebruik of genot van het vervangen dier tijdens de periode die aan de vervanging voorafgaat.

Een vervanging ontbindt automatisch de bestaande koopovereenkomst en doet een nieuwe koopovereenkomst ontstaan, met daarbij horende aansprakelijkheidsregeling zoals vervat in deze afdeling.

De Koning kan, bij een besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad, overgaan tot de aanpassing van de bedragen of percentages van de beperking bedoeld in het tweede lid, 1°.

]

[§ 4

De verkoper kan weigeren om het consumptiegoed conform te maken overeenkomstig paragraaf 2 als herstelling en vervanging onmogelijk zijn of voor de verkoper onevenredige kosten met zich zouden brengen, rekening houdend met alle omstandigheden, zoals met name de waarde die het consumptiegoed zonder het conformiteitsgebrek zou hebben of de omvang van het conformiteitsgebrek.

]

[§ 5

De consument heeft het recht van de verkoper een evenredige prijsvermindering te eisen overeenkomstig paragraaf 6 dan wel de ontbinding van de koopovereenkomst overeenkomstig paragraaf 7 in elk van de volgende gevallen:

1°: de verkoper heeft de herstelling of vervanging niet voltooid of, indien van toepassing, niet voltooid overeenkomstig paragraaf 3, tweede en derde lid[, of, indien het consumptiegoed een dier is, overeenkomstig paragraaf 3/1, tweede lid] , of de verkoper heeft geweigerd de goederen conform te maken overeenkomstig paragraaf 4;
2°: er blijkt een conformiteitsgebrek te zijn ondanks de poging van de verkoper om de goederen conform te maken;
3°: het conformiteitsgebrek is zo ernstig dat een onmiddellijke prijsvermindering of ontbinding van de koopovereenkomst gerechtvaardigd is;
4°: de verkoper heeft verklaard of uit de omstandigheden blijkt duidelijk dat de verkoper de goederen door middel van herstelling of vervanging niet binnen een redelijke termijn of zonder ernstige overlast voor de consument[, of, in voorkomend geval, zonder ernstige overlast voor het dier,] conform de overeenkomst zal maken;
5°: [het consumptiegoed is een dier en het dier is overleden als gevolg van een conformiteitsgebrek;]
6°: [het consumptiegoed is een dier en de kostprijs om het dier te genezen is hoger dan de beperking bedoeld in paragraaf 3/1, tweede lid, 1°.]

In afwijking van het eerste lid heeft de consument niet het recht de koopovereenkomst te ontbinden indien het conformiteitsgebrek gering is. Het is aan de verkoper om te bewijzen dat het conformiteitsgebrek gering is.

]

[§ 6

De prijsvermindering moet evenredig zijn aan het verschil tussen de waarde van het door de consument ontvangen consumptiegoed en de waarde die het consumptiegoed zou hebben gehad indien dit conform de koopovereenkomst was geweest.

]

[§ 7

Het recht om de koopovereenkomst te ontbinden wordt uitgeoefend door middel van een eenzijdige wilsverklaring aan de verkoper.

In het geval van de verkoop van meerdere consumptiegoederen kan de consument, indien het conformiteitsgebrek slechts betrekking heeft op enkele ervan en indien er een grond is voor ontbinding van de koopovereenkomst krachtens dit artikel, zijn ontbindingsrecht alleen uitoefenen voor de niet-conforme goederen en de conforme goederen die hij op hetzelfde moment heeft verworven indien van de consument niet redelijkerwijs kan worden verwacht dat hij alleen de conforme goederen zal willen houden.

Wanneer de consument een koopovereenkomst in haar geheel of, overeenkomstig het tweede lid, slechts ten aanzien van een deel van de krachtens de koopovereenkomst geleverde goederen ontbindt:

1°: zendt de consument de goederen terug naar de verkoper op kosten van de verkoper, en
2°: betaalt de verkoper de consument de voor de goederen betaalde prijs terug bij ontvangst van de goederen of bij ontvangst van het door de consument verstrekte bewijs dat hij de goederen heeft teruggezonden.

[In afwijking van het derde lid is de consument niet gehouden om het dier terug te bezorgen aan de verkoper indien het dier is overleden als gevolg van een conformiteitsgebrek.]

Voor de toepassing van paragraaf 6 en de huidige paragraaf kan elke terugbetaling aan de consument worden verminderd teneinde rekening te houden met het conforme gebruik dat deze van het goed heeft gehad sinds de levering ervan.

]

[§ 8

Indien het consumptiegoed een dier is, betaalt de verkoper, in geval van overlijden van het dier als gevolg van een conformiteitsgebrek, de kosten terug van een onafhankelijke autopsie die de consument heeft laten uitvoeren voor zover deze noodzakelijk is voor de vaststelling van een conformiteitsgebrek en deze daadwerkelijk heeft geleid tot de vaststelling van een conformiteitsgebrek waarvoor de verkoper aansprakelijk is met toepassing van artikel 1649quater. De consument die zich op deze paragraaf wil beroepen, stelt de verkoper vooraf in kennis van zijn voornemen een autopsie te laten uitvoeren en van de identiteit van de onafhankelijke expert die hij met de autopsie wil belasten.

]

[§ 9

De Koning kan, voor de consumptiegoederen of categorieën van consumptiegoederen die Hij aanwijst, het gebruik van een gestandaardiseerd informatiedocument opleggen waarin de rechten en plichten van de consument zoals bepaald in deze afdeling worden toegelicht. Uiterlijk op het tijdstip van de levering van het consumptiegoed verstrekt de verkoper aan de consument, op een duurzame gegevensdrager, het gestandaardiseerde informatiedocument.

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

§ 1, leden 1 en 2 gewijzigd bij art. 6, 1° en 2° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26) en bij art. 5, 1° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 1, lid 3 ingevoegd bij art. 5, 2° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 2 vervangen bij art. 6, 3° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 2, lid 1, 3° gewijzigd bij art. 5, 3° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 2, lid 2 ingevoegd bij art. 5, 4° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 3 vervangen bij art. 6, 3° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 3/1 ingevoegd bij art. 5, 5° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§ 4 ingevoegd bij art. 6, 4° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 5 ingevoegd bij art. 6, 4° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 5, lid 1:

–: 1° gewijzigd bij art. 5, 6° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9);
–: 4° gewijzigd bij art. 5, 7° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9);
–: 5° en 6° ingevoegd bij art. 5, 8° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§§ 6 en 7 ingevoegd bij art. 6, 4° Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

§ 7, lid 4 ingevoegd bij art. 5, 9° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

§§ 8 en 9 ingevoegd bij art. 5, 10° Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024), met ingang van 1 mei 2024 (art. 9).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 en 8 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Artikel 1649sexies

Wanneer de verkoper jegens de consument aansprakelijk is uit hoofde van een conformiteitsgebrek, met inbegrip van het nalaten om updates te verstrekken voor goederen met digitale elementen overeenkomstig artikel 1649ter, § 5, dat toe te schrijven is aan een persoon in een eerdere schakel van de overeenkomstenketen die tot de verkoop geleid heeft, kan hij tegen deze persoon verhaal doen op grond van zijn contractuele aansprakelijkheid met betrekking tot het consumptiegoed zonder dat een contractueel beding dat tot gevolg heeft die aansprakelijkheid te beperken of op te heffen, hem mag tegengeworpen worden.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 7 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Artikel 1649septies

§ 1

Een commerciële garantie is bindend voor de garant onder de voorwaarden in het commerciële garantiebewijs en in de daarmee samenhangende reclame die beschikbaar was ten tijde van of vóór de sluiting van de overeenkomst. Wanneer een producent de consument een commerciële garantie van duurzaamheid voor een bepaald consumptiegoed gedurende een bepaalde periode biedt, is de producent rechtstreeks aansprakelijk jegens de consument tijdens de volledige duur van de commerciële garantie van duurzaamheid, voor herstelling of vervanging van het consumptiegoed overeenkomstig artikel 1649quinquies, § 3, onder de in onderhavig artikel gestelde voorwaarden. Het staat de producent vrij de consument in het commerciële duurzaamheidsgarantiebewijs gunstiger voorwaarden aan te bieden.

Indien de voorwaarden in het commerciële garantiebewijs voor de consument minder gunstig zijn dan de voorwaarden in de desbetreffende reclame, is de commerciële garantie bindend onder de voorwaarden die staan in de reclame betreffende de commerciële garantie, tenzij die reclame voor de sluiting van de overeenkomst werd gecorrigeerd op dezelfde of vergelijkbare wijze waarop de reclame eerder was gemaakt.

§ 2

Het commerciële garantiebewijs wordt aan de consument verstrekt op een duurzame gegevensdrager, uiterlijk op het tijdstip van de levering van het consumptiegoed. Het commerciële garantiebewijs wordt in duidelijke en begrijpelijke taal opgesteld en in een taal die de consument begrijpt. Het garantiebewijs bevat:

1°: een duidelijke verklaring dat de consument bij wet recht heeft op kosteloze remedies van de verkoper in geval van een conformiteitsgebrek van het consumptiegoed en dat die remedies niet worden aangetast door de commerciële garantie;
2°: de naam en het adres van de garant;
3°: de procedure die de consument moet volgen om de uitvoering van de commerciële garantie te verkrijgen;
4°: de aanduiding van het onder de commerciële garantie vallende consumptiegoed, en
5°: de commerciële garantievoorwaarden.

§ 3

Niet-naleving van paragraaf 2 heeft geen invloed op de bindende aard van de commerciële garantie voor de garant.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 8 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Voorgeschiedenis

§ 3 gewijzigd bij art. 2 Wet 20 september 2018 (BS 10 oktober 2018).

Artikel 1649octies

Zijn nietig, contractuele bedingen of afspraken overeengekomen vooraleer het [conformiteitsgebrek] aan de verkoper door de consument ter kennis is gebracht, en waardoor, [ten nadele van laatstgenoemde, de rechten die de consument uit deze afdeling put, worden uitgesloten, ervan wordt afgeweken of de gevolgen ervan worden gewijzigd. De verkoper en de consument kunnen evenwel contractuele bedingen overeenkomen die verder gaan dan de wettelijke bescherming].

Een beding dat de wet van een Staat die geen lid is van de Europese Unie op een overeenkomst beheerst door deze afdeling toepasselijk verklaart, is nietig wat betreft de in deze afdeling geregelde aangelegenheden, wanneer bij gebreke van dat beding de wet van een lidstaat van de Europese Unie toepasselijk zou zijn en die wet de consument in genoemde aangelegenheden een hogere bescherming verleent.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 1 september 2004 (B.S., 21 september 2004), met ingang van 1 januari 2005 (art. 10).

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 9 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen:

–: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022);
–: art. 7 Wet 21 februari 2024 (BS 20 maart 2024).

Artikel 1649nonies

De inbreuken op de bepalingen van deze afdeling en van de uitvoeringsbesluiten ervan worden opgespoord, vastgesteld en bestraft overeenkomstig boek XV van het Wetboek van economisch recht.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 10 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 24 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022).

Hoofdstuk V Verplichtingen van de koper

Artikel 1650

De hoofdverplichting van de koper bestaat in het betalen van de prijs op de dag en op de plaats bij de koop bepaald.

Artikel 1651

Indien bij het aangaan van de koop niets daaromtrent bedongen is, moet de koper betalen op de plaats en op het tijdstip voor de levering bepaald.

Artikel 1652

De koper is verplicht interest van de koopprijs te betalen tot aan de voldoening van het kapitaal, in de drie volgende gevallen:

: Indien zulks bij het aangaan van de koop bedongen is;
: Indien de verkochte en geleverde zaak vruchten of andere inkomsten oplevert;
: Indien de koper is aangemaand om te betalen.

In dit laatste geval loopt de interest eerst te rekenen van de aanmaning.

Artikel 1653

Wanneer de koper wordt gestoord of gegronde vrees heeft te worden gestoord door een hypothecaire vordering of door een eigendomsvordering, kan hij de betaling van de prijs opschorten totdat de verkoper de stoornis heeft doen ophouden, tenzij deze verkiest borg te stellen of tenzij bedongen is dat de koper zal betalen niettegenstaande de stoornis.

Artikel 1654

Indien de koper de prijs niet betaalt, kan de verkoper de ontbinding van de koop vorderen.

Artikel 1655

De ontbinding van de verkoop van onroerende goederen wordt dadelijk uitgesproken, indien de verkoper gevaar loopt de zaak en de prijs te verliezen.

Indien dit gevaar niet bestaat, kan de rechter aan de koper een langer of korter uitstel verlenen naar gelang van de omstandigheden.

Gaat die tijd voorbij zonder dat de koper betaalt, dan wordt de ontbinding van de koop uitgesproken.

Artikel 1656

Wanneer bij een verkoop van onroerende goederen bedongen is dat, bij gebreke van betaling van de prijs binnen de overeengekomen tijd, de koop van rechtswege zal zijn ontbonden, kan de koper niettemin na verloop van de tijd alsnog betalen, zolang hij niet door een aanmaning is in gebreke gesteld; maar na die aanmaning kan de rechter hem geen uitstel verlenen.

Artikel 1657

Wat betreft de verkoop van waren en roerende goederen, heeft de ontbinding van de koop plaats van rechtswege en zonder aanmaning ten voordele van de verkoper, na verloop van de tijd die voor de afhaling is overeengekomen.

Hoofdstuk VI Nietigheid en ontbinding van de koop

Artikel 1658

Behalve op grond van de oorzaken van nietigheid of van ontbinding welke in deze titel reeds zijn opgegeven, en van die welke aan alle overeenkomsten gemeen zijn, kan de koop ook ontbonden worden door de uitoefening van het recht van wederinkoop en wegens het bedingen van een te geringe prijs.

Afdeling I Recht van wederinkoop

Artikel 1659

Het recht van wederinkoop is een beding waarbij de verkoper zich voorbehoudt de verkochte zaak terug te nemen, tegen de teruggave van de oorspronkelijke prijs en de vergoeding waarvan sprake is in artikel 1673.

Artikel 1660

Het recht van wederinkoop mag voor niet langer dan vijf jaren worden bedongen.

Het wordt tot die tijd beperkt, indien het voor langer bedongen is.

Artikel 1661

De bepaalde tijd is van strenge toepassing, en kan door de rechter niet verlengd worden.

Artikel 1662

Heeft de verkoper zijn recht van wederinkoop niet uitgeoefend binnen de voorgeschreven tijd, dan blijft de koper onherroepelijk eigenaar.

Artikel 1663

De termijn loopt tegen een ieder, zelfs tegen minderjarigen, behoudens hun verhaal op wie het aangaat, zo daartoe grond bestaat.

Artikel 1664

De verkoper onder beding van wederinkoop kan zijn recht tegen een tweede koper uitoefenen, zelfs wanneer het recht van wederinkoop in het tweede contract niet is vermeld.

Artikel 1665

De koper onder beding van wederinkoop oefent alle rechten van zijn verkoper uit; de verjaring loopt te zijnen voordele zowel tegen de ware eigenaar als tegen hen die zouden beweren rechten of hypotheken op de verkochte zaak te hebben.

Artikel 1666

Hij kan tegen de schuldeisers van zijn verkoper het voorrecht van uitwinning doen gelden.

Artikel 1667

Hij die een onverdeeld aandeel in een erf heeft verkregen onder beding van wederinkoop, kan, indien het gehele erf hem is toegewezen bij een tegen hem gevorderde veiling, de verkoper verplichten het gehele erf over te nemen, wanneer deze van het beding wil gebruik maken.

Artikel 1668

Indien verscheidene personen gezamenlijk en bij een en hetzelfde contract een erf verkocht hebben dat hun gemeenschappelijk toebehoorde, kan ieder van hen het recht van wederinkoop slechts uitoefenen voor het aandeel dat hij daarin had.

Artikel 1669

Hetzelfde geldt, wanneer iemand die alleen een erf verkocht heeft, verscheidene erfgenamen heeft achtergelaten.

Ieder van die medeërfgenamen kan van het recht van wederinkoop slechts gebruik maken voor zijn aandeel in de nalatenschap.

Artikel 1670

Nochtans kan de koper, in het geval van de twee vorige artikelen, vorderen dat alle medeverkopers of alle medeërfgenamen worden opgeroepen, ten einde zich met elkaar te verstaan omtrent de wederinkoop van het gehele erf; en, indien zij het niet eens worden, wordt de eis tegen de koper afgewezen.

Artikel 1671

Indien een erf dat aan verscheidene personen toebehoorde, niet verkocht is door allen gezamenlijk en voor het geheel, maar door ieder slechts voor het aandeel dat hij daarin had, kan ieder van hen afzonderlijk het recht van wederinkoop uitoefenen, voor het aandeel dat hem toebehoorde.

En de koper kan degene die het recht op die wijze uitoefent, niet verplichten het gehele erf over te nemen.

Artikel 1672

Indien de koper verscheidene erfgenamen heeft achtergelaten, kan het recht van wederinkoop tegen ieder van hen slechts worden uitgeoefend voor zijn aandeel, ingeval er nog onverdeeldheid is, alsook ingeval de verkochte zaak onder hen verdeeld is.

Indien echter de nalatenschap verdeeld is en de verkochte zaak aan een van de erfgenamen is toebedeeld, kan de vordering tot wederinkoop tegen deze voor het geheel worden ingesteld.

Artikel 1673

De verkoper die van het beding van wederinkoop gebruik maakt, moet niet alleen de koopprijs vergoeden, maar ook de wettig gemaakte kosten van de koop, de noodzakelijke herstellingen, alsmede de herstellingen die de waarde van het erf vermeerderd hebben, ten belope van die vermeerdering. Hij kan eerst in bezit treden nadat hij aan al die verplichtingen voldaan heeft.

Wanneer de verkoper, ten gevolge van het beding van wederinkoop, zijn erf terugbekomt, neemt hij dit terug, vrij van alle lasten en hypotheken waarmee de koper het mocht hebben bezwaard; de verhuringen die de koper zonder bedrog heeft aangegaan, moet hij gestand doen.

Afdeling II Vernietiging van de koop uit hoofde van benadeling

Artikel 1674

Indien de verkoper in de verkoopprijs van een onroerend goed voor meer dan zeven twaalfden is benadeeld, heeft hij het recht om de vernietiging van de koop te eisen, ook al had hij bij het contract uitdrukkelijk afstand gedaan van het recht om die vernietiging te vorderen, en al had hij verklaard de meerdere waarde te schenken.

Artikel 1675

Om te weten of er benadeling voor meer dan zeven twaalfden is, dient men het onroerend goed te schatten volgens zijn staat en zijn waarde op het ogenblik van de koop.

Artikel 1676

De eis is niet meer ontvankelijk na verloop van twee jaren te rekenen van de dag van de koop.

Die termijn loopt tegen [...][vermoedelijk afwezigen] en [personen beschermd krachtens artikel 492/1] en tegen minderjarigen die in de plaats komen van een meerderjarige verkoper.

Die termijn loopt eveneens en is niet geschorst gedurende de tijd bedongen voor het recht van wederinkoop.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 18 W. 13 februari 2003 (B.S., 28 februari 2003 (derde uitg.)), met ingang van 1 juni 2003 (art. 23), bij art. 36, 12° W. 9 mei 2007 (B.S., 21 juni 2007) en bij art. 142 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling:

–: art. 54 tot 58 W. 9 mei 2007 (B.S., 21 juni 2007);
–: art. 227 tot 230 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)).

Artikel 1677

Het bewijs van de benadeling kan alleen bij vonnis worden toegelaten, en slechts ingeval de gestelde feiten waarschijnlijk genoeg en gewichtig genoeg zijn om het bestaan van de benadeling te laten vermoeden.

Artikel 1678

Dat bewijs kan niet worden geleverd dan door een verslag van drie deskundigen, die een enkel gemeenschappelijk proces-verbaal moeten opmaken en slechts een enkel advies, bij meerderheid van stemmen, mogen uitbrengen.

Artikel 1679

Indien de adviezen verschillen, geeft het proces-verbaal de redenen daarvan op, zonder dat mag worden medegedeeld welk het advies van ieder der deskundigen is geweest.

Artikel 1680

De drie deskundigen worden ambtshalve benoemd, tenzij de partijen zich omtrent de benoeming van alle drie gezamenlijk verstaan hebben.

Artikel 1681

Ingeval de vordering tot vernietiging wordt toegewezen, heeft de koper de keus om ofwel de zaak terug te geven en de prijs die hij ervoor betaald heeft, terug te nemen, ofwel het erf te behouden, mits hij hetgeen aan de juiste prijs ontbreekt, aanvult, onder aftrek van een tiende van de gehele prijs.

De derde-bezitter heeft hetzelfde recht, onverminderd zijn verhaal op zijn verkoper.

Artikel 1682

Indien de koper verkiest de zaak te behouden, met aanvulling van de prijs, zoals in het vorige artikel is bepaald, is hij verplicht interest van het aanvullend bedrag te betalen, te rekenen van de dag waarop de eis tot vernietiging gedaan is.

Indien hij verkiest de zaak terug te geven en de prijs terug te ontvangen, geeft hij de vruchten terug, te rekenen van de dag waarop de eis gedaan is.

Ook de interest van de prijs die hij betaald heeft, wordt hem vergoed hetzij eveneens van de dag waarop die eis gedaan is, hetzij, indien hij geen vruchten genoten heeft, te rekenen van de dag van de betaling.

Artikel 1683

Vernietiging uit hoofde van benadeling heeft niet plaats ten voordele van de koper.

Artikel 1684

Zij heeft niet plaats ten aanzien van verkopingen die volgens de wet niet anders dan op rechterlijk gezag kunnen geschieden.

Artikel 1685

De regels in de vorige afdeling bepaald voor de gevallen dat verscheidene personen gezamenlijk of afzonderlijk verkocht hebben, en voor het geval dat de verkoper of de koper verscheidene erfgenamen heeft achtergelaten, worden mede in acht genomen voor het instellen van de rechtsvordering tot vernietiging.

Hoofdstuk VII Veiling van onverdeelde goederen

Artikel 1686

Indien een zaak die aan verscheidene personen gemeenschappelijk toebehoort, niet gevoeglijk en zonder verlies verdeeld kan worden,

Of indien, bij een minnelijke verdeling van gemeenschappelijke goederen, zich daaronder enkele goederen bevinden die geen van de deelgenoten kan of wil nemen,

Geschiedt de verkoop bij opbod en de prijs wordt onder de medeëigenaars verdeeld.

Artikel 1687

Ieder medeëigenaar kan eisen dat ook vreemden tot de veiling van onverdeelde goederen worden opgeroepen; zij moeten worden opgeroepen, wanneer een van de medeëigenaars minderjarig is.

Artikel 1688

De wijze en de vormen volgens welke de veiling van onverdeelde goederen moet geschieden, worden in de titel Erfenissen en in het [Gerechtelijk Wetboek] bepaald.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 6 Wet 5 mei 2014 (BS 8 juli 2014).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 26 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Hoofdstuk VIII Overdracht van schuldvorderingen en andere onlichamelijke rechten

Artikel 1689

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 34° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Artikel 1690

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 35° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

§ 1 vervangen bij art. 4 W. 6 juli 1994 (B.S., 15 juli 1994), genummerd bij art. 26, 1° W. 20 juli 2006 (B.S., 28 juli 2006 (tweede uitg.)), met ingang van 30 januari 2007 (enig art. M.B. 23 november 2006 (B.S., 30 november 2006 (tweede uitg.))) en gewijzigd bij art. 11 Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

§ 2 ingevoegd bij art. 26, § 2 W. 20 juli 2006 (B.S., 28 juli 2006 (tweede uitg.)), met ingang van 30 januari 2007 (enig art. M.B. 23 november 2006 (B.S., 30 november 2006 (tweede uitg.))).

Artikel 1691

[...]

Wetshistoriek

Hoofdstuk 1 Definities en toepassingsgebied

Wetshistoriek

Hoofdstuk 1 (art. 1701/1 - art. 1701/2) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/1

Voor de toepassing van deze titel wordt verstaan onder:

1°

“digitale inhoud”: gegevens die in digitale vorm worden geproduceerd en geleverd;

2°

“digitale dienst”:

a): een dienst die de consument in staat stelt gegevens in digitale vorm te creëren, te verwerken of op te slaan, of toegang tot die gegevens te krijgen; of
b): een dienst die voorziet in de mogelijkheid van het delen van gegevens in digitale vorm die door de consument of door andere gebruikers van die dienst worden geüpload of gecreëerd of die elke andere interactie met deze gegevens mogelijk maakt;

3°

“goed met digitale elementen”: elke roerende lichamelijke zaak waarin digitale inhoud of een digitale dienst zijn verwerkt of die daarmee onderling verbonden is, op zodanige wijze dat het ontbreken van die digitale inhoud of digitale dienst ertoe zou leiden dat het goed zijn functies niet kan vervullen;

4°

“integratie”: het koppelen van digitale inhoud of een digitale dienst aan de onderdelen van de digitale omgeving van de consument en het verwerken daarvan in die omgeving, zodat de digitale inhoud of digitale dienst overeenkomstig de in deze titel vastgelegde conformiteitsvereisten kan worden gebruikt;

5°

“handelaar”: iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon, ongeacht of deze privaat of publiek is, die handelt, mede via een andere persoon die namens hem of voor zijn rekening optreedt, in het kader van zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit;

6°

“consument”: iedere natuurlijke persoon die handelt voor doeleinden die buiten zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit vallen;

7°

“prijs”: geld dat of een digitale weergave van waarde die verschuldigd is in ruil voor de levering van digitale inhoud of een digitale dienst;

8°

“persoonsgegevens”: persoonsgegevens als gedefinieerd in artikel 4, punt 1, van Verordening (EU) 2016/679 van het Europees parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van richtlijn 95/46/EG;

9°

“digitale omgeving”: hardware, software en iedere netwerkverbinding die door de consument wordt gebruikt om toegang te krijgen tot of gebruik te maken van digitale inhoud of een digitale dienst;

10°

“compatibiliteit”: het vermogen van de digitale inhoud of digitale dienst om te functioneren met hardware of software waarmee digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gewoonlijk worden gebruikt, zonder de noodzaak om de digitale inhoud of digitale dienst te converteren;

11°

“functionaliteit”: het vermogen van de digitale inhoud of digitale dienst om zijn functies te vervullen met betrekking tot het doel ervan;

12°

“interoperabiliteit”: het vermogen van de digitale inhoud of digitale dienst om te functioneren met hardware of software die verschilt van die waarmee digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gewoonlijk worden gebruikt;

13°

“duurzame gegevensdrager”: ieder hulpmiddel dat de consument of de handelaar in staat stelt om persoonlijk aan hem gerichte informatie op te slaan op een wijze die deze informatie toegankelijk maakt voor toekomstig gebruik gedurende een periode die past bij het doel waarvoor de informatie is bestemd, en die een ongewijzigde weergave van de opgeslagen informatie mogelijk maakt;

14°

“kosteloos”: vrij van de noodzakelijke kosten die zijn gemaakt om de goederen conform te maken, met name de kosten van verzending, vervoer, werkuren of materiaal.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/2

§ 1

Deze titel is van toepassing op alle overeenkomsten waarbij de handelaar digitale inhoud of een digitale dienst aan de consument levert of zich ertoe verbindt die te leveren en de consument een prijs betaalt of zich ertoe verbindt een prijs te betalen.

§ 2

Deze titel is ook van toepassing als de handelaar digitale inhoud of een digitale dienst aan de consument levert of zich ertoe verbindt die te leveren en de consument de handelaar persoonsgegevens verstrekt of zich ertoe verbindt die te verstrekken, behalve wanneer de door de consument verstrekte persoonsgegevens uitsluitend door de handelaar worden verwerkt om de digitale inhoud of digitale dienst te leveren overeenkomstig deze titel of om de handelaar in staat te stellen te voldoen aan de wettelijke vereisten waaraan hij is onderworpen, en de handelaar die gegevens niet voor andere doeleinden verwerkt.

§ 3

Deze titel is eveneens van toepassing wanneer de digitale inhoud of digitale dienst volgens de specificaties van de consument is ontwikkeld.

§ 4

Met uitzondering van de artikelen 1701/3 en 1701/9 is deze titel eveneens van toepassing op iedere materiële gegevensdrager die uitsluitend dient als drager voor digitale inhoud.

§ 5

Deze titel is niet van toepassing op digitale inhoud of digitale diensten die verwerkt zijn in of onderling verbonden zijn met goederen in de zin van artikel 1701/1, 3°, en die worden meegeleverd met de goederen op grond van een koopovereenkomst met betrekking tot die goederen, ongeacht of die digitale inhoud of digitale dienst wordt geleverd door de verkoper of een derde. Bij twijfel of de levering van verwerkte of onderling verbonden digitale inhoud of een verwerkte of onderling verbonden digitale dienst deel uitmaakt van de koopovereenkomst, wordt de digitale inhoud of digitale dienst geacht onder de koopovereenkomst te vallen.

§ 6

Wanneer een overeenkomst tussen dezelfde handelaar en dezelfde consument in een bundel elementen omvat van de levering van digitale inhoud of een digitale dienst alsmede elementen van de levering van andere diensten of goederen, is deze titel, onverminderd paragraaf 5, alleen van toepassing op de elementen van de overeenkomst die betrekking hebben op de digitale inhoud of de digitale dienst.

§ 7

Deze titel is niet van toepassing op overeenkomsten inzake:

1°: de verstrekking van andere diensten dan digitale diensten, ongeacht of digitale formaten of middelen worden gebruikt door de handelaar om het resultaat van de dienst te behalen of aan de consument te leveren of door te geven;
2°: elektronische-communicatiediensten met uitzondering van nummeronafhankelijke interpersoonlijke communicatiediensten bedoeld in artikel 2, 5/4°, van de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie;
3°: gezondheidsdiensten die door gezondheidswerkers aan patiënten worden verstrekt om de gezondheidstoestand van deze laatsten te beoordelen, te behouden of te herstellen, waaronder begrepen het voorschrijven, het verstrekken en het leveren van geneesmiddelen en medische hulpmiddelen;
4°: kansspeldiensten, namelijk diensten die gepaard gaan met het aangaan van een weddenschap waarbij een geldbedrag wordt ingezet in kansspelen, waaronder die welke enige bekwaamheid vereisen zoals loterijen, casinospelen, poker en weddenschapstransacties en die worden aangeboden langs elektronische weg of met andere communicatietechnologie en op individueel verzoek van een afnemer van zulke diensten;
5°: een financiële dienst bedoeld in artikel I.8, 18°, van het Wetboek van economisch recht;
6°: software die door de handelaar wordt aangeboden op basis van een vrije en open licentie waarvoor de consument geen prijs betaalt en wanneer de door de consument verstrekte persoonsgegevens alleen worden verwerkt door de handelaar om de beveiliging, compatibiliteit of interoperabiliteit van die specifieke software te verbeteren;
7°: de levering van digitale inhoud waarbij de digitale inhoud op een andere wijze dan via het overbrengen van signalen aan het grote publiek beschikbaar wordt gesteld als onderdeel van een optreden of evenement, zoals digitale filmvertoningen;
8°: digitale inhoud die wordt geleverd door overheidsorganen van de lidstaten overeenkomstig de wet van 4 mei 2016 inzake het hergebruik van overheidsinformatie.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 2 Levering van de digitale inhoud of digitale dienst

Wetshistoriek

Hoofdstuk 2 (art. 1701/3) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/3

§ 1

De handelaar levert de digitale inhoud of digitale dienst aan de consument. Tenzij de partijen anders zijn overeengekomen, levert de handelaar de digitale inhoud of digitale dienst onverwijld na de sluiting van de overeenkomst aan de consument.

§ 2

De handelaar heeft aan de leveringsverbintenis voldaan wanneer:

1°: de digitale inhoud of een middel dat geschikt is om toegang te verschaffen tot de digitale inhoud of die te downloaden, beschikbaar is gesteld aan of toegankelijk is gemaakt voor de consument of voor een daartoe door de consument gekozen fysieke of virtuele faciliteit;
2°: de digitale dienst toegankelijk wordt gemaakt voor de consument of voor een daartoe door de consument gekozen fysieke of virtuele faciliteit.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 3 Conformiteit van de digitale inhoud of digitale dienst

Wetshistoriek

Hoofdstuk 3 (art. 1701/4 - art. 1701/7) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Afdeling 1 Conformiteitsvereisten

Wetshistoriek

Afdeling 1 (art. 1701/4) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/4

De handelaar levert aan de consument digitale inhoud of een digitale dienst die, naargelang het geval, voldoet aan de vereisten van de artikelen 1701/5, 1701/6 en 1701/7.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Afdeling 2 Subjectieve conformiteitsvereisten

Wetshistoriek

Afdeling 2 (art. 1701/5) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/5

Voor conformiteit met de overeenkomst, moet de digitale inhoud of de digitale dienst met name, voor zover van toepassing:

1°: wat betreft de beschrijving, hoeveelheid en kwaliteit, functionaliteit, compatibiliteit, interoperabiliteit en andere kenmerken, voldoen aan de overeenkomst;
2°: geschikt zijn voor elk bijzonder door de consument gewenst gebruik dat de consument aan de handelaar uiterlijk bij de sluiting van de overeenkomst heeft meegedeeld en dat de handelaar heeft aanvaard;
3°: worden geleverd samen met alle toebehoren, instructies, met inbegrip van installatie-instructies, en klantenservice, als vereist in de overeenkomst; en
4°: van updates zijn voorzien als bepaald in de overeenkomst.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Afdeling 3 Objectieve conformiteitsvereisten

Wetshistoriek

Afdeling 3 (art. 1701/6) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/6

§ 1

Naast het voldoen aan subjectieve conformiteitsvereisten moet de digitale inhoud of de digitale dienst:

1°

geschikt zijn voor de doeleinden waarvoor digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gewoonlijk zouden worden gebruikt, rekening houdend, in voorkomend geval, met bestaand Unie-en nationaal recht, bestaande technische normen, of, bij ontstentenis van zulke technische normen, toepasselijke sectorspecifieke gedragscodes;

2°

beschikken over de hoeveelheid, kwaliteit en prestatiekenmerken, – onder meer met betrekking tot functionaliteit, compatibiliteit, toegankelijkheid, continuïteit en veiligheid – waarover digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gewoonlijk beschikken en die de consument gezien de aard van de digitale inhoud of digitale dienst redelijkerwijs mag verwachten, en rekening houdend met publieke mededelingen die zijn gedaan door of namens de handelaar of andere personen in eerdere schakels van de overeenkomstenketen, in het bijzonder in reclameboodschappen of op etikettering, tenzij de handelaar aantoont dat:

a): de handelaar niet bekend was of redelijkerwijs niet bekend kon zijn met de betrokken publieke mededeling;
b): de publieke mededeling ten tijde van de sluiting van de overeenkomst op dezelfde of vergelijkbare wijze was gerectificeerd als waarop deze was afgelegd; of
c): de beslissing tot aankoop van de digitale inhoud of digitale dienst niet door de publieke mededeling beïnvloed kon zijn;

3°

in voorkomend geval, samen met andere toebehoren en instructies die de consument redelijkerwijs mag verwachten, worden geleverd; en

4°

overeenstemmen met de proefversie of de preview van de digitale inhoud of digitale dienst die door de handelaar ter beschikking werd gesteld voordat de overeenkomst werd gesloten.

§ 2

De handelaar zorgt ervoor dat de updates, waaronder beveiligingsupdates, die nodig zijn om de conformiteit van de digitale inhoud of de digitale dienst te handhaven aan de consument worden gemeld en geleverd gedurende de periode:

1°: waarin de digitale inhoud of digitale dienst moet worden geleverd volgens de overeenkomst, wanneer de overeenkomst voorziet in continue levering gedurende een periode; of
2°: die de consument redelijkerwijs kan verwachten, gezien de aard en het doel van de digitale inhoud of digitale dienst en rekening houdend met de omstandigheden en de aard van de overeenkomst, wanneer de overeenkomst voorziet in één levering of in een reeks afzonderlijke leveringen.

§ 3

Wanneer de consument verzuimt, binnen een redelijke termijn, de overeenkomstig paragraaf 2 door de handelaar verstrekte updates te installeren, is de handelaar niet aansprakelijk voor een conformiteitsgebrek als dat uitsluitend het gevolg is van de afwezigheid van de betrokken update, mits:

1°: de handelaar de consument in kennis heeft gesteld van de beschikbaarheid van de update en de gevolgen indien de consument die niet installeert; en
2°: het niet of verkeerd installeren van de update door de consument niet te wijten was aan tekortkomingen in de door de handelaar verstrekte installatie-instructies.

§ 4

Wanneer de overeenkomst voorziet in continue levering van digitale inhoud of een digitale dienst gedurende een periode, is de digitale inhoud of digitale dienst gedurende die gehele periode conform.

§ 5

Er is geen sprake van een conformiteitsgebrek in de zin van de paragrafen 1 of 2 wanneer de consument er ten tijde van de sluiting van de overeenkomst uitdrukkelijk van in kennis werd gesteld dat een specifiek kenmerk van de digitale inhoud of de digitale dienst afweek van de in die paragrafen gestelde objectieve conformiteitsvereisten, en de consument die afwijking bij de sluiting van de overeenkomst uitdrukkelijk en afzonderlijk heeft aanvaard.

§ 6

Tenzij de partijen anders zijn overeengekomen, wordt digitale inhoud of een digitale dienst geleverd in de meest recente versie die ten tijde van de sluiting van de overeenkomst beschikbaar was.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Afdeling 4 Verkeerde integratie van de digitale inhoud of digitale dienst

Wetshistoriek

Afdeling 4 (art. 1701/7) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/7

Elk conformiteitsgebrek dat het gevolg is van de verkeerde integratie van de digitale inhoud of digitale dienst in de digitale omgeving van de consument wordt beschouwd als een conformiteitsgebrek van de digitale inhoud of digitale dienst indien:

1°: de digitale inhoud of digitale dienst door de handelaar of onder diens verantwoordelijkheid werd geïntegreerd; of
2°: de digitale inhoud of digitale dienst bestemd was om door de consument te worden geïntegreerd en de verkeerde integratie te wijten was aan tekortkomingen in de door de handelaar verstrekte integratie-instructies.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 4 Aansprakelijkheid van de handelaar

Wetshistoriek

Hoofdstuk 4 (art. 1701/8) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/8

§ 1

De handelaar is aansprakelijk voor elk verzuim om de digitale inhoud of digitale dienst overeenkomstig artikel 1701/3 te leveren.

De bewijslast met betrekking tot de vraag of de digitale inhoud of digitale dienst overeenkomstig artikel 1701/3 werd geleverd rust op de handelaar.

§ 2

Wanneer een overeenkomst voorziet in een enkele levering of in een reeks afzonderlijke leveringen, is de handelaar aansprakelijk voor een conformiteitsgebrek uit hoofde van de artikelen 1701/5, 1701/6 en 1701/7 waarvan sprake is ten tijde van de levering en dat zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar te rekenen vanaf voornoemde levering, onverminderd artikel 1701/6, § 2, 2°.

Voor de in het eerste lid bedoelde gevallen rust de bewijslast met betrekking tot de vraag of de geleverde digitale inhoud of digitale dienst ten tijde van de levering conform was, op de handelaar voor zover het een conformiteitsgebrek betreft dat kenbaar wordt binnen één jaar vanaf het tijdstip waarop de digitale inhoud of digitale dienst werd geleverd.

De termijn van twee jaar bedoeld in het eerste lid wordt opgeschort tijdens de periode vereist om de digitale inhoud of digitale dienst conform te laten maken of in geval van onderhandelingen tussen de handelaar en de consument met het oog op een minnelijke schikking.

De rechtsvorderingen van de consument verjaren na verloop van een jaar vanaf de dag waarop hij het conformiteitsgebrek heeft vastgesteld.

§ 3

Wanneer de overeenkomst voorziet in continue levering gedurende een periode, is de handelaar aansprakelijk voor een conformiteitsgebrek uit hoofde van de artikelen 1701/5, 1701/6 en 1701/7 dat zich voordoet of kenbaar wordt in de periode waarin de digitale inhoud of digitale dienst volgens de overeenkomst moet worden geleverd.

Voor de in het eerste lid bedoelde gevallen rust de bewijslast met betrekking tot de vraag of de digitale inhoud of digitale dienst conform was gedurende de periode waarin de digitale inhoud of digitale dienst volgens de overeenkomst moet worden geleverd, op de handelaar, voor zover het een conformiteitsgebrek betreft dat gedurende die periode duidelijk wordt.

De periode bedoeld in het eerste lid wordt opgeschort tijdens de periode vereist om de digitale inhoud of digitale dienst conform te laten maken of in geval van onderhandelingen tussen de handelaar en de consument met het oog op een minnelijke schikking.

De rechtsvorderingen van de consument verjaren na verloop van een jaar vanaf de dag waarop hij het conformiteitsgebrek heeft vastgesteld.

§ 4

Paragraaf 2, tweede lid, en paragraaf 3, tweede lid, zijn niet van toepassing wanneer de handelaar aantoont dat de digitale omgeving van de consument niet compatibel is met de technische vereisten van de digitale inhoud of digitale dienst en wanneer de handelaar de consument vóór de sluiting van de overeenkomst op duidelijke en begrijpelijke wijze op de hoogte heeft gesteld van deze vereisten.

De consument werkt samen met de handelaar voor zover dit redelijkerwijs mogelijk en noodzakelijk is om na te gaan of de oorzaak van het conformiteitsgebrek van de digitale inhoud of digitale dienst op het tijdstip zoals bepaald in paragraaf 2, eerste lid, of paragraaf 3, eerste lid, naargelang het geval, toe te schrijven is aan de digitale omgeving van de consument. De medewerkingsplicht wordt beperkt tot de technisch beschikbare middelen die voor de consument het minst ingrijpend zijn. Indien de consument verzuimt samen te werken en wanneer de handelaar de consument voor de sluiting van de overeenkomst op duidelijke en begrijpelijke wijze van deze vereiste op de hoogte heeft gesteld, draagt de consument de bewijslast met betrekking tot de vraag of het conformiteitsgebrek bestond op het tijdstip zoals bepaald in paragraaf 2, eerste lid, of paragraaf 3, eerste lid, naargelang het geval.

§ 5

In voorkomend geval, zijn de bepalingen met betrekking tot de vrijwaring voor de verborgen gebreken van de verkochte zaak van toepassing na het verstrijken van de termijnen bedoeld in paragraaf 2, eerste lid, en paragraaf 3, eerste lid.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 5 Remedies in geval van leveringsverzuim en van conformiteitsgebrek

Wetshistoriek

Hoofdstuk 5 (art. 1701/9 - art. 1701/12) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Afdeling 1 Remedies in geval van leveringsverzuim

Wetshistoriek

Afdeling 1 (art. 1701/9) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/9

§ 1

Wanneer de handelaar heeft verzuimd de digitale inhoud of digitale dienst overeenkomstig artikel 1701/3 te leveren, maant de consument de handelaar aan de digitale inhoud of digitale dienst alsnog te leveren. Indien de handelaar dan verzuimt de digitale inhoud of digitale dienst onverwijld of binnen een door de partijen uitdrukkelijk overeengekomen aanvullende termijn te leveren, heeft de consument het recht de overeenkomst te ontbinden.

§ 2

Paragraaf 1 is niet van toepassing en de consument heeft het recht de overeenkomst onmiddellijk te ontbinden wanneer:

1°: de handelaar heeft verklaard of uit de omstandigheden duidelijk blijkt dat de handelaar de digitale inhoud of digitale dienst niet zal leveren;
2°: de consument en de handelaar zijn overeengekomen of uit de omstandigheden rond de sluiting van de overeenkomst duidelijk blijkt dat een specifiek leveringstijdstip essentieel is voor de consument en de handelaar heeft verzuimd de digitale inhoud of digitale dienst ten laatste op dat tijdstip te leveren.

§ 3

Wanneer de consument de overeenkomst ontbindt op grond van paragraaf 1 of 2, zijn de artikelen 1701/12, § 3, tweede lid, 1701/13, 1701/14 en 1701/15 van toepassing.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Afdeling 2 Remedies in geval van conformiteitsgebrek

Wetshistoriek

Afdeling 2 (art. 1701/10 - art. 1701/12) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/10

In geval van een conformiteitsgebrek heeft de consument het recht de digitale inhoud of digitale dienst conform te laten maken, een evenredige prijsvermindering te krijgen, of de overeenkomst te ontbinden volgens de in de artikelen 1701/11 en 1701/12 bepaalde voorwaarden.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/11

§ 1

De consument heeft het recht de digitale inhoud of digitale dienst conform te laten maken, tenzij dat onmogelijk is of voor de handelaar onevenredige kosten met zich meebrengt, rekening houdend met alle omstandigheden van het geval, waaronder:

1°: de waarde die de digitale inhoud of digitale dienst zou hebben wanneer er geen conformiteitsgebrek zou zijn geweest; en
2°: de omvang van het conformiteitsgebrek.

§ 2

Binnen een redelijke termijn na het tijdstip waarop de handelaar door de consument in kennis is gesteld van het conformiteitsgebrek, maakt de handelaar de digitale inhoud of digitale dienst, kosteloos en zonder ernstige overlast voor de consument conform, overeenkomstig paragraaf 1, rekening houdend met de aard van de digitale inhoud of digitale dienst en het doel waarvoor de consument de digitale inhoud of digitale dienst nodig had.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/12

§ 1

De consument heeft recht op een evenredige prijsvermindering overeenkomstig paragraaf 2 wanneer de digitale inhoud of digitale dienst wordt geleverd tegen betaling van een prijs, dan wel op ontbinding van de overeenkomst overeenkomstig paragraaf 3, in elk van de volgende gevallen:

1°: de remedie om de digitale inhoud of digitale dienst conform te maken, is onmogelijk of onevenredig overeenkomstig artikel 1701/11, § 1;
2°: de handelaar heeft de digitale inhoud of digitale dienst niet conform gemaakt overeenkomstig artikel 1701/11, § 2;
3°: er blijkt een conformiteitsgebrek te zijn ondanks de poging van de handelaar om de digitale inhoud of digitale dienst conform te maken;
4°: het conformiteitsgebrek is zo ernstig dat een onmiddellijke prijsvermindering of de ontbinding van de overeenkomst gerechtvaardigd is, of
5°: de handelaar heeft verklaard, of uit de omstandigheden blijkt duidelijk dat de handelaar de digitale inhoud of digitale dienst niet binnen een redelijke termijn of zonder ernstige overlast voor de consument conform zal maken.

§ 2

De prijsvermindering moet evenredig zijn aan het verschil tussen de waarde van de aan de consument geleverde digitale inhoud of digitale dienst en de waarde die de digitale inhoud of digitale dienst zou hebben gehad indien deze conform was geweest.

Wanneer in de overeenkomst is bepaald dat de digitale inhoud of digitale dienst gedurende een periode tegen betaling van een prijs wordt geleverd, is de prijsvermindering van toepassing op dat deel van de periode waarin de digitale inhoud of digitale dienst niet conform was.

§ 3

Wanneer de digitale inhoud of digitale dienst wordt geleverd tegen betaling van een prijs, mag de consument de overeenkomst enkel ontbinden wanneer het conformiteitsgebrek niet gering is. Het is aan de handelaar om te bewijzen dat het conformiteitsgebrek gering is.

De consument oefent het recht om de overeenkomst te ontbinden uit door middel van een verklaring aan de handelaar waarin het besluit tot ontbinding van de overeenkomst tot uitdrukking komt.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 6 Verplichtingen van de handelaar bij ontbinding

Wetshistoriek

Hoofdstuk 6 (art. 1701/13) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/13

§ 1

Bij ontbinding van de overeenkomst betaalt de handelaar de consument alle uit hoofde van de overeenkomst betaalde bedragen terug.

In gevallen waarin de overeenkomst voorziet in de levering van de digitale inhoud of de digitale dienst tegen betaling van een prijs en gedurende een periode, en de digitale inhoud of digitale dienst gedurende een periode vóór de ontbinding van de overeenkomst conform was, betaalt de handelaar aan de consument evenwel slechts het evenredige deel van de betaalde prijs terug dat overeenkomt met de periode waarin de digitale inhoud of digitale dienst niet conform was, en elk deel van de prijs dat vooraf door de consument is betaald voor de contractperiode die zou zijn overgebleven indien de overeenkomst niet zou zijn ontbonden.

§ 2

Met betrekking tot de persoonsgegevens van de consument voldoet de handelaar aan de verplichtingen uit hoofde van Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van richtlijn 95/46/EG.

§ 3

De handelaar ziet af van het gebruik van andere inhoud dan persoonsgegevens die was verstrekt of gecreëerd door de consument bij het gebruik van de door de handelaar geleverde digitale inhoud of digitale dienst, behalve indien die inhoud:

1°: geen nut heeft buiten de context van de door de handelaar geleverde digitale inhoud of digitale dienst;
2°: enkel verband houdt met de activiteit van de consument bij het gebruik van de door de handelaar geleverde digitale inhoud of digitale dienst;
3°: door de handelaar met andere gegevens is samengevoegd en niet of alleen met bovenmatige inspanningen kan worden ontvlochten; of
4°: door de consument en anderen gezamenlijk is gegenereerd, en andere consumenten die inhoud kunnen blijven gebruiken.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 10 Wijziging van de digitale inhoud of digitale dienst

Wetshistoriek

Hoofdstuk 10 (art. 1701/17) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/17

§ 1

Wanneer in de overeenkomst is bepaald dat de digitale inhoud of digitale dienst moet worden geleverd of beschikbaar moet worden gesteld aan de consument gedurende een periode, kan de handelaar de digitale inhoud of digitale dienst slechts onderwerpen aan wijzigingen die verder gaan dan wat nodig is om de conformiteit van de digitale inhoud of digitale dienst overeenkomstig de artikelen 1701/5 en 1701/6 te handhaven, als aan de volgende voorwaarden is voldaan:

1°: de overeenkomst staat dergelijke wijzigingen toe en geeft er een gegronde reden voor;
2°: dergelijke wijzigingen worden aangebracht zonder extra kosten voor de consument;
3°: de consument is op duidelijke en begrijpelijke wijze van de wijziging in kennis gesteld; en
4°: de consument wordt in de in paragraaf 2 bedoelde gevallen binnen een redelijke termijn van tevoren op een duurzame gegevensdrager in kennis gesteld van de kenmerken en het tijdstip van de wijziging, en van zijn recht om de overeenkomst te ontbinden overeenkomstig paragraaf 2 of van de mogelijkheid waarover hij beschikt om de digitale inhoud of digitale dienst zonder wijziging te behouden overeenkomstig paragraaf 4.

§ 2

De consument heeft het recht de overeenkomst te ontbinden indien de wijziging negatieve gevolgen heeft voor de toegang van de consument tot of het gebruik door de consument van de digitale inhoud of digitale dienst, tenzij die negatieve gevolgen slechts gering zijn. In dat geval heeft de consument het recht de overeenkomst kosteloos en binnen dertig dagen na ontvangst van de informatie, of vanaf het tijdstip waarop de digitale inhoud of digitale dienst door de handelaar is gewijzigd, indien dat later is, te ontbinden.

§ 3

Indien de consument de overeenkomst ontbindt overeenkomstig paragraaf 2, zijn de artikelen 1701/12, § 3, tweede lid, 1701/13, 1701/14 et 1701/15 van overeenkomstige toepassing.

§ 4

De paragrafen 2 en 3 zijn niet van toepassing indien de handelaar de consument de mogelijkheid heeft geboden om zonder extra kosten de digitale inhoud of digitale dienst zonder de wijziging te behouden, en de digitale inhoud of digitale dienst conform blijft.

§ 5

Dit artikel is niet van toepassing wanneer een bundel elementen van een internettoegangsdienst omvat of een nummergebaseerde interpersoonlijke communicatiedienst.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 11 Dwingend karakter

Wetshistoriek

Hoofdstuk 11 (art. 1701/18) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/18

Tenzij in deze titel anders is bepaald, zijn nietig, alle bedingen van een overeenkomst die, ten nadele van de consument, de toepassing uitsluiten van de bepalingen van deze titel of van deze bepalingen afwijken of de gevolgen ervan wijzigen voordat het leveringsverzuim of het conformiteitsgebrek door de consument ter kennis van de handelaar is gebracht of voordat de wijziging van de digitale inhoud of digitale dienst overeenkomstig artikel 1701/17 door de handelaar ter kennis van de consument is gebracht. De handelaar en de consument kunnen evenwel contractuele bedingen overeenkomen die verder gaan dan de wettelijke bescherming.

Een beding dat de wet van een Staat die geen lid is van de Europese Unie op een overeenkomst beheerst door deze titel toepasselijk verklaart, is nietig wat betreft de in deze titel geregelde aangelegenheden, wanneer bij gebreke van dat beding de wet van een lidstaat van de Europese Unie toepasselijk zou zijn en die wet de consument in genoemde aangelegenheden een hogere bescherming verleent.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Hoofdstuk 12 Sancties

Wetshistoriek

Hoofdstuk 12 (art. 1701/19) ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Artikel 1701/19

De inbreuken op de bepalingen van deze titel en van de uitvoeringsbesluiten ervan worden opgespoord, vastgesteld en bestraft overeenkomstig boek XV van het Wetboek van economisch recht.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 11 Wet 20 maart 2022 (BS 31 maart 2022), met ingang van 1 juni 2022 (art. 26).

Titel VII Ruil

Artikel 1702

Ruil is een contract waarbij de partijen aan elkaar een zaak in de plaats van een andere zaak geven.

Artikel 1703

Ruil komt tot stand door de enkele toestemming van de partijen, op dezelfde wijze als koop.

Artikel 1704

Indien een van de ruilers de zaak die hem in ruil gegeven wordt, reeds heeft ontvangen, en nadien bewijst dat de andere contractant geen eigenaar is van die zaak, kan hij niet genoodzaakt worden tot levering van de zaak die hij beloofd heeft daarvoor te zullen ruilen, maar alleen tot teruggave van die welke hij ontvangen heeft.

Artikel 1705

De ruiler die de zaak welke hij in ruil ontvangen heeft, door uitwinning verliest, heeft de keus om ofwel schadevergoeding, ofwel de teruggave van zijn zaak te vorderen.

Artikel 1706

Vernietiging uit hoofde van benadeling vindt geen toepassing op het ruilcontract.

Artikel 1707

De overige regels die omtrent het koopcontract zijn voorgeschreven, zijn mede van toepassing op het ruilcontract.

Titel VIII Huur

Hoofdstuk I Algemene bepalingen

Artikel 1708

Er zijn twee soorten van huur:

: De huur van goederen,
: En de huur van werk.

Artikel 1709

Huur van goederen is een contract waarbij de ene partij zich verbindt om de andere het genot van een zaak te doen hebben gedurende een zekere tijd, en tegen een bepaalde prijs, die de laatstgenoemde zich verbindt te betalen.

Artikel 1710

Huur van werk is een contract waarbij de ene partij zich verbindt om iets voor de andere te verrichten, tegen betaling van een tussen hen bedongen prijs.

Artikel 1711

Die twee soorten van huur worden nog verder onderverdeeld:

: Onder huishuur wordt verstaan de huur van huizen en die van meubelen;
: Onder pacht, de huur van landeigendommen;
: Onder huur van werk, de huur van arbeid of van diensten;
: Onder veepacht, de huur van dieren, waarbij de winst verdeeld wordt tussen de eigenaar en degene aan wie hij de dieren toevertrouwt.

Een bestek, een aanneming of vast akkoord betreffende het uitvoeren van een werk tegen betaling van een bepaalde prijs, is ook huur, wanneer de grondstof geleverd wordt door hem voor wie het werk wordt uitgevoerd.

Voor de laatste drie soorten gelden bijzondere regels.

Artikel 1712

De verhuring van de goederen van de Staat, van de gemeenten en van de openbare instellingen is aan bijzondere reglementen onderworpen.

Hoofdstuk II Huur van goederen

Artikel 1713

Men kan alle soorten van goederen, zo roerende als onroerende, verhuren.

Afdeling I Algemene bepalingen betreffende de huur van onroerende goederen

Wetshistoriek

Opschrift vervangen bij art. 1 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1714

[...][Behalve tegenstrijdige wettelijke bepalingen] kan men huren bij geschrift of mondeling.

[Elke schriftelijke huurovereenkomst moet, afgezien van alle andere modaliteiten, het volgende inhouden:

1°: voor de natuurlijke personen, hun naam, hun eerste twee voornamen, hun woonplaats en hun datum en plaats van geboorte;
2°: voor de rechtspersonen, hun maatschappelijke naam en, in voorkomend geval, hun ondernemingsnummer bedoeld in artikel 5 van de wet van 16 januari 2003 tot oprichting van een Kruispuntbank van Ondernemingen, tot modernisering van het handelsregister, tot oprichting van erkende ondernemingsloketten en houdende diverse bepalingen; bij gebrek aan toekenning van het voormelde identificatienummer, wordt dit vervangen door hun maatschappelijke zetel.

Indien aan een partij bij een dergelijke akte nog geen ondernemingsnummer is toegekend, bevestigt die partij dit in de akte of in een ondertekende aanvullende verklaring onderaan de akte.

De partij die zijn verplichting tot identificatie met het in het tweede lid beoogde nummer niet nakomt, draagt alle gevolgen van het gebrek aan registratie van de huurovereenkomst.]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 13, § 3 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18), bij art. 97 W. 25 april 2007 (B.S., 8 mei 2007 (derde uitg.)) en bij art. 41 Wet 21 december 2013 (BS 31 december 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 februari 2014 (art. 87, 2°).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 111 Wet 21 december 2013 (BS 31 december 2013 (ed. 2)).

Artikel 1714bis

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 88 Decr.Vl. 21 april 2023 (BS 30 mei 2023).

Voorgeschiedenis

Ingevoegd bij art. 98 W. 25 april 2007 (B.S., 8 mei 2007 (derde uitg.)).

Artikel 1715

[...] Indien een huur die zonder geschrift is aangegaan, nog op generlei wijze is ten uitvoer gebracht, en een van de partijen die ontkent, kan het bewijs door getuigen niet worden toegelaten, hoe gering de huurprijs ook is, en hoewel men aanvoert dat er handgeld is gegeven.

Alleen de eed kan worden opgedragen aan hem die de huur ontkent.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 13, § 3 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1716

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 89 Decr.Vl. 21 april 2023 (BS 30 mei 2023).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 13, § 1 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18) en opnieuw opgenomen bij art. 99 W. 25 april 2007 (B.S., 8 mei 2007 (derde uitg.)).

Artikel 1716bis

[...]]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 1 W. 7 juli 1951 (B.S., 29 juli 1951) en opgeheven bij art. 2 W. 4 november 1969 (B.S., 25 november 1969).

Artikel 1717

[De huurder mag onderverhuren en zelfs zijn huur aan anderen overdragen, indien dit recht hem niet is ontzegd.

[Onverminderd artikel 11bis van de afdeling IIbis van dit hoofdstuk, kan de huurder die het gehuurde goed niet tot zijn hoofdverblijfplaats bestemt, het goed niet geheel of gedeeltelijk onderverhuren opdat het voor de onderhuurder als hoofdverblijfplaats kan dienen.

Indien de huurder echter een gemeente is, een openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn, een vereniging zonder winstoogmerk of een instelling van openbaar nut onderworpen aan de wet van 27 juni 1921 waarbij aan de verenigingen zonder winstgevend doel en aan de instellingen van openbaar nut rechtspersoonlijkheid wordt verleend, ofwel een vennootschap met een sociaal oogmerk, kan hij het goed aan een of meer natuurlijke personen geheel onderverhuren, op voorwaarde dat deze personen minder gegoed zijn of zich in een behartenswaardige sociale situatie bevinden en dat zij het goed uitsluitend tot hun hoofdverblijfplaats bestemmen, en voor zover de verhuurder ingestemd heeft met de mogelijkheid om het goed te dien einde onder te verhuren.]

[De huurder] kan zijn huurovereenkomst evenmin overdragen indien het gehuurde goed moet dienen tot hoofdverblijfplaats voor de overnemer.]

Het kan hem worden ontzegd voor het geheel of voor een gedeelte.

Zodanig beding is altijd van strenge toepassing.

[...]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 2 W. 4 november 1969 (B.S., 25 november 1969), bij art. 4 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18) en bij art. 2 W. 13 april 1997 (B.S., 21 mei 1997), van toepassing op de huurovereenkomsten gesloten of vernieuwd na 31 mei 1997 (art. 15).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 2 W. 7 juli 1951 (B.S., 29 juli 1951).

Artikel 1718

[Artikel 595, betreffende de verhuring door de vruchtgebruiker, is mede van toepassing op de verhuring van de goederen van minderjarigen.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 4 (art. 14) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 1719

De verhuurder is, uit de aard van het contract, en zonder dat daartoe enig bijzonder beding nodig is, verplicht:

1°: Het verhuurde goed aan de huurder te leveren;
2°: Dat goed in zodanige staat te onderhouden dat het kan dienen tot het gebruik waartoe het verhuurd is;
3°: De huurder het rustig genot daarvan te doen hebben zolang de huur duurt.

Artikel 1720

De verhuurder is verplicht het goed in alle opzichten in goede staat van onderhoud te leveren.

Hij moet daaraan gedurende de huurtijd alle herstellingen doen, die nodig mochten worden, behalve de herstellingen ten laste van de huurder.

Artikel 1721

Vrijwaring is verschuldigd aan de huurder voor alle gebreken van het verhuurde goed, die het gebruik daarvan verhinderen, ook al mocht de verhuurder die bij het aangaan van de huur niet hebben gekend.

Indien door die gebreken enig verlies voor de huurder ontstaat, is de verhuurder verplicht hem daarvoor schadeloos te stellen.

Artikel 1722

Indien het verhuurde goed gedurende de huurtijd door toeval geheel is teniet gegaan, is de huur van rechtswege ontbonden; indien het goed slechts ten dele is teniet gegaan, kan de huurder, naar gelang van de omstandigheden, ofwel vermindering van de prijs, ofwel zelfs ontbinding van de huur vorderen. In geen van beide gevallen is schadeloosstelling verschuldigd.

Artikel 1723

De verhuurder mag gedurende de huurtijd de gedaante van het verhuurde goed niet veranderen.

Artikel 1724

Indien het verhuurde goed gedurende de huurtijd dringende herstellingen nodig heeft, die niet tot na het eindigen van de huur kunnen worden uitgesteld, moet de huurder die gedogen, welke ongemakken hem daardoor ook mochten worden veroorzaakt, en al zou hij gedurende de herstellingen het genot van een gedeelte van het verhuurde goed moeten derven.

Indien echter die herstellingen langer dan veertig dagen duren, wordt de huurprijs verminderd naar evenredigheid van de tijd en van het gedeelte van het verhuurde goed waarvan hij het genot heeft moeten derven.

Indien de herstellingen van dien aard zijn dat hetgeen noodzakelijk is voor de huisvesting van de huurder en van zijn gezin, daardoor onbewoonbaar wordt, kan hij de huur doen ontbinden.

Artikel 1725

De verhuurder is niet verplicht de huurder te vrijwaren voor de stoornis die derden hem door feitelijkheden toebrengen in zijn genot, zonder dat zij overigens beweren enig recht op het verhuurde goed te hebben; onverminderd het recht van de huurder om hen in eigen naam te vervolgen.

Artikel 1726

Indien daarentegen de huurder of de pachter in zijn genot is gestoord ten gevolge van een rechtsvordering betreffende de eigendom van het erf, heeft hij recht op een evenredige vermindering van de huurprijs of de pachtprijs, mits van de stoornis en de belemmering aan de eigenaar is kennis gegeven.

Artikel 1727

Indien zij die de feitelijkheden hebben begaan, beweren enig recht op het verhuurde goed te hebben, of indien de huurder zelf in rechte gedagvaard wordt om te worden verwezen tot ontruiming van het geheel of van een gedeelte van het goed, of om de uitoefening van enige erfdienstbaarheid te gedogen, moet de huurder de verhuurder in vrijwaring oproepen, en, indien hij het eist, zal hij buiten het geding gesteld worden, mits hij de verhuurder noemt, voor wie hij bezit.

Artikel 1728

De huurder is tot twee hoofdverplichtingen gehouden:

1°: Het gehuurde te gebruiken als een goed huisvader, en volgens de bestemming welke bij het huurcontract daaraan gegeven is, of volgens die welke, bij gebreke van overeenkomst daaromtrent, naar gelang van de omstandigheden vermoed wordt;
2°: De huurprijs op de bepaalde termijn te voldoen.

Artikel 1728bis

§ 1

Indien een aanpassing van de huurprijs aan de kosten van levensonderhoud is bedongen, is deze slechts één maal per huurjaar toegelaten en ten vroegste op de verjaardag van de inwerkingtreding van de huurovereenkomst. Deze aanpassing geschiedt op basis van de schommelingen van het indexcijfer van de consumptieprijzen.

De aangepaste huurprijs mag niet hoger zijn dan het bedrag verkregen door toepassing van de hiernavolgende formule: basishuurprijs vermenigvuldigd met het nieuwe indexcijfer en gedeeld door het aanvangsindexcijfer.

De basishuurprijs is de huurprijs die volgt uit de overeenkomst of uit een vonnis, met uitsluiting van alle kosten en lasten, uitdrukkelijk door de huurovereenkomst ten laste van de huurder gelegd.

[Het nieuwe indexcijfer is het indexcijfer daartoe berekend en benoemd, van de maand voorafgaand aan die van de verjaardag van de inwerkingtreding van de huurovereenkomst.]

[Het aanvangsindexcijfer is het indexcijfer van de consumptieprijzen van de maand die voorafgaat aan de maand tijdens welke de overeenkomst is afgesloten.

Voor de overeenkomsten afgesloten vanaf 1 februari 1994, is het aanvangsindexcijfer echter het indexcijfer daartoe berekend en benoemd van de maand die voorafgaat aan de maand tijdens welke de overeenkomst is afgesloten.]

§ 2

Contractuele bepalingen welker uitvoering verder gaat dan de aanpassing waarin dit artikel voorziet, kunnen tot die aanpassing ingekort worden.

§ 3

[...]]

Wetshistoriek

Art. ingevoegd bij art. 1 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15).

§ 1 gewijzigd bij art. 16 K.B. 24 december 1993 (B.S., 31 december 1993 (tweede uitg.)), met ingang van 1 januari 1994 (art. 17) en bij art. 3 W. 13 april 1997 (B.S., 21 mei 1997), van toepassing op de overeenkomsten die lopen op 31 mei 1997 (art. 15).

§ 3 opgeheven bij art. 13, § 1 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Toepasselijkheid (Vlaams Gewest)

Afwijkende bepalingen om de gevolgen van de energiecrisis te verlichten: art. 3 en 4 Decr. Vl. 3 oktober 2022 (BS 4 oktober 2022 (ed. 2))).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen: art. 10 en 11 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983).

Voorgeschiedenis

§ 1 gewijzigd bij art. 5 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991).

Artikel 1728ter

§ 1

Behalve wanneer uitdrukkelijk overeengekomen is dat de aan de huurder opgelegde kosten en lasten in vaste bedragen worden bepaald, moeten ze met werkelijke uitgaven overeenkomen.

Deze kosten en lasten moeten in een afzonderlijke rekening worden opgegeven.

De stukken die van deze uitgaven doen blijken, moeten worden overgelegd.

In het geval van een onroerend goed bestaande uit meerdere appartementen, waarvan het beheer wordt waargenomen door éénzelfde persoon, wordt aan de verplichting voldaan zodra de verhuurder aan de huurder een opgave van de kosten en de lasten doet toekomen en aan de huurder of aan zijn bijzondere gemachtigde de mogelijkheid is geboden de stukken in te zien ten huize van de natuurlijke persoon of op de zetel van de rechtspersoon die het beheer waarneemt.

§ 2

De contractuele bepalingen welke in strijd zijn met paragraaf 1 zijn nietig.

§ 3

Dit artikel is niet van toepassing op de pacht.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15).

Artikel 1728quater

§ 1

Indien de huurder meer betaald heeft dan hij in toepassing van de wet of de overeenkomst verschuldigd is, moet hem het teveel betaalde op zijn verzoek worden terugbetaald. Dit verzoek dient aan de verhuurder te worden verzonden bij ter post aangetekende brief.

De teruggave kan evenwel slechts geëist worden voor de bedragen die vervallen zijn en betaald werden tijdens de 5 jaar die aan dit verzoek voorafgaan.

De vordering tot teruggave verjaart door verloop van een termijn van één jaar, zoals bepaald in artikel 2273.

§ 2

De contractuele bepalingen welke in strijd zijn met paragraaf 1 zijn nietig.

§ 3

Dit artikel is niet van toepassing op de pacht.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15).

Artikel 1729

Indien de huurder het gehuurde voor een ander gebruik bezigt dan waarvoor het bestemd was, of voor een gebruik waaruit enig nadeel kan ontstaan voor de verhuurder, kan deze, naar gelang van de omstandigheden, de huur doen ontbinden.

Artikel 1730

[§ 1

[De partijen zijn verplicht een omstandige plaatsbeschrijving op te stellen, op tegenspraak en voor gezamenlijke rekening. Deze plaatsbeschrijving wordt opgesteld ofwel tijdens de periode dat de ruimtes onbewoond zijn, ofwel tijdens de eerste maand van bewoning. Hij wordt gevoegd bij de geschreven huurovereenkomst in de zin van artikel 1bis van boek III, titel VIII, hoofdstuk II, afdeling 2 en zal eveneens onderworpen zijn aan de registratie.]

Bereiken de partijen geen overeenstemming, dan wijst de vrederechter, bij wie de zaak aanhangig wordt gemaakt, met een verzoekschrift ingediend vóór het verstrijken van de termijn van één maand of van vijftien dagen naargelang van het geval, een deskundige aan die de plaatsbeschrijving opmaakt. Het vonnis is uitvoerbaar niettegenstaande verzet en is niet vatbaar voor hoger beroep.

§ 2

Indien in de gehuurde plaatsen belangrijke wijzigingen zijn aangebracht nadat de plaatsbeschrijving is opgemaakt kan elke partij eisen dat op tegenspraak en voor gemeenschappelijke rekening een bijvoegsel bij de plaatsbeschrijving wordt opgemaakt.

Wordt geen overeenstemming bereikt, dan is de in § 1 voorgeschreven procedure van toepassing, behalve wat de termijnen betreft.

§ 3

De contractuele bepalingen welke in strijd zijn met de §§ 1 en 2 zijn nietig.

§ 4

Dit artikel is niet van toepassing op de pacht.]

Wetshistoriek

Art. vervangen bij art. 4 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15).

§ 1 gewijzigd bij art. 100 W. 25 april 2007 (B.S., 8 mei 2007 (derde uitg.)).

Artikel 1731

[§ 1

Indien geen omstandige plaatsbeschrijving is opgemaakt, wordt vermoed dat de huurder het gehuurde goed ontvangen heeft in dezelfde staat als waarin het zich bevindt op het einde van de huurovereenkomst, behoudens tegenbewijs, dat door alle middelen kan worden geleverd.

§ 2

Indien tussen verhuurder en huurder een omstandige plaatsbeschrijving is opgemaakt, moet de huurder het goed teruggeven zoals hij het, volgens die beschrijving, ontvangen heeft, met uitzondering van hetgeen door ouderdom of overmacht is teniet gegaan of beschadigd.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 5 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15).

Artikel 1732

Hij is aansprakelijk voor de beschadigingen of de verliezen die gedurende zijn huurtijd ontstaan, tenzij hij bewijst dat die buiten zijn schuld hebben plaatsgehad.

Artikel 1733

[Hij is aansprakelijk voor brand, tenzij hij bewijst dat de brand buiten zijn schuld is ontstaan.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 7 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1734

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 13 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1735

De huurder is aansprakelijk voor de beschadigingen en de verliezen die ontstaan door toedoen van zijn huisgenoten of van zijn onderhuurders.

Artikel 1736

[Onverminderd het bepaalde in artikel 1758, wordt de voor onbepaalde duur gesloten huurovereenkomst geacht te zijn aangegaan per maand.

[...] Het huurcontract wordt niet ontbonden door de dood van de verhuurder, noch door de dood van de huurder.

[...]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 2 W. 4 november 1969 (B.S., 25 november 1969) en bij art. 13, § 3 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 1 W. 7 maart 1929 (B.S., 20 maart 1929) en bij art. 3 W. 7 juli 1951 (B.S., 29 juli 1951).

Artikel 1743

[...] Indien de verhuurder het verhuurde goed verkoopt, kan de pachter of de huurder, die een authentieke huur of een huur met vaste dagtekening heeft, niet uit het gehuurde gezet worden door de koper, tenzij de verhuurder zich dit recht bij het huurcontract heeft voorbehouden.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 13, § 3 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. II W. 4 november 1969 (B.S., 25 november 1969).

Artikel 1744

Indien bij het aangaan van de huur is overeengekomen dat, in geval van verkoop, de pachter of de huurder uit het gehuurde kan worden gezet door de koper, en geen beding gemaakt is omtrent de schadevergoeding, is de verhuurder verplicht de pachter of de huurder schadeloos te stellen op de volgende wijze.

Artikel 1745

Indien het een huis, een appartement of een winkel betreft, betaalt de verhuurder aan de uit het gehuurde gezette huurder, als schadevergoeding, een bedrag gelijk aan de huurprijs voor de tijd die [volgens de wet of de overeenkomst] gelaten wordt tussen de opzegging en het vertrek.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 11 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1746

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 13, § 1 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1747

De vergoeding wordt door deskundigen bepaald, indien het werkhuizen, fabrieken of andere inrichtingen betreft, die grote voorschotten vereisen.

Artikel 1748

[...] De koper die gebruik wil maken van de bevoegdheid, bij het huurcontract voorbehouden, om, in geval van verkoop, [...] de huurder uit het gehuurde te zetten, is bovendien verplicht de huurder [te waarschuwen binnen de termijnen bepaald door de wet of de overeenkomst.]

[...]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 2 W. 7 maart 1929 (B.S., 25 maart 1929), bij art. 2 W. 4 november 1969 (B.S., 25 november 1969) en bij art. 12 en 13, § 3 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 3 W. 7 maart 1929 (B.S., 25 maart 1929) en bij art. 4 W. 7 juli 1951 (B.S., 29 juli 1951).

Artikel 1749

Pachters of huurders kunnen niet uit het gehuurde gezet worden, tenzij de verhuurder of, zo niet, de nieuwe koper hun de hierboven bepaalde schadevergoedingen betaalt.

Artikel 1750

Indien de huur niet bij authentieke akte is aangegaan, of geen vaste dagtekening heeft, is de koper niet tot schadevergoeding gehouden.

Artikel 1751

De koper onder beding van wederinkoop kan geen gebruik maken van de bevoegdheid om de huurder uit het gehuurde te zetten, voordat hij, door het verstrijken van de tijd voor de wederinkoop bepaald, onherroepelijk eigenaar is geworden.

Artikel 1752

De huurder die het huis niet van genoegzaam huisraad voorziet, kan eruit worden gezet, tenzij hij voldoende zekerheid stelt voor de betaling van de huur.

Artikel 1752bis

[...]]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 6 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15) en opgeheven bij art. 13 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Zie Woninghuurwet, art. 10.

Artikel 1753

De onderhuurder is jegens de eigenaar slechts gehouden ten belope van de prijs, die hij als onderhuurder verschuldigd is op het ogenblik van het beslag, en zonder dat hij zich op bij voorraad gedane betalingen kan beroepen.

Betalingen die de onderhuurder gedaan heeft, hetzij krachtens een beding van zijn huurcontract, hetzij overeenkomstig het plaatselijk gebruik, worden niet geacht bij voorraad te zijn gedaan.

Artikel 1754

Herstellingen ten laste van de huurder, of geringe herstellingen tot onderhoud, waartoe, behoudens andersluidend beding, de huurder gehouden is, zijn die welke door het plaatselijk gebruik als zodanig beschouwd worden en, onder andere, de herstellingen:

: Aan haarden, haardplaten, lijsten en mantels van schoorstenen;
: Aan de bepleistering van de muren van appartementen en andere woonplaatsen, onderaan tot op een meter hoogte;
: Aan vloerstenen en tegels van kamers, wanneer er slechts enkele gebroken zijn;
: Aan ruiten, tenzij die gebroken zijn door hagel of andere buitengewone en door overmacht veroorzaakte voorvallen waarvoor de huurder niet aansprakelijk is;
: Aan deuren, vensterramen, planken dienende tot afschutting of tot sluiting van winkels, hengsels, grendels en sloten.

Artikel 1755

Geen van de herstellingen die geacht worden herstellingen ten laste van de huurder te zijn, komt voor rekening van de huurder, wanneer alleen ouderdom of overmacht daartoe aanleiding hebben gegeven.

Artikel 1756

Het ruimen van putten en van sekreten komt ten laste van de verhuurder, indien niet het tegendeel bedongen is.

Artikel 1757

De huur van meubelen om een geheel huis, een gehele woning, een winkel of enig ander appartement daarmee te stofferen, wordt geacht voor zolang te zijn aangegaan als de huizen, woningen, winkels en andere appartementen volgens plaatselijk gebruik doorgaans verhuurd worden.

Artikel 1758

De huur van een gemeubileerd appartement wordt geacht te zijn aangegaan bij het jaar, wanneer zij is aangegaan tegen zoveel per jaar;

Bij de maand, wanneer zij is aangegaan tegen zoveel per maand;

Bij de dag, wanneer zij is aangegaan tegen zoveel per dag.

In geval van ontbinding van de huur door de schuld van de huurder, is deze verplicht de huurprijs te betalen gedurende de tijd die voor de wederverhuring nodig is, onverminderd de vergoeding van de schade die door het wangebruik mocht zijn veroorzaakt.

Artikel 1761 ? 1762 (oud art. 1761 - 1762)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 13, § 1 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Artikel 1762bis

De uitdrukkelijke ontbindende voorwaarde wordt voor niet geschreven gehouden.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 1 W. 30 mei 1931 (B.S., 1-2 juni 1931).

Afdeling II Regels betreffende de huurovereenkomsten met betrekking tot de hoofdverblijfplaats van de huurder in het bijzonder

Opheffing (Vlaams Gewest)

Opgeheven, voor het Vlaamse Gewest, bij art. 79 Decr.Vl. 9 november 2018 (BS 7 december 2018), met ingang van 1 januari 2019, met uitzondering van artikel 10 dat wordt opgeheven op een door de Vlaamse Regering te bepalen datum (art. 84).

Wetshistoriek

Afdeling II (art. 1 tot 12) ingevoegd bij art. 2 W. 20 februari 1991 (B.S., 22 februari 1991), met ingang van 28 februari 1991 (art. 18).

Afdeling IIbis Regels betreffende de handelshuur in het bijzonder

Wetshistoriek

Afdeling IIbis (art. 1-32) ingevoegd bij art. 2 W. 30 mei 1931 (B.S., 1-2 juni 1931) en vervangen bij art. 1 W. 30 april 1951 (B.S., 10 mei 1951).

Afdeling III Regels betreffende de pacht in het bijzonder

Wetshistoriek

Afdeling III (art. 1-58) ingevoegd bij art. 1 W. 4 november 1969 (B.S., 25 november 1969).

Hoofdstuk III Huur van werk en van diensten

Artikel 1779

Er zijn drie hoofdsoorten van huur van werk en van diensten:

1°: De huur van werklieden die in iemands dienst treden;
2°: Die van vervoerders te land en te water, die zich belasten met het vervoer van personen of van koopwaren;
3°: Die van aannemers van werken die handelen ingevolge bestekken of aannemingen.

Afdeling I Huur van dienstboden en werklieden

Artikel 1780

Men kan zijn diensten slechts voor een tijd of voor een bepaalde onderneming verbinden.

Artikel 1781

Deze afdeling is niet van toepassing op vervoerovereenkomsten die worden beheerst door het Belgisch Scheepvaartwetboek.

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 1 W. 10 juli 1883 (B.S., 11 juli 1883) en opnieuw opgenomen bij art. 5 Wet 8 mei 2019 (BS 1 augustus 2019), met ingang van 1 september 2020 (art. 141).

Afdeling II Ondernemers van vervoer te land en te water

Artikel 1782

Vervoerders te land en te water hebben, ten aanzien van de bewaring en het behoud van de zaken die hun zijn toevertrouwd, dezelfde verplichtingen als logementhouders, van wie sprake in de titel Bewaargeving en sekwester.

Artikel 1783

Zij zijn verantwoordelijk niet alleen voor hetgeen zij reeds in hun vaartuig of voertuig hebben geladen, maar ook voor hetgeen hun op de wal of in de stapelplaats is afgegeven om in hun vaartuig of voertuig te worden geplaatst.

Artikel 1784

Zij zijn aansprakelijk voor het verlies en de beschadiging van de zaken die hun zijn toevertrouwd, tenzij zij bewijzen dat deze zijn verloren gegaan of beschadigd door toeval of overmacht.

Artikel 1785

Ondernemers van openbaar personenvervoer te land en te water, en ondernemers van openbaar goederenvervoer, moeten een register houden van het geld, de voorwerpen en de pakketten met het vervoer waarvan zij zich belasten.

Artikel 1786

Ondernemers en bestuurders van openbaar personen- en goederenvervoer, en gezagvoerders van schuiten en schepen zijn bovendien onderworpen aan bijzondere reglementen, die tussen hen en de andere burgers tot wet strekken.

Afdeling III Bestekken en aannemingen

Artikel 1787

Wanneer men iemand belast met het maken van een werk, kan men overeenkomen dat hij alleen zijn arbeid of zijn diensten, ofwel dat hij ook de stof zal verstrekken.

Artikel 1788

Ingeval de werkman de stof verstrekt en de zaak op welke wijze ook teniet gaat voordat zij geleverd is, komt het verlies voor rekening van de werkman, tenzij de opdrachtgever in gebreke was om de zaak te ontvangen.

Artikel 1789

Ingeval de werkman alleen zijn arbeid of zijn diensten verstrekt en de zaak teniet gaat, is hij slechts voor zijn schuld aansprakelijk.

Artikel 1790

Indien, in het geval van het vorige artikel, de zaak teniet gaat, zelfs buiten enige schuld van de werkman, voordat het werk ontvangen is en zonder dat de opdrachtgever in gebreke was het werk goed te keuren, kan de werkman geen aanspraak maken op loon, tenzij de zaak is teniet gegaan door een gebrek in de stof.

Artikel 1791

Wanneer een werk bij het stuk of bij de maat vervaardigd wordt, kan de goedkeuring ervan bij gedeelten geschieden; zij wordt geacht te zijn gedaan voor al de betaalde gedeelten, indien de opdrachtgever de werkman telkens betaalt naar verhouding van hetgeen is afgewerkt.

Artikel 1792

Indien een gebouw dat tegen vaste prijs is opgericht, geheel of gedeeltelijk teniet gaat door een gebrek in de bouw, zelfs door de ongeschiktheid van de grond, zijn de architect en de aannemer daarvoor gedurende tien jaren aansprakelijk.

Artikel 1793

Wanneer een architect of een aannemer het oprichten van een gebouw op zich heeft genomen tegen vaste prijs, volgens een met de eigenaar van de grond vastgelegd en overeengekomen plan, kan hij geen vermeerdering van de prijs vorderen, noch onder voorwendsel van vermeerdering van de arbeidslonen of van de bouwstoffen, noch onder voorwendsel van verandering of vergrotingen die in het plan zijn aangebracht, tenzij voor die veranderingen of vergrotingen schriftelijke toestemming is verleend, en de prijs ervan met de eigenaar is overeengekomen.

Artikel 1794

De opdrachtgever kan de aanneming tegen vaste prijs door zijn enkele wil verbreken, ook al is het werk reeds begonnen, mits hij de aannemer schadeloos stelt voor al zijn uitgaven, al zijn arbeid, en alles wat hij bij die aanneming had kunnen winnen.

Artikel 1795

Huur van werk wordt ontbonden door de dood van de werkman, de architect of de aannemer.

Artikel 1796

Maar de eigenaar is gehouden aan hun nalatenschap de waarde van het gedane werk en die van de in gereedheid gebrachte bouwstoffen te betalen, naar evenredigheid van de bij de overeenkomst bedongen prijs, doch alleen indien die werken of die bouwstoffen hem van nut kunnen zijn.

Artikel 1797

De aannemer is aansprakelijk voor de daad van de personen die hij bezigt.

Artikel 1798

[Metselaars, timmerlieden, arbeiders, vaklui en onderaannemers gebezigd bij het oprichten van een gebouw of voor andere werken die bij aanneming zijn uitgevoerd, hebben tegen de bouwheer een rechtstreekse vordering ten belope van hetgeen deze aan de aannemer verschuldigd is op het ogenblik dat hun rechtsvordering wordt ingesteld.

De onderaannemer wordt als aannemer en de aannemer als bouwheer beschouwd ten opzichte van de eigen onderaannemers van de eerstgenoemde.]

[In geval van betwisting tussen de onderaannemer en de aannemer, kan de bouwheer het bedrag storten in de Deposito- en Consignatiekas of op een geblokkeerde rekening op naam van de aannemer en onderaannemer bij een financiële instelling. De bouwheer is hiertoe verplicht indien hij hiertoe schriftelijk wordt verzocht door de hoofdaannemer of de onderaannemer.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 2 W. 19 februari 1990 (B.S., 24 maart 1990) en gewijzigd bij art. 90 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Voorgeschiedenis

In die zin geïnterpreteerd dat het de rechtstreekse vordering enkel toekent aan de onderaannemer in de eerste graad ten aanzien van de bouwheer en aan de onderaannemer in de tweede graad ten aanzien van de hoofdaannemer, en niet aan de onderaannemers in de derde graad en verder, schendt artikel 1798 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

In die zin geïnterpreteerd dat het de rechtstreekse vordering toekent aan alle onderaannemers ten aanzien van de schuldenaar van hun schuldenaar, schendt artikel 1798 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet (GwH nr. 12/2012, 2 februari 2012 (prejudiciële vraag) (BS 30 maart 2012 (ed. 2))).

Artikel 1799

Metselaars, timmerlieden, slotenmakers en andere werklieden die rechtstreeks werken aannemen tegen vaste prijs, zijn gehouden aan de regels in deze afdeling voorgeschreven: zij zijn aannemers voor het werk dat zij uitvoeren.

Hoofdstuk IV Veepacht

Afdeling I Algemene bepalingen

Artikel 1800

Veepacht is een contract waarbij de ene partij aan de andere vee geeft om het te bewaken, te voeden en te verzorgen, onder zodanige voorwaarden als tussen hen is overeengekomen.

Artikel 1801

Er zijn verschillende soorten van veepacht:

: Eenvoudige of gewone veepacht,
: Veepacht bij helften,
: Veepacht gegeven aan de pachter of aan de deelpachter.

Er is nog een vierde soort van contract, oneigenlijk “veepacht” genoemd.

Artikel 1802

Men kan alle soorten van dieren in veepacht geven, die voor de aanfok geschikt zijn of die voor de landbouw of de handel voordeel kunnen opleveren.

Artikel 1803

Bij ontstentenis van bijzondere overeenkomsten worden die contracten naar de hiernavolgende beginselen geregeld.

Afdeling II Eenvoudige veepacht

Artikel 1804

Eenvoudige veepacht is een contract waarbij men aan een ander dieren geeft om die te bewaken, te voeden en te verzorgen, onder voorwaarde dat de pachter de helft zal ontvangen van de aanfok, en dat hij ook de helft zal dragen van het verlies.

Artikel 1805

Schatting van het vee in het contract van veepacht draagt de eigendom van het vee niet over op de pachter; zij dient alleen om het verlies of de winst bij het eindigen van de veepacht te bepalen.

Artikel 1806

De pachter is verplicht voor het behoud van het gepachte vee als een goed huisvader te zorgen.

Artikel 1807

Voor het toeval is hij alleen dan aansprakelijk indien er tevoren zijnerzijds enige schuld is geweest, zonder welke het verlies niet zou hebben plaatsgehad.

Artikel 1808

In geval van geschil dienaangaande moet de pachter het bewijs leveren van het toeval, en de verpachter het bewijs van de schuld die volgens hem aan de pachter te wijten is.

Artikel 1809

De pachter die, als gevolg van het toeval, van zijn verplichting ontslagen is, moet niettemin de huiden van de dieren verantwoorden.

Artikel 1810

Indien het vee geheel teniet gaat buiten de schuld van de pachter, komt het verlies daarvan voor rekening van de verpachter.

Indien slechts een gedeelte teniet gaat, wordt het verlies gemeenschappelijk gedragen, volgens de schatting die gedaan is bij de aanvang, en die welke zal worden gedaan bij het eindigen van de veepacht.

Artikel 1811

Men mag niet bedingen:

: Dat de pachter het gehele verlies van het vee zal dragen, ook wanneer het door toeval en buiten zijn schuld is ontstaan,
: Of dat hij in het verlies een groter aandeel zal hebben dan in de winst,
: Of dat de verpachter, bij het einde van de veepacht, iets meer zal voorafnemen dan het door hem geleverde vee.

Alle zodanige overeenkomsten zijn nietig.

De pachter alleen geniet het voordeel van het zuivel, de mest en het werk van de in veepacht gegeven dieren.

De wol en de aanfok worden verdeeld.

Artikel 1812

De pachter mag over geen enkel dier, hetzij van de oorspronkelijke kudde, hetzij van de aanfok, beschikken zonder toestemming van de verpachter, die evenmin erover mag beschikken zonder toestemming van de pachter.

Artikel 1813

Wanneer het vee in pacht gegeven wordt aan de pachter van een ander eigenaar, moet deze laatste daarvan in kennis worden gesteld; anders kan hij op het vee beslag leggen en het doen verkopen voor hetgeen zijn pachter hem verschuldigd is.

Artikel 1814

De pachter mag de schapen niet scheren zonder de verpachter daarvan vooraf te verwittigen.

Artikel 1815

Indien de duur van de veepacht niet bij de overeenkomst bepaald is, wordt zij geacht te zijn aangegaan voor drie jaren.

Artikel 1816

De verpachter kan de ontbinding ervan eerder vorderen, indien de pachter zijn verplichtingen niet nakomt.

Artikel 1817

Bij het einde van de pacht, of bij de ontbinding ervan, wordt het vee opnieuw geschat.

De verpachter kan dieren van elke soort voorafnemen, ten belope van de eerste schatting; de overige worden verdeeld.

Indien er niet genoeg dieren zijn om de eerste schatting te bereiken, neemt de verpachter hetgeen over is, en de partijen vergoeden elkaar het verlies.

Afdeling III Veepacht bij helften

Artikel 1818

Veepacht bij helften is een vennootschap waarbij ieder contractant de helft van het vee verstrekt, dat gemeen blijft wat winst en verlies betreft.

Artikel 1819

De pachter alleen geniet, zoals bij eenvoudige veepacht, het voordeel van het zuivel, de mest en het werk van de dieren.

De verpachter heeft enkel recht op de helft van de wol en van de aanfok.

Iedere daarmee strijdige overeenkomst is nietig, tenzij de verpachter eigenaar is van de boerderij waarvan de pachter huurder of deelpachter is.

Artikel 1820

Alle overige regels betreffende de eenvoudige veepacht zijn van toepassing op de veepacht bij helften.

Afdeling IV Veepacht door de eigenaar toegestaan aan zijn pachter of zijn deelpachter

§ 1 Veepacht aan de pachter toegestaan

Artikel 1821

Deze veepacht (ook “ijzeren veepacht” genoemd) is die waarbij de eigenaar van een boerderij deze in pacht geeft, onder verplichting voor de pachter om, bij het eindigen van de pacht, dieren achter te laten van gelijke waarde als de geschatte waarde van de dieren die hij ontvangen heeft.

Artikel 1822

De schatting van het aan de pachter gegeven vee draagt hem de eigendom daarvan niet over, maar brengt niettemin het risico te zijnen laste.

Artikel 1823

Alle voordelen komen toe aan de pachter zolang zijn pacht duurt, behoudens daarmee strijdige overeenkomst.

Artikel 1824

Bij veepacht aan de pachter toegestaan, is de mest niet begrepen in de persoonlijke voordelen van de pachter, maar behoort aan de boerderij en moet uitsluitend voor de exploitatie daarvan aangewend worden.

Artikel 1825

Het verlies, ook al is het volledig en door toeval veroorzaakt, komt voor het geheel ten laste van de pachter, behoudens daarmee strijdige overeenkomst.

Artikel 1826

Bij het einde van de pacht kan de pachter het vee niet behouden tegen betaling van de prijs van de oorspronkelijke schatting; hij moet vee achterlaten van gelijke waarde als het vee dat hij ontvangen heeft.

Indien er een tekort is, moet hij dit vergoeden; en alleen het meerdere behoort hem toe.

§ 2 Veepacht aan de deelpachter toegestaan

Artikel 1827

Indien het in pacht gegeven vee geheel teniet gaat buiten de schuld van de deelpachter, draagt de verpachter het verlies.

Artikel 1828

Men mag bedingen dat de deelpachter aan de verpachter zijn aandeel in de wol zal overlaten tegen een prijs beneden de normale waarde;

Dat de verpachter een groter aandeel in de winst zal hebben;

Dat hij de helft zal hebben van het zuivel;

Maar men mag niet bedingen dat de deelpachter het gehele verlies zal dragen.

Artikel 1829

Deze veepacht eindigt tegelijk met de deelpacht.

Artikel 1830

Zij is verder aan alle regels van de gewone veepacht onderworpen.

Afdeling V Contract oneigenlijk veepacht genoemd

Vervangen bij art. 101 W. 13 april 1995 (B.S., 17 juni 1995), met ingang van 1 juli 1996 (art. 113).

Artikel 1833

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1834

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 1 W. 20 maart 1948 (B.S., 26 maart 1948) en bij art. 2 W. 10 december 1990 (B.S., 22 december 1990).

Hoofdstuk II

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1835

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1841

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1842

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Hoofdstuk III

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1862

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 102 W. 13 april 1995 (B.S., 17 juni 1995), met ingang van 1 juli 1996 (art. 113).

Artikel 1863

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 103 W. 13 april 1995 (B.S., 17 juni 1995), met ingang van 1 juli 1996 (art. 113).

Artikel 1864

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Hoofdstuk IV

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1865

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Artikel 1873

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 16 W. 7 mei 1999 (B.S., 6 augustus 1999 (tweede uitg.)), met ingang van 6 februari 2001 (art. 25).

Titel X Lening

Artikel 1874

Er zijn twee soorten van lening:

: De lening van zaken die niet teniet gaan door het gebruik dat men ervan maakt;
: En de lening van zaken die teniet gaan door het gebruik dat men ervan maakt.
: De eerste soort heet bruiklening of commodaat;
: De tweede heet verbruiklening of eenvoudig lening.

Eerste hoofdstuk Bruiklening of commodaat

Eerste afdeling Aard van de bruiklening

Artikel 1875

Bruiklening of commodaat is een contract waarbij de ene partij aan de andere een zaak afgeeft om daarvan gebruik te maken, onder verplichting voor degene die de zaak ontvangt, die terug te geven na daarvan gebruik te hebben gemaakt.

Artikel 1876

Deze lening is essentieel een overeenkomst om niet.

Artikel 1877

De uitlener blijft eigenaar van de geleende zaak.

Artikel 1878

Alles wat in de handel is, en niet door het gebruik teniet gaat, kan het voorwerp zijn van deze overeenkomst.

Artikel 1879

De verbintenissen die uit de bruiklening ontstaan, gaan over op de erfgenamen van degene die te leen geeft, en op de erfgenamen van degene die te leen ontvangt.

Indien men echter de lening alleen gedaan heeft uit aanmerking van de lener, en aan zijn persoon in het bijzonder, kunnen zijn erfgenamen het genot van de geleende zaak niet blijven behouden.

Afdeling II Verplichtingen van de lener

Artikel 1880

De lener is gehouden als een goed huisvader voor de bewaring en het behoud van de geleende zaak te zorgen. Hij mag zich slechts ervan bedienen voor het gebruik dat door de aard der zaak of door de overeenkomst bepaald is; een en ander op straffe van schadevergoeding, indien daartoe grond bestaat.

Artikel 1881

Indien de lener zich van de zaak bedient voor een ander gebruik, of gedurende een langere tijd dan hij mocht, is hij voor het verlies aansprakelijk, al is dit ook door toeval ontstaan.

Artikel 1882

Indien de zaak teniet gaat door een toeval waarvoor de lener die had kunnen behoeden door zijn eigen zaak te gebruiken, of indien hij, ingeval hij slechts een van beide kon behouden, de voorkeur aan de zijne heeft gegeven, is hij voor het verlies van de andere aansprakelijk.

Artikel 1883

Indien de zaak bij het te leen geven geschat is, komt het verlies, al ontstaat het ook door toeval, voor rekening van de lener, zo er geen daarmee strijdige overeenkomst bestaat.

Artikel 1884

Indien de zaak in waarde vermindert alleen ten gevolge van het gebruik waarvoor zij geleend is, en buiten enige schuld van de lener, moet deze voor de waardevermindering niet instaan.

Artikel 1885

De lener mag de zaak niet voor zich houden bij wijze van schuldvergelijking met hetgeen de uitlener hem verschuldigd is.

Artikel 1886

Indien de lener, om van de zaak gebruik te kunnen maken, enige uitgave heeft gedaan, kan hij die niet terugvorderen.

Artikel 1887

Indien verscheidene personen gezamenlijk dezelfde zaak te leen hebben ontvangen, zijn zij daarvoor jegens de uitlener hoofdelijk aansprakelijk.

Afdeling III Verplichtingen van degene die in bruikleen geeft

Artikel 1888

De uitlener kan de geleende zaak niet terugnemen dan nadat de overeengekomen tijd verlopen is, of bij gebreke van overeenkomst dienaangaande, nadat zij gediend heeft voor het gebruik waarvoor zij was uitgeleend.

Artikel 1889

Indien evenwel, gedurende die tijd, of voordat de behoefte van de lener heeft opgehouden, de uitlener zijn zaak dringend en onvoorziens nodig heeft, kan de rechter, naar gelang van de omstandigheden, de lener verplichten hem die terug te geven.

Artikel 1890

Indien, gedurende de lening, de lener, voor het behoud van de zaak, enige buitengewone, noodzakelijke uitgave heeft moeten doen, die zo dringend was dat hij daarvan tevoren aan de uitlener geen kennis heeft kunnen geven, is deze verplicht hem de uitgave te vergoeden.

Artikel 1891

Wanneer de geleende zaak zodanige gebreken heeft dat zij aan hem die zich ervan bedient, schade kan veroorzaken, is de uitlener aansprakelijk, indien hij de gebreken kende en de lener daarvan niet op de hoogte heeft gebracht.

Hoofdstuk II Verbruiklening of eenvoudige lening

Eerste afdeling Aard van de verbruiklening

Artikel 1892

Verbruiklening is een contract waarbij de ene partij een zekere hoeveelheid zaken die door het gebruik teniet gaan, aan de andere partij afgeeft, onder verplichting voor deze om aan de eerstgenoemde evenzoveel van gelijke soort en hoedanigheid terug te geven.

Artikel 1893

Uit kracht van deze lening wordt de lener eigenaar van de geleende zaak; en indien deze, op welke wijze ook, teniet gaat, is het verlies ervan voor zijn rekening.

Artikel 1894

Zaken die, hoewel van dezelfde soort, individueel verschillen, zoals dieren, kan men niet als verbruiklening te leen geven: dat is dan bruiklening.

Artikel 1895

De verbintenis die voortvloeit uit een lening van geld, is steeds bepaald door de numerieke geldsom die in het contract is uitgedrukt.

Indien er vóór het tijdstip van de betaling vermeerdering of vermindering van de waarde van de muntspeciën heeft plaatsgehad, moet de schuldenaar de geleende numerieke geldsom teruggeven en moet hij slechts die som teruggeven in de muntspeciën die gangbaar zijn op het ogenblik van de betaling.

Artikel 1896

De in het vorige artikel gestelde regel geldt niet, indien de lening in staven geschied is.

Artikel 1897

Indien staven of waren zijn te leen gegeven, moet de schuldenaar, hoezeer de waarde daarvan ook vermeerderd of verminderd mocht zijn, altijd een gelijke hoeveelheid en hoedanigheid, en niets anders, teruggeven.

Afdeling II Verplichtingen van de uitlener

Artikel 1898

Bij verbruiklening is de uitlener aansprakelijk op de wijze die bij artikel 1891 voor de bruiklening bepaald is.

Artikel 1899

De uitlener kan de geleende zaken niet terugvorderen voordat de overeengekomen tijd verstreken is.

Artikel 1900

Indien voor de teruggave geen tijd bepaald is, kan de rechter aan de lener uitstel toestaan, naar gelang van de omstandigheden.

Artikel 1901

Indien enkel is overeengekomen dat de lener zal betalen wanneer hij dit zal kunnen, of wanneer hij de nodige middelen daartoe zal bezitten, bepaalt de rechter een tijd voor de betaling, naar gelang van de omstandigheden.

Afdeling III Verplichtingen van de lener

Artikel 1902

De lener is gehouden de geleende zaken in dezelfde hoeveelheid en hoedanigheid en op de overeengekomen tijd terug te geven.

Artikel 1903

Indien het hem niet mogelijk is daaraan te voldoen, moet hij de waarde van het geleende betalen, gelet op de tijd en de plaats waarop de zaak volgens de overeenkomst moest worden teruggegeven.

Indien die tijd en die plaats niet zijn bepaald, geschiedt de betaling volgens de prijs ten tijde en ter plaatse van de lening.

Artikel 1904

Indien de lener de geleende zaken of de waarde ervan niet op de overeengekomen tijd teruggeeft, is hij daarvan interest verschuldigd te rekenen van de dag van de [aanmaning].

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 7 W. 1 mei 1913 (B.S., 2-3 mei 1913).

Hoofdstuk III Lening op interest

Artikel 1905

Het is geoorloofd interest te bedingen voor eenvoudige leningen, hetzij van geld, hetzij van waren of andere roerende zaken.

Artikel 1906

De lener die interest betaald heeft welke niet bedongen was, kan die niet terugvorderen, noch op het kapitaal in mindering brengen.

Artikel 1907

[De interest is of wettelijk of bij overeenkomst bedongen. De wettelijke interest wordt bij de wet bepaald. De bedongen interest mag de wettelijke te boven gaan, in alle gevallen waarin de wet dit niet verbiedt.

In de overeenkomsten van geldlening terugbetaalbaar door middel van annuïteiten, moeten de rentevoet van de lening en de voor de wederherstelling van het kapitaal bedongen rentevoet, vastgesteld worden door afzonderlijke bepalingen van de akte.

In geen geval mag de verhoging van de interest wegens vertraging in de betaling, een half t.h. per jaar op het verschuldigd gebleven kapitaal overschrijden.

Indien de rentevoet van de lening niet is vastgesteld door een bijzondere bepaling der overeenkomst van lening, zal de wettelijke interest worden toegepast en de lener zal niets verschuldigd zijn als commissie of als bijkomende vergelding.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 1 W. 27 juli 1934 (B.S., 29 juli 1934).

Artikel 1907bis

Bij gehele of gedeeltelijke terugbetaling van een lening op interest kan in geen geval van de schuldenaar, buiten het terugbetaalde kapitaal en de vervallen interest, een vergoeding voor wederbelegging worden gevorderd, groter dan zes maanden interest, berekend over de terugbetaalde som en naar de in de overeenkomst bepaalde rentevoet.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 2 W. 27 juli 1934 (B.S., 29 juli 1934).

Artikel 1907ter

Onverminderd de toepassing van de bepalingen tot bescherming der onbekwamen of betreffende de geldigheid der overeenkomsten, indien de uitlener, met misbruik van de behoeften, van de zwakheden, van de hartstochten of van de onwetendheid van de lener, zich, voor zichzelf of voor anderen, een interest of andere voordelen heeft doen beloven, die klaarblijkelijk de normale interest en de dekking van het risico van de lening overschrijden, vermindert de rechter, op vordering van de lener, diens verplichtingen tot de terugbetaling van het geleende kapitaal en de betaling van de wettelijke interest.

De vermindering is van toepassing op de door de lener gedane betalingen, mits de vordering wordt ingesteld binnen drie jaren te rekenen van de dag van de betaling.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 3 K.B. nr. 148, 18 maart 1935 (B.S., 20 maart 1935).

Artikel 1908

Kwijting voor het kapitaal, gegeven zonder voorbehoud van de interest, doet vermoeden dat deze betaald is en heeft bevrijding ervan ten gevolge.

Artikel 1909

Men kan interest bedingen tegen betaling van een kapitaal dat de uitlener zich verbindt niet te zullen terugvorderen.

In dit geval wordt de lening vestiging van rente genoemd.

Artikel 1910

Deze rente kan gevestigd worden op twee wijzen, als altijddurende rente of als lijfrente.

Artikel 1911

De altijddurende rente is essentieel aflosbaar.

Partijen kunnen slechts overeenkomen dat de aflossing niet zal geschieden dan na verloop van een zekere tijd, die tien jaren niet mag te boven gaan, of zonder dat de schuldeiser vooraf zal zijn gewaarschuwd met inachtneming van de door hen bepaalde termijn.

Artikel 1912

De schuldenaar van een altijddurende rente kan tot aflossing genoodzaakt worden:

1°: Indien hij gedurende twee jaren ophoudt zijn verplichtingen na te komen;
2°: Indien hij verzuimt ten behoeve van de uitlener de bij het contract beloofde zekerheid te stellen.

Artikel 1913

Het kapitaal van de altijddurende rente wordt ook opeisbaar in geval van faillissement of van kennelijk onvermogen van de schuldenaar.

Artikel 1914

De regels betreffende de lijfrente worden bepaald in de titel Kanscontracten.

Titel XI Bewaargeving en sekwester

Eerste hoofdstuk Bewaargeving in het algemeen en verschillende soorten van bewaargeving

Artikel 1915

Bewaargeving in het algemeen is een handeling waarbij men de zaak van een ander aanneemt, onder verplichting om die te bewaren en in natura terug te geven.

Artikel 1916

Er zijn twee soorten van bewaargeving: de eigenlijke bewaargeving en het sekwester.

Hoofdstuk II Eigenlijke bewaargeving

Eerste afdeling Aard en wezen van het contract van bewaargeving

Artikel 1917

De eigenlijke bewaargeving is essentieel een contract om niet.

Artikel 1918

Zij kan slechts roerende goederen tot voorwerp hebben.

Artikel 1919

Zij is niet voltrokken dan door de werkelijke of de fictieve overgave van de in bewaring gegeven zaak.

Fictieve overgave is voldoende, wanneer de bewaarnemer reeds uit enigen anderen hoofde in het bezit is van de zaak die men hem op grond van de bewaargeving laat behouden.

Artikel 1920

Bewaargeving geschiedt vrijwillig of uit noodzaak.

Afdeling II Vrijwillige bewaargeving

Artikel 1921

Vrijwillige bewaargeving komt tot stand door de wederzijdse toestemming van de bewaargever en de bewaarnemer.

Artikel 1922

Vrijwillige bewaargeving kan slechts wettig gedaan worden door de eigenaar van de in bewaring gegeven zaak, of met zijn uitdrukkelijke of stilzwijgende toestemming.

Artikel 1923

Vrijwillige bewaargeving moet door geschrift bewezen worden. Het bewijs door getuigen wordt niet toegelaten voor een waarde die [375 EUR] te boven gaat.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 1 K.B. 20 juli 2000 (B.S., 30 augustus 2000 (eerste uitg.)), met ingang van 1 januari 2002 (art. 17).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 1 W. 20 maart 1948 (B.S., 26 maart 1948) en bij art. 2 W. 10 december 1990 (B.S., 22 december 1990).

Artikel 1924

Wanneer een bewaargeving die [375 EUR] te boven gaat, niet door geschrift bewezen is, wordt hij die als bewaarnemer wordt aangesproken, op zijn woord geloofd, hetzij betreffende het feit van de bewaargeving zelf, hetzij betreffende de zaak die het voorwerp ervan uitmaakte, hetzij betreffende de teruggave daarvan.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 1 K.B. 20 juli 2000 (B.S., 30 augustus 2000 (eerste uitg.)), met ingang van 1 januari 2002 (art. 17).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 1 W. 20 maart 1948 (B.S., 26 maart 1948) en bij art. 2 W. 10 december 1990 (B.S., 22 december 1990).

Artikel 1925

Vrijwillige bewaargeving kan alleen plaatshebben tussen personen die bekwaam zijn om contracten aan te gaan.

Wanneer evenwel iemand die bekwaam is om contracten aan te gaan, iets in bewaring aanneemt van een onbekwame, is hij gehouden tot alle verplichtingen van een werkelijke bewaarnemer; hij kan vervolgd worden door de voogd of de bewindvoerder van de persoon die de zaak in bewaring gegeven heeft.

Artikel 1926

Indien de bewaargeving aan een onbekwame gedaan is door iemand die bekwaam is, heeft de bewaargever een vordering tot teruggave van de in bewaring gegeven zaak slechts zolang deze nog in handen van de bewaarnemer is, of een vordering tot vergoeding ten belope van het voordeel dat de bewaarnemer uit de zaak getrokken heeft.

Afdeling III Verplichtingen van de bewaarnemer

Artikel 1927

De bewaarnemer moet aan de bewaring van de in bewaring gegeven zaak dezelfde zorg besteden als hij aan de bewaring van zijn eigen zaken besteedt.

Artikel 1928

De bepaling van het vorige artikel wordt strenger toegepast:

1°: indien de bewaarnemer zichzelf heeft aangeboden om de zaak in bewaring te nemen;
2°: indien hij een loon voor de bewaring bedongen heeft;
3°: indien de bewaargeving uitsluitend in het belang van de bewaarnemer geschied is;
4°: indien uitdrukkelijk is overeengekomen dat de bewaarnemer voor om het even welke schuld aansprakelijk zal zijn.

Artikel 1929

In geen geval is de bewaarnemer aansprakelijk voor gevallen van overmacht, behalve indien hij in gebreke gesteld is de in bewaring gegeven zaak terug te geven.

Artikel 1930

Hij mag zich van de in bewaring gegeven zaak niet bedienen, zonder uitdrukkelijk of stilzwijgend verlof van de bewaargever.

Artikel 1931

Hij mag niet onderzoeken waarin de zaken bestaan, die hem in bewaring zijn gegeven, wanneer die hem in een gesloten kist of onder verzegelde omslag zijn toevertrouwd.

Artikel 1932

De bewaarnemer moet de zaak zelf, die hij ontvangen heeft, teruggeven.

Aldus moet in bewaring gegeven gemunt geld in dezelfde speciën worden teruggegeven, hetzij de waarde ervan vermeerderd of verminderd is.

Artikel 1933

De bewaarnemer behoeft de in bewaring ontvangen zaak slechts terug te geven in de staat waarin zij zich bevindt op het tijdstip van de teruggave. De beschadiging die zij buiten zijn toedoen heeft ondergaan, komt voor rekening van de bewaargever.

Artikel 1934

De bewaarnemer aan wie de zaak door overmacht ontnomen is, en die daarvoor een prijs of iets anders in de plaats ontvangen heeft, moet het aldus ontvangene teruggeven.

Artikel 1935

De erfgenaam van de bewaarnemer, die, niet wetende dat de zaak in bewaring gegeven was, deze te goeder trouw verkocht heeft, is slechts verplicht de door hem ontvangen prijs terug te geven, of indien hij de prijs nog niet ontvangen heeft, zijn vordering tegen de koper af te staan.

Artikel 1936

Indien de in bewaring gegeven zaak vruchten heeft opgeleverd, die door de bewaarnemer ontvangen zijn, is hij verplicht die terug te geven. Van geld dat in bewaring is gegeven, is hij geen interest verschuldigd dan van de dag waarop hij in gebreke gesteld is het terug te geven.

Artikel 1937

De bewaarnemer moet de in bewaring gegeven zaak slechts teruggeven aan degene die ze hem heeft toevertrouwd, of aan hem in wiens naam de bewaargeving gedaan is, of aan hem die aangewezen is om ze terug te ontvangen.

Artikel 1938

Hij kan van hem die de zaak in bewaring gegeven heeft, het bewijs niet vorderen, dat hij eigenaar was van die zaak.

Indien hij niettemin ontdekt dat de zaak gestolen is, en wie daarvan de ware eigenaar is, moet hij aan de eigenaar kennis geven dat de zaak bij hem in bewaring is gegeven, met aanmaning om ze binnen een bepaalde en genoegzame tijd op te eisen. Indien degene aan wie de kennisgeving gedaan is, verzuimt de in bewaring gegeven zaak op te eisen, is de bewaarnemer wettig ontslagen door de overgave van de zaak aan hem van wie hij die ontvangen heeft.

Artikel 1939

In geval van [...] overlijden van de bewaargever kan de in bewaring gegeven zaak slechts aan zijn erfgenaam worden teruggegeven.

Indien er verscheidene erfgenamen zijn, moet de zaak teruggegeven worden aan ieder van hen voor zijn aandeel.

Indien de in bewaring gegeven zaak ondeelbaar is, moeten de erfgenamen zich met elkaar verstaan omtrent de overneming van de zaak.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 28, 25° W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 1940

[Indien de bewaargever van staat veranderd is, bijvoorbeeld indien tegen een meerderjarige bewaargever onbewaamverklaring is uitgesproken en in alle soortgelijke gevallen, kan de in bewaring gegeven zaak slechts teruggegeven worden aan hem die het beheer heeft over de rechten en de goederen van de bewaargever.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 19 W. 13 februari 2003 (B.S., 28 februari 2003 (derde uitg.)), met ingang van 1 juni 2003 (art. 23).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 7, § 8 W. 30 april 1958 (B.S., 10 mei 1958).

Artikel 1941

Indien de zaak in bewaring gegeven is door de voogd [...] of door een bewindvoerder, in hun onderscheiden hoedanigheid, en hun beheer of bestuur geëindigd is, kan zij slechts teruggegeven worden aan de persoon die door die voogd [...] of die bewindvoerder vertegenwoordigd werd.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 20 W. 13 februari 2003 (B.S., 28 februari 2003 (derde uitg.)), met ingang van 1 juni 2003 (art. 23).

Artikel 1942

Indien het contract van bewaargeving de plaats aanwijst waar de teruggave moet geschieden, is de bewaarnemer gehouden de in bewaring gegeven zaak aldaar te brengen. Indien er kosten van vervoer zijn, komen deze ten laste van de bewaargever.

Artikel 1943

Indien het contract de plaats voor de teruggave niet aanwijst, moet deze gedaan worden op de plaats zelf waar de in bewaring gegeven zaak zich bevindt.

Artikel 1944

De in bewaring gegeven zaak moet aan de bewaargever teruggegeven worden zodra hij zulks vordert, al is ook bij het contract een bepaalde tijd voor de teruggave vastgesteld; tenzij er, in handen van de bewaarnemer, beslag onder derden gelegd is of verzet gedaan is tegen de teruggave en tegen de verplaatsing van de in bewaring gegeven zaak.

Artikel 1945

Het voorrecht van boedelafstand komt niet toe aan de ontrouwe bewaarnemer.

Artikel 1946

Alle verplichtingen van de bewaarnemer houden op, indien hij ontdekt en bewijst dat hij zelf eigenaar is van de in bewaring gegeven zaak.

Afdeling IV Verplichtingen van de bewaargever

Artikel 1947

De bewaargever is verplicht aan de bewaarnemer de kosten te vergoeden die deze voor het behoud van de in bewaring gegeven zaak gemaakt heeft, en hem schadeloos te stellen voor alle verliezen die de bewaargeving hem mocht hebben veroorzaakt.

Artikel 1948

De bewaarnemer kan de in bewaring gegeven zaak terughouden tot de gehele voldoening van hetgeen hem wegens de bewaargeving verschuldigd is.

Afdeling V Bewaargeving uit noodzaak

Artikel 1949

Bewaargeving uit noodzaak is de bewaargeving waartoe men wordt gedwongen door enig ongeval, zoals brand, instorting, plundering, schipbreuk, of een andere onvoorziene gebeurtenis.

Artikel 1950

Het bewijs door getuigen kan toegelaten worden voor de bewaargeving uit noodzaak, zelfs wanneer het een waarde betreft van meer dan [375 EUR].

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 1 K.B. 20 juli 2000 (B.S., 30 augustus 2000 (eerste uitg.)), met ingang van 1 januari 2002 (art. 17).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 1 W. 20 maart 1948 (B.S., 26 maart 1948) en bij art. 2 W. 10 december 1990 (B.S., 22 december 1990).

Artikel 1951

Voor het overige is de bewaargeving uit noodzaak aan al de hierboven bepaalde regels onderworpen.

Artikel 1952

[De hotelhouder is als bewaarnemer aansprakelijk voor beschadiging, vernieling of ontvreemding van zaken welke een gast die in het hotel zijn intrek neemt en er logeert, naar het hotel meebrengt; de bewaargeving van die zaken moet worden beschouwd als een bewaargeving uit noodzaak.

Als meegebrachte zaken worden aangemerkt de zaken:

a): welke zich in het hotel bevinden gedurende de tijd dat de gast er een slaapgelegenheid ter beschikking heeft;
b): welke de hotelhouder of een persoon die hem zijn diensten verleent, buiten het hotel onder zijn toezicht neemt gedurende de tijd dat de gast er een slaapgelegenheid ter beschikking heeft;
c): welke de hotelhouder of een persoon die hem zijn diensten verleent, binnen of buiten het hotel onder zijn toezicht neemt gedurende een redelijke tijd vóór of na de tijd dat de gast er een slaapgelegenheid ter beschikking heeft.

De in dit artikel bedoelde aansprakelijkheid is per schadegeval beperkt tot 100 maal de logiesprijs per dag van de slaapgelegenheid. De Koning kan, in voorkomend geval, de gegevens voor het vaststellen van die prijs bepalen.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 1 W. 4 juli 1972 (B.S., 19 augustus 1972).

Artikel 1953

[De aansprakelijkheid van de hotelhouder is onbeperkt:

a): wanneer de zaken in handen van de hotelhouder of van personen die hem hun diensten verlenen, ter bewaring zijn gegeven;
b): wanneer hij heeft geweigerd zaken in bewaring te nemen, ten aanzien waarvan hij tot bewaarneming verplicht is;
c): wanneer de beschadiging, de vernieling of de ontvreemding van de in artikel 1952 bedoelde zaken het gevolg is van schuld van hem zelf of van personen die hem hun diensten verlenen.

De hotelhouder is verplicht waardepapieren, geld en waardevolle zaken in bewaring te nemen; hij mag de inbewaarneming daarvan alleen weigeren, indien zij gevaarlijk zijn of indien zij, de grootte van het hotel en de omstandigheden in aanmerking genomen, een buitensporige handelswaarde hebben of overlast veroorzaken.

Hij kan verlangen dat het hem toevertrouwde voorwerp is opgeborgen in een afgesloten of verzegelde verpakking.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 2 W. 4 juli 1972 (B.S., 19 augustus 1972).

Artikel 1954

[De hotelhouder is niet aansprakelijk voor zover de beschadiging, de vernieling of de ontvreemding te wijten is aan:

a): de gast of een persoon die hem vergezelt, bij hem in dienst is of hem bezoekt;
b): overmacht;
c): gewapenderhand gepleegde diefstal;
d): de aard of het gebrek van de zaak.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 3 W. 4 juli 1972 (B.S., 19 augustus 1972).

Artikel 1954bis

De rechten van de gast gaan teniet indien hij niet onmiddellijk na de vaststelling van de opgelopen schade kennis daarvan geeft, behoudens wanneer de schade veroorzaakt is door de schuld van de hotelhouder of van de personen die hem diensten verlenen.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 4 W. 4 juli 1972 (B.S., 19 augustus 1972).

Artikel 1954ter

Iedere verklaring of beding, waarbij de aansprakelijkheid van de hotelhouder vóór het schadelijk feit wordt uitgesloten of beperkt, is nietig.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 5 W. 4 juli 1972 (B.S., 19 augustus 1972).

Artikel 1954quater

De artikelen 1952, 1953 en 1954bis zijn niet van toepassing op voertuigen, noch op zaken die tot hun lading behoren en ter plaatse zijn achtergelaten, noch op levende dieren.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 6 W. 4 juli 1972 (B.S., 19 augustus 1972).

Hoofdstuk III Sekwester

Eerste afdeling Verschillende soorten van sekwester

Artikel 1955

Men onderscheidt het bij overeenkomst bedongen sekwester en het gerechtelijk sekwester.

Afdeling II Bij overeenkomst bedongen sekwester

Artikel 1956

Het bij overeenkomst bedongen sekwester is de bewaargeving, door een of meer personen, van een zaak waarover geschil bestaat, in handen van een derde, die zich verbindt de zaak, nadat het geschil zal zijn uitgemaakt, terug te geven aan degene aan wie zij krachtens de beslissing zal toekomen.

Artikel 1957

Het sekwester geschiedt niet noodzakelijk om niet.

Artikel 1958

Wanneer het om niet geschiedt, is het onderworpen aan dezelfde regels als de eigenlijke bewaargeving, behoudens de hierna bepaalde verschillen.

Artikel 1959

Het sekwester kan niet alleen roerende goederen, maar ook onroerende goederen tot voorwerp hebben.

Artikel 1960

De bewaarnemer die met het sekwester belast is, kan daarvan niet worden ontslagen voordat het geschil is uitgemaakt, behalve met toestemming van alle belanghebbende partijen, of om een wettig geoordeelde reden.

Afdeling III Gerechtelijk sekwester of gerechtelijke bewaargeving

Artikel 1961

De rechter kan het sekwester bevelen:

1°: Van roerende goederen die onder een schuldenaar in beslag genomen zijn;
2°: Van een onroerend goed of van een roerend goed waarvan de eigendom of het bezit tussen twee of meer personen in geschil is;
3°: Van zaken die een schuldenaar tot kwijting van zijn schuld aanbiedt.

Artikel 1962

De aanstelling van een gerechtelijke bewaarder doet tussen de beslaglegger en de bewaarder wederzijdse verplichtingen ontstaan. De bewaarder moet voor het behoud van de in beslag genomen zaken zorgen als een goed huisvader.

Hij moet deze overgeven, hetzij ter ontlasting van de beslaglegger, in geval van verkoop, hetzij aan de partij tegen wie de tenuitvoerlegging heeft plaatsgehad, in geval van opheffing van het beslag.

De verplichting van de beslaglegger bestaat in de betaling van het bij de wet bepaalde loon aan de bewaarder.

Artikel 1963

Het gerechtelijk sekwester wordt opgedragen, hetzij aan een persoon omtrent wie de belanghebbende partijen zijn overeengekomen, hetzij aan een persoon die door de rechter ambtshalve benoemd wordt.

In beide gevallen is hij aan wie de zaak is toevertrouwd, onderworpen aan alle verplichtingen die het bedongen sekwester medebrengt.

Titel XII Kanscontracten

Artikel 1964

Een kanscontract is een wederkerige overeenkomst, waarvan de gevolgen, met betrekking tot winst en verlies, hetzij voor alle partijen, hetzij voor een of meer van hen, van een onzekere gebeurtenis afhangen.

Van dien aard zijn:

: Het verzekeringscontract,
: [...]
: Spel en weddenschap,
: Het contract van lijfrente.

[...]

Wetshistoriek

Lid 2 gewijzigd bij art. 6, 1° Wet 8 mei 2019 (BS 1 augustus 2019), met ingang van 1 september 2020 (art. 141).

Lid 3 opgeheven bij art. 6, 2° Wet 8 mei 2019 (BS 1 augustus 2019), met ingang van 1 september 2020 (art. 141).

Eerste hoofdstuk Spel en weddenschap

Artikel 1965

De wet staat geen rechtsvordering toe voor een speelschuld of voor de betaling van een weddenschap.

Artikel 1966

De spelen die geschikt zijn tot oefening in de wapenhandel, de wedlopen te voet of te paard, de wedrennen met wagens, het kaatsspel, en andere soortgelijke spelen waarmee behendigheid en geoefendheid van het lichaam zijn gemoeid, [alsook de kansspelen die zijn toegestaan ingevolge de wet van 7 mei 1999 op de kansspelen, de weddenschappen, de kansspelinrichtingen en de bescherming van de spelers,] zijn van de vorige bepaling uitgezonderd.

Evenwel kan de rechter de eis afwijzen, wanneer het bedrag hem buitensporig voorkomt.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 46 Wet 10 januari 2010 (BS 1 februari 2010), met ingang van 1 januari 2011 (art. 61).

Artikel 1967

In geen geval kan de verliezer terugeisen wat hij vrijwillig betaald heeft, tenzij er van de kant van de winner bedrog, list of oplichting heeft plaatsgehad.

Hoofdstuk II Contract van lijfrente

Eerste afdeling Voorwaarden die voor de geldigheid van het contract vereist zijn

Artikel 1968

Lijfrente kan gevestigd worden onder bezwarende titel, tegen betaling van een som geld of tegen afstand van een geldswaardig roerend goed, of van een onroerend goed.

Artikel 1969

Zij kan ook geheel om niet gevestigd worden, bij schenking onder de levenden of bij testament. Alsdan moeten de bij de wet voorgeschreven vormen worden in acht genomen.

Artikel 1970

In het geval van het vorige artikel kan de lijfrente ingekort worden, indien zij het beschikbaar gedeelte overschrijdt; zij is nietig, indien zij gevestigd wordt ten behoeve van een persoon die onbekwaam is om bij schenking of bij testament te verkrijgen.

Artikel 1971

Lijfrente kan gevestigd worden hetzij op het leven van hem die de prijs daarvoor verstrekt, hetzij op het leven van een derde die op het genot van de lijfrente geen recht heeft.

Artikel 1972

Zij kan op het leven van een of meer personen gevestigd worden.

Artikel 1973

Zij kan gevestigd worden ten behoeve van een derde, hoewel de prijs ervan door een ander persoon verstrekt wordt.

In dit laatste geval is de lijfrente, al heeft zij de kenmerken van een gift, niet onderworpen aan de voor de schenkingen vereiste vorm, behoudens de gevallen van inkorting en van nietigheid, in artikel 1970 bepaald.

Artikel 1974

Ieder contract van lijfrente, gevestigd op het leven van iemand die overleden was op de dag waarop het contract is aangegaan, is zonder gevolg.

Artikel 1975

Hetzelfde geldt voor het contract, waarbij de rente gevestigd is op het leven van iemand die reeds was aangetast door de ziekte waaraan hij binnen twintig dagen na de dagtekening van het contract is overleden.

Artikel 1976

Lijfrente kan worden gevestigd tegen een rentevoet die de contracterende partijen goedvinden te bepalen.

Afdeling II Gevolgen van het contract tussen de contracterende partijen

Artikel 1977

De persoon te wiens behoeve een lijfrente onder bezwarende titel gevestigd is, kan de ontbinding van het contract vorderen, indien de renteplichtige hem de zekerheid die voor de uitvoering ervan bedongen is, niet bezorgt.

Artikel 1978

De enkele wanbetaling van de rentetermijnen geeft de persoon te wiens behoeve de lijfrente gevestigd is, niet het recht om de terugbetaling van het kapitaal of de teruggave van het door hem afgestane goed te vorderen; hij kan slechts op de goederen van zijn schuldenaar beslag leggen en die doen verkopen, en doen bevelen of doen toestaan dat uit de opbrengst van de verkoop een voldoende bedrag voor de uitkering van de termijnen wordt belegd.

Artikel 1979

De renteplichtige kan zich van de uitkering van de rente niet bevrijden, door de teruggave van het kapitaal aan te bieden, en door af te zien van de terugvordering van de betaalde rentetermijnen; hij is verplicht de rente uit te keren gedurende het gehele leven van de persoon of van de personen op wier leven de rente gevestigd is, hoe lang deze ook in leven blijven, en hoe bezwarend de uitkering van de rente ook mocht zijn geworden.

Artikel 1980

De eigenaar van een lijfrente verkrijgt deze slechts naar evenredigheid van het aantal dagen dat hij geleefd heeft.

Indien echter bedongen is, dat zij vooruit betaald moet worden, is het recht op de verschenen termijn verkregen van de dag waarop de betaling moest geschieden.

Artikel 1981

Het beding, dat de lijfrente niet vatbaar is voor beslag, is slechts toegelaten wanneer zij om niet is gevestigd.

Artikel 1982

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 29 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 1983

De eigenaar van een lijfrente kan de termijnen ervan niet vorderen dan door te doen blijken van zijn bestaan, of van het bestaan van hem op wiens leven zij gevestigd is.

Titel XIII Lastgeving

Eerste hoofdstuk Aard en vorm van de lastgeving

Artikel 1984

Lastgeving of volmacht is een handeling, waarbij een persoon aan een ander de macht geeft om iets voor de lastgever en in zijn naam te doen.

Het contract komt slechts tot stand door de aanneming van de lasthebber.

Artikel 1984bis

De persoon die werd gelast met een gerechtelijke lastgeving, kan, in uitvoering van deze lastgeving, een volmacht verlenen aan een derde louter met het oog op de ondertekening van een authentieke akte waarvan de inhoud reeds door deze persoon werd vastgelegd. Deze volmacht vermeldt uitdrukkelijk dat deze beperkt is tot de loutere ondertekening van de authentieke akte die erin wordt vermeld.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 36 Wet 15 mei 2024 (BS 28 mei 2024).

Artikel 1985

Lastgeving kan verleend worden of bij een openbare akte, of bij een onderhands geschrift, zelfs bij een brief. Zij kan ook mondeling verleend worden; maar het bewijs ervan door getuigen wordt alleen toegelaten overeenkomstig de titel Contracten of verbintenissen uit overeenkomst in het algemeen.

De aanneming van de lastgeving kan ook stilzwijgend geschieden, en blijken uit de uitvoering ervan door de lasthebber.

Artikel 1986

Lastgeving geschiedt om niet, tenzij het tegendeel bedongen is.

Artikel 1987

Lastgeving is of bijzonder en betreft slechts een zaak of bepaalde zaken, of algemeen en betreft alle zaken van de lastgever.

Artikel 1988

Lastgeving, in algemene bewoordingen uitgedrukt, omvat alleen de daden van beheer.

Om goederen te vervreemden of met hypotheek te bezwaren, of om enige andere daad van eigendom te verrichten, is een uitdrukkelijke lastgeving vereist.

Artikel 1989

De lasthebber mag niets doen buiten hetgeen in zijn lastgeving begrepen is; de macht om een dading te treffen omvat niet de macht om een compromis aan te gaan.

Artikel 1990

[Ontvoogde minderjarigen kunnen tot lasthebber gekozen worden, maar de lastgever heeft geen vordering tegen zodanige lasthebber dan overeenkomstig de algemene regels betreffende de verbintenissen van minderjarigen.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 4 (art. 15) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij art. 7, § 9 W. 30 april 1958 (B.S., 10 mei 1958).

Hoofdstuk II Verplichtingen van de lasthebber

Artikel 1991

De lasthebber is gehouden de lastgeving te volbrengen, zolang hij daarvan niet ontheven is, en hij is verantwoordelijk voor de schade die uit het niet uitvoeren ervan zou kunnen ontstaan.

Eveneens is hij gehouden de zaak waarmee ten tijde van het overlijden van de lastgever een aanvang was gemaakt, ten einde te brengen, indien de aangelegenheid geen uitstel gedoogt.

Artikel 1992

De lasthebber is niet alleen aansprakelijk voor zijn opzet, maar ook voor zijn schuld in de uitvoering van zijn opdracht.

Niettemin wordt de aansprakelijkheid wegens schuld minder streng toegepast ten aanzien van degene die de lastgeving om niet op zich neemt, dan ten aanzien van hem die daarvoor loon ontvangt.

Artikel 1993

Ieder lasthebber is gehouden rekenschap te geven van de uitvoering van zijn opdracht, en aan de lastgever verantwoording te doen van al hetgeen hij krachtens zijn volmacht ontvangen heeft, al was ook het door hem ontvangene aan de lastgever niet verschuldigd.

Artikel 1994

De lasthebber is aansprakelijk voor hem die hij bij de uitvoering van zijn opdracht in zijn plaats gesteld heeft:

1°: wanneer hij de macht om iemand in zijn plaats te stellen niet heeft bekomen;
2°: wanneer hem die macht wel is verleend, maar zonder aanwijzing van een bepaalde persoon, en degene die hij daartoe gekozen heeft, blijkbaar onbevoegd of onvermogend was.

In alle gevallen kan de persoon die door de lasthebber in zijn plaats is gesteld, door de lastgever rechtstreeks worden aangesproken.

Artikel 1995

Wanneer verscheidene gevolmachtigden of lasthebbers bij een zelfde akte zijn aangesteld, bestaat er tussen hen geen hoofdelijkheid, dan voor zover zulks uitdrukkelijk bepaald is.

Artikel 1996

De lasthebber is van de geldsommen die hij voor zijn eigen gebruik heeft besteed, interest verschuldigd te rekenen van het tijdstip waarop hij van die sommen gebruik heeft gemaakt; en van het door hem verschuldigde saldo, te rekenen van de dag dat hij in gebreke gesteld is.

Artikel 1997

De lasthebber die aan de partij, met wie hij in zijn hoedanigheid van lasthebber handelt, voldoende kennis van zijn volmacht gegeven heeft, is niet aansprakelijk voor hetgeen daarbuiten gedaan is, behalve indien hij zich daartoe persoonlijk heeft verbonden.

Hoofdstuk III Verplichtingen van de lastgever

Artikel 1998

De lastgever is gehouden de verbintenissen na te komen, die de lasthebber overeenkomstig de hem verleende macht heeft aangegaan.

Hij is niet gehouden tot hetgeen daarbuiten mocht zijn gedaan, dan voor zover hij zulks uitdrukkelijk of stilzwijgend bekrachtigd heeft.

Artikel 1999

De lastgever moet de lasthebber de voorschotten en kosten vergoeden, die deze tot uitvoering van de lastgeving gedaan heeft, en hem zijn loon betalen wanneer er loon beloofd is.

Indien de lasthebber geen schuld te wijten is, kan de lastgever zich aan deze teruggave en betaling niet onttrekken, al mocht de zaak ook mislukt zijn, noch het bedrag van de kosten en voorschotten doen verminderen, onder voorgeven dat zij geringer konden zijn.

Artikel 2000

De lastgever moet de lasthebber ook schadeloos stellen voor de verliezen die deze ter gelegenheid van de uitvoering van zijn opdracht geleden heeft, indien hem geen onvoorzichtigheid te wijten is.

Artikel 2001

De lastgever is aan de lasthebber voor gedane voorschotten interest verschuldigd, te rekenen van de dag waarop de voorschotten blijken te zijn gedaan.

Artikel 2002

Wanneer verscheidene personen een lasthebber hebben aangesteld voor een gemeenschappelijke zaak, is ieder van hen hoofdelijk jegens hem verbonden voor alle gevolgen van de lastgeving.

Hoofdstuk IV Verschillende wijzen waarop lastgeving eindigt

Artikel 2003

Lastgeving eindigt:

: Door herroeping van de volmacht van de lasthebber,
: Door opzegging van de lastgeving door de lasthebber,
: Door de [...] dood, [...] of het kennelijk onvermogen, hetzij van de lastgever, hetzij van de lasthebber,
: [Ingeval de lastgever komt te verkeren in een staat bedoeld in artikel 488/1 of 488/2 en de lastgeving niet voldoet aan de eisen bepaald in de artikelen 490 en 490/1, § 1.]

[[Wat betreft de algemene lastgevingen bedoeld in artikel 1987 of de lastgevingen bedoeld in artikel 489], ingeval de lastgever] komt te verkeren in een staat bedoeld in artikel 488/1 of 488/2 en de lastgeving niet voldoet aan de eisen bepaald in de artikelen 490 en 490/1, § 1. [Van het voorgaande kan worden afgeweken indien dit uitdrukkelijk werd bedongen in een contract van discretionair vermogensbeheer, een hypothecair mandaat of een burgerlijk maatschap.]

[De Koning kan de lijst met uitzonderingen, bedoeld in het tweede lid, uitbreiden.

De lastgeving eindigt in alle gevallen indien de lasthebber komt te verkeren in een staat bedoeld in de artikelen 488/1 of 488/2.]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 28, 26° W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950), bij art. 143, 1° en 2° Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)), bij art. 201 Wet 25 april 2014 (BS 14 mei 2014 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 221) en bij art. 47, 1° tot 3° Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018), met ingang van 1 maart 2019 (art. 98).

Artikel 2004

De lastgever kan zijn volmacht herroepen wanneer hem zulks goeddunkt, en in voorkomend geval de lasthebber noodzaken hem terug te geven, hetzij het onderhands geschrift dat de lastgeving bevat, hetzij het origineel van de volmacht, indien deze in brevet is afgegeven, hetzij de uitgifte, indien een minuut ervan gehouden is.

Artikel 2005

De herroeping waarvan alleen aan de lasthebber is kennis gegeven, kan niet worden tegengeworpen aan derden die, daarvan onkundig zijnde, met hem gehandeld hebben, onverminderd het verhaal van de lastgever op de lasthebber.

[De staat van de lastgever bedoeld in artikel 488/1 of 488/2 kan niet worden tegengeworpen aan derden die, daarvan onkundig zijnde, met de lasthebber gehandeld hebben, onverminderd het verhaal van de lastgever op de lasthebber]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 202 Wet 25 april 2014 (BS 14 mei 2014 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 221).

Artikel 2006

De aanstelling van een nieuwe lasthebber voor dezelfde zaak, brengt de herroeping van de volmacht van de eerste mede, te rekenen van de dag waarop hem van deze aanstelling is kennis gegeven.

Artikel 2007

De lasthebber kan de lastgeving opzeggen door kennisgeving van zijn ontslag aan de lastgever.

Indien evenwel dit ontslag de lastgever benadeelt, moet de lasthebber hem daarvoor schadeloos stellen, tenzij hij zich in de onmogelijkheid bevindt om de lastgeving verder te volbrengen, zonder daardoor zelf een aanmerkelijke schade te lijden.

Artikel 2008

Indien de lasthebber geen kennis draagt van het overlijden van de lastgever of van het bestaan van enige andere oorzaak die de lastgeving doet eindigen, is hetgeen hij in die onwetendheid verricht heeft, geldig.

Artikel 2009

In de hierboven bedoelde gevallen moeten de verbintenissen, door de lasthebber aangegaan, nagekomen worden ten aanzien van derden die te goeder trouw zijn.

Artikel 2010

Ingeval de lasthebber overlijdt, moeten zijn erfgenamen daarvan aan de lastgever kennis geven, en inmiddels alles doen wat de omstandigheden in het belang van de lastgever vereisen.

Titel XIV Borgtocht

Eerste hoofdstuk Aard en omvang van de borgtocht

Artikel 2011

Hij die zich voor een verbintenis borg stelt, verplicht zich jegens de schuldeiser, aan die verbintenis te voldoen, indien de schuldenaar niet zelf daaraan voldoet.

Artikel 2012

Borgtocht kan niet bestaan dan voor een geldige verbintenis.

Men kan zich niettemin borg stellen voor een verbintenis, al mocht die kunnen vernietigd worden door een exceptie die alleen de verbondene persoonlijk betreft; bij voorbeeld in geval van minderjarigheid.

Artikel 2013

Borgtocht kan niet worden aangegaan voor meer dan hetgeen de schuldenaar verschuldigd is, noch onder meer bezwarende voorwaarden.

Hij kan worden aangegaan voor slechts een gedeelte van de schuld, en onder minder bezwarende voorwaarden.

De borgtocht die voor meer dan de schuld of onder meer bezwarende voorwaarden is aangegaan, is niet nietig; hij kan alleen worden verminderd tot hetgeen in de hoofdverbintenis begrepen is.

Artikel 2014

Men kan zich borg stellen zonder opdracht van hem voor wie men zich verbindt, en zelfs buiten zijn weten.

Men kan zich eveneens borg stellen, niet alleen voor de hoofdschuldenaar, maar ook voor de persoon die zich voor hem heeft borg gesteld.

Artikel 2015

Borgtocht wordt niet vermoed; hij moet uitdrukkelijk zijn aangegaan, en men mag hem niet verder uitstrekken dan de perken waarbinnen hij is aangegaan.

Artikel 2016

Onbepaalde borgtocht voor een hoofdverbintenis strekt zich uit tot al hetgeen bij de schuld komt, zelfs tot de kosten van de eerste vordering, en tot alle kosten die gemaakt zijn nadat van deze vordering aan de borg is kennis gegeven.

Artikel 2017

De verbintenissen van de borgen gaan over op hun erfgenamen [...].

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 28, 27° W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 2018

De schuldenaar die verplicht is een borg te stellen, moet een borg aanbieden die bekwaam is om contracten aan te gaan, die genoegzaam gegoed is om aan de verbintenis te kunnen voldoen, en die zijn woonplaats heeft binnen het rechtsgebied van het hof van beroep waar de borgstelling moet plaatshebben.

Artikel 2019

De gegoedheid van een borg wordt alleen beoordeeld naar zijn onroerende eigendommen, uitgenomen in zaken van koophandel of wanneer de schuld gering is.

Onroerende goederen waarover geschil bestaat of waarvan de uitwinning wegens hun verwijderde ligging te moeilijk zou zijn, komen niet in aanmerking.

Artikel 2020

Wanneer de borg, die door de schuldeiser vrijwillig is aangenomen of die de rechter hem heeft toegewezen, naderhand onvermogend geworden is, moet een andere borg gesteld worden.

Deze regel lijdt alleen uitzondering, ingeval de borg gesteld is ten gevolge van een overeenkomst waarbij de schuldeiser een bepaalde persoon tot borg geëist heeft.

Hoofdstuk II Gevolgen van borgtocht

Eerste afdeling Gevolgen van borgtocht tussen de schuldeiser en de borg

Artikel 2021

De borg is jegens de schuldeiser niet tot betaling gehouden dan bij gebreke van de schuldenaar, wiens goederen vooraf moeten worden uitgewonnen, tenzij de borg afstand heeft gedaan van het voorrecht van uitwinning, of tenzij hij zich hoofdelijk met de schuldenaar heeft verbonden; in welk geval de gevolgen van zijn verbintenis worden geregeld naar de beginselen die ten opzichte van hoofdelijke schulden zijn vastgesteld.

Artikel 2022

De schuldeiser is slechts tot uitwinning van de hoofdschuldenaar verplicht, ingeval de borg zulks vordert, op de eerste tegen hem gerichte vervolging.

Artikel 2023

De borg die de uitwinning vordert, moet aan de schuldeiser de goederen van de hoofdschuldenaar aanwijzen, en de nodige penningen voorschieten om de uitwinning te doen.

Hij mag geen aanwijzing doen van goederen van de hoofdschuldenaar, die gelegen zijn buiten [België], noch van goederen waarover geschil bestaat, noch van de voor de schuld gehypothekeerde goederen die zich niet meer in het bezit van de schuldenaar bevinden.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 2 W. 3 juni 2007 (B.S., 27 juni 2007), met ingang van 1 december 2007 en van toepassing op de borgtochtovereenkomsten die zijn afgesloten na 1 december 2007 (art. 11).

Artikel 2024

Wanneer de borg de bij het vorige artikel toegelaten aanwijzing van goederen heeft gedaan en de nodige penningen voor de uitwinning heeft voorgeschoten, is de schuldeiser ten belope van de aangewezen goederen ten opzichte van de borg aansprakelijk voor het onvermogen van de hoofdschuldenaar, dat door het nalaten van vervolgingen mocht ontstaan.

Artikel 2025

Wanneer verscheidene personen zich hebben borg gesteld voor dezelfde schuldenaar en voor dezelfde schuld, is ieder van hen voor de gehele schuld verbonden.

Artikel 2026

Niettemin kan ieder van hen, zo hij geen afstand heeft gedaan van het voorrecht van schuldsplitsing, vorderen dat de schuldeiser vooraf zijn vordering verdeelt en die vermindert tot het aandeel van elke borg.

Wanneer, ten tijde dat een van de borgen de schuldsplitsing heeft doen uitspreken, een of meer onder hen onvermogend waren, is die borg, naar evenredigheid van zijn aandeel, voor die onvermogenden verbonden; maar hij is niet aansprakelijk voor het onvermogen dat zich na de schuldsplitsing voordoet.

Artikel 2027

Indien de schuldeiser zelf en vrijwillig zijn vordering verdeeld heeft, kan hij tegen die verdeling niet opkomen, al waren er onvermogende borgen reeds vóór de tijd dat hij aldus schuldsplitsing heeft aangenomen.

Afdeling II Gevolgen van borgtocht tussen de schuldenaar en de borg

Artikel 2028

De borg die betaald heeft, heeft verhaal op de hoofdschuldenaar, hetzij de borgstelling met of buiten diens medeweten is geschied.

Dit verhaal heeft plaats zowel ten aanzien van de hoofdsom als ten aanzien van de interesten en de kosten; nochtans heeft de borg slechts verhaal voor de kosten die hij gemaakt heeft nadat hij aan de hoofdschuldenaar van de tegen hem gerichte vervolgingen heeft kennis gegeven.

De borg heeft ook verhaal tot vergoeding van schade, indien daartoe gronden bestaan.

Artikel 2029

De borg die de schuld betaald heeft, treedt in alle rechten die de schuldeiser had tegen de schuldenaar.

Artikel 2030

Wanneer verscheidene hoofdschuldenaars van een zelfde schuld hoofdelijk verbonden waren, heeft de borg die zich voor allen heeft borg gesteld, verhaal op ieder van hen, tot terugvordering van al hetgeen hij betaald heeft.

Artikel 2031

De borg die een eerste maal betaald heeft, heeft geen verhaal op de hoofdschuldenaar die een tweede maal betaald heeft, wanneer hij de laatstgenoemde van de door hem gedane betaling geen kennis heeft gegeven; behoudens zijn recht op terugvordering tegen de schuldeiser.

Wanneer de borg betaald heeft zonder te zijn vervolgd en zonder de hoofdschuldenaar daarvan kennis te hebben gegeven, heeft hij geen verhaal op hem, ingeval die schuldenaar op het ogenblik van de betaling gronden mocht hebben gehad om te doen verklaren dat de schuld teniet was; behoudens zijn recht op terugvordering tegen de schuldeiser.

Artikel 2032

De borg kan, zelfs voordat hij betaald heeft, de schuldenaar in rechte aanspreken om door hem schadeloos gesteld te worden:

1°: Indien hij tot betaling in rechte vervolgd wordt;
2°: Indien de schuldenaar failliet gegaan is, of in staat van kennelijk onvermogen verkeert;
3°: Indien de schuldenaar zich verbonden heeft om hem binnen een bepaalde tijd het ontslag van zijn borgtocht te bezorgen;
4°: Indien de schuld opeisbaar is geworden door het verschijnen van de termijn waarop zij betaalbaar was gesteld;
5°: Na verloop van tien jaren, indien de hoofdverbintenis geen bepaalde vervaltijd heeft, tenzij de hoofdverbintenis van dien aard is dat zij, zoals bij voorbeeld een voogdij, niet vóór een bepaalde tijd kan vervallen.

Afdeling III Gevolgen van borgtocht tussen de borgen onderling

Artikel 2033

Wanneer verscheidene personen zich hebben borg gesteld voor dezelfde schuldenaar en voor dezelfde schuld, heeft de borg die de schuld voldaan heeft, verhaal op de overige borgen, ieder voor zijn aandeel;

Doch dit verhaal heeft alleen plaats, wanneer de borg betaald heeft in een van de gevallen in het vorige artikel vermeld.

Toepasselijkheid (federaal)

Artikel 2033, in samenhang gelezen met artikel 80, zesde lid, van de faillissementswet van 8 augustus 1997, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in de interpretatie dat het verzoek tot bevrijding van de personen die zich kosteloos persoonlijk zeker hebben gesteld zonder voorwerp wordt wanneer een borg die de gewaarborgde schuld heeft voldaan, verhaal uitoefent op de overige borgen.

Artikel 2033, in samenhang gelezen met artikel 80, zesde lid, van de faillissementswet van 8 augustus 1997, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet in de interpretatie dat het verzoek tot bevrijding van de personen die zich kosteloos persoonlijk zeker hebben gesteld niet zonder voorwerp wordt wanneer een borg die de gewaarborgde schuld heeft voldaan, verhaal uitoefent op de overige borgen (GwH nr. 75/2010, 23 juni 2010 (prejudiciële vraag) (BS 20 augustus 2010 (ed. 3))).

Hoofdstuk III Tenietgaan van borgtocht

Artikel 2034

De verbintenis uit borgtocht gaat teniet door dezelfde oorzaken als de overige verbintenissen.

Artikel 2035

Schuldvermenging in de persoon van de hoofdschuldenaar en van zijn borg, wanneer de ene erfgenaam wordt van de andere, doet geenszins de vordering teniet van de schuldeiser tegen hem die zich heeft borg gesteld voor de borg.

Artikel 2036

De borg kan zich tegen de schuldeiser beroepen op alle excepties die aan de hoofdschuldenaar toekomen en die tot de schuld zelf behoren;

Maar hij kan zich niet beroepen op excepties die alleen de schuldenaar persoonlijk betreffen.

Artikel 2037

De borg is ontslagen, wanneer hij door toedoen van de schuldeiser niet meer in de rechten, hypotheken en voorrechten van die schuldeiser kan treden.

Artikel 2038

Wanneer de schuldeiser een onroerend goed of enig ander goed vrijwillig aanneemt in betaling van de hoofdschuld, is de borg ontslagen, al wordt dat goed naderhand tegen de schuldeiser uitgewonnen.

Artikel 2039

Eenvoudige termijnverlenging, door de schuldeiser aan de hoofdschuldenaar toegestaan, ontslaat de borg niet, die in dat geval de schuldenaar kan vervolgen, om hem tot betaling te noodzaken.

Hoofdstuk IV Wettelijke borgtocht en gerechtelijke borgtocht

Artikel 2040

Wanneer iemand krachtens de wet of krachtens een veroordeling verplicht is een borg te stellen, moet de aangeboden borg voldoen aan de bij de artikelen 2018 en 2019 voorgeschreven vereisten.

[...]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 28, 28° W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 2041

Hij die geen borg kan vinden, is gerechtigd voldoende pand in de plaats te geven.

Artikel 2042

Artikel 2043quater

Op de borgtocht bedoeld in artikel 2043bis zijn, met uitzondering van de artiklen 2014, eerste lid, 2018 en 2019, de hoofdstukken I tot IV van toepassing, tenzij als de regels die zij bevatten onverenigbaar zijn met de bepalingen van dit hoofdstuk.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 6 W. 3 juni 2007 (B.S., 27 juni 2007), met ingang van 1 december 2007 en van toepassing op de borgtochtovereenkomsten die zijn afgesloten na 1 december 2007 (art. 11).

Artikel 2043quinquies

§ 1

Op straffe van nietigheid moet de borgtocht in de zin van dit hoofdstuk het voorwerp uitmaken van een geschreven overeenkomst die verschilt van de hoofdovereenkomst.

§ 2

De duur van de hoofdverplichting moet worden vermeld in de borgtochtovereenkomst, en in het geval van een borgtocht voor een hoofdverplichting die werd afgesloten voor onbepaalde duur, mag de duur van de borgtochtovereenkomst vijf jaar niet overschrijden.

§ 3

Op straffe van nietigheid moet de borgtochtovereenkomst ten minste de volgende vermeldingen bevatten, door de borg met de hand geschreven:

“ door me borg te stellen voor ... voor de som beperkt tot ... (in cijfers) als dekking van de betaling van de hoofdsom en interesten voor een duur van ..., verbind ik me ertoe aan de schuldeiser van ... de verschuldigde sommen terug te betalen op mijn goederen en inkomsten, indien, en in de mate dat, ... er niet zelf aan heeft voldaan”.

§ 4

Na advies van de [bijzondere raadgevende commissie Onrechtmatige bedingen] bedoeld in de artikelen 35 en 36 van de wet van 14 juli 1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting en bescherming van de consument, kan de Koning bepalen welke vermeldingen moeten voorkomen in de overeenkomst, alsook de informatie met betrekking tot de hoofdverplichting die het voorwerp uitmaakt van de borgtocht.

§ 5

Artikel [8.21 van het Burgerlijk Wetboek] is niet van toepassing.]

Wetshistoriek

Art. ingevoegd bij art. 7 W. 3 juni 2007 (B.S., 27 juni 2007), met ingang van 1 december 2007 en van toepassing op de borgtochtovereenkomsten die zijn afgesloten na 1 december 2007 (art. 11).

§ 4 gewijzigd bij art. 9 KB 13 december 2017 (BS 28 december 2017), met ingang van 1 januari 2018 (art. 12).

§ 5 gewijzigd bij art. 10 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 2043sexies

§ 1

Op straffe van nietigheid en wanneer de borg in de zin van artikel 2043bis een bepaalde schuld verzekert, wordt de omvang van de borgtocht beperkt tot de som die is vermeld in de overeenkomst, verhoogd met interesten tegen de wettelijke of conventionele rente zonder dat deze interesten evenwel hoger mogen zijn dan 50 % van de hoofdsom.

§ 2

Op straffe van nietigheid kan er geen borgtocht worden afgesloten waarvan het bedrag kennelijk niet in verhouding is tot de terugbetalingsmogelijkheden van de borg, waarbij deze mogelijkheid beoordeeld moet worden in het licht van de roerende en onroerende goederen en inkomsten van deze laatste.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 8 W. 3 juni 2007 (B.S., 27 juni 2007), met ingang van 1 december 2007 en van toepassing op de borgtochtovereenkomsten die zijn afgesloten na 1 december 2007 (art. 11).

Artikel 2043septies

In geval van regelmatige uitvoering van de overeenkomst door de schuldenaar brengt de schuldeiser de borg daar op zijn minst eenmaal per jaar van op de hoogte.

Elke mededeling inzake niet uitvoering die wordt gedaan aan de schuldenaar door de schuldeiser met betrekking tot de betaling van de schuld moet gelijktijdig en in dezelfde vorm worden gedaan aan de borg. Bij gebrek daaraan kan de schuldeiser zich niet beroepen op de aangroei van de schuld, vanaf de datum waarop hij ter zake in gebreke blijft.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 9 W. 3 juni 2007 (B.S., 27 juni 2007), met ingang van 1 december 2007 en van toepassing op de borgtochtovereenkomsten die zijn afgesloten na 1 december 2007 (art. 11).

Artikel 2043octies

De verbintenissen van de erfgenamen van een borg inzake de borgtocht zijn beperkt tot het erfdeel dat aan elk van hen toekomt.

Niettegenstaande enige andersluidende overeenkomst bestaat er geen hoofdelijkheid tussen de erfgenamen van een borg voor de verbintenissen van de borg.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 10 W. 3 juni 2007 (B.S., 27 juni 2007), met ingang van 1 december 2007 en van toepassing op de borgtochtovereenkomsten die zijn afgesloten na 1 december 2007 (art. 11).

Titel XV Dading

Artikel 2044

Dading is een contract, waarbij partijen een gerezen geschil beëindigen, of een toekomstig geschil voorkomen.

Dit contract moet schriftelijk opgemaakt worden.

Artikel 2045

Om een dading aan te gaan, moet men bekwaam zijn om te beschikken over de voorwerpen die in de dading begrepen zijn.

[De voogd kan voor de minderjarige [...] alleen met inachtneming van de vormen omschreven in artikel 410, § 1, een dading aangaan en hij kan met de meerderjarig geworden minderjarige over de voogdijrekening alleen overeenkomstig artikel 416, eerste lid, een dading aangaan.]

[De bewindvoerder kan voor de persoon die krachtens artikel 492/1 onbekwaam werd verklaard om een dading af te sluiten alleen met inachtneming van de vormen voorgeschreven in artikel 499/7, § 2, eerste lid, 10°, een dading aangaan en hij kan na de beëindiging van zijn opdracht alleen overeenkomstig artikel 499/18 een dading over de bewindsrekening aangaan.]

De gemeenten en de openbare instellingen kunnen geen dading aangaan [dan met de machtiging voorgeschreven bij artikel 49 van de organieke wet van 10 maart 1925 op de openbare onderstand.]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 27 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950), bij art. 42 W. 29 april 2001 (B.S., 31 mei 2001 (tweede uitg.)), met ingang van 1 augustus 2001 (art. 90) en bij art. 144, 1° en 2° Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen: art. 227 tot 230 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)).

Artikel 2046

Dading kan worden aangegaan over de burgerlijke belangen die uit een misdrijf ontstaan.

Zij verhindert de vervolging van het openbaar ministerie niet.

Artikel 2047

Aan een dading kan een strafbeding worden toegevoegd tegen hem die mocht in gebreke blijven de dading na te komen.

Artikel 2048

Dadingen blijven beperkt tot hun voorwerp: wordt daarbij afstand gedaan van alle rechten, vorderingen en eisen, dan geldt zulks alleen voor hetgeen betrekking heeft op het geschil dat tot de dading aanleiding heeft gegeven.

Artikel 2049

Dadingen regelen slechts de geschillen die daarin zijn begrepen, hetzij partijen hun bedoeling in bijzondere of in algemene bewoordingen hebben uitgedrukt, hetzij die bedoeling als een noodzakelijk gevolg wordt afgeleid van hetgeen is uitgedrukt.

Artikel 2050

Hij die een dading heeft aangegaan over een recht dat hem uit eigen hoofde toebehoorde, en die vervolgens een dergelijk recht van een ander verkrijgt, is, met betrekking tot het nieuw verkregen recht, door de vorige dading geenszins gebonden.

Artikel 2051

Een dading, door een van de belanghebbenden aangegaan, verbindt de overige belanghebbenden niet, en kan door hen niet worden ingeroepen.

Artikel 2052

Dadingen hebben tussen partijen kracht van gewijsde in hoogste aanleg.

Men kan er niet tegen opkomen uit hoofde van dwaling omtrent het recht of uit hoofde van benadeling.

Artikel 2053

Niettemin kan een dading vernietigd worden, wanneer er dwaling heeft plaatsgehad in de persoon of omtrent het voorwerp van het geschil.

Zij kan vernietigd worden in alle gevallen waarin bedrog of geweld heeft plaatsgehad.

Artikel 2054

Vernietiging van een dading kan eveneens gevorderd worden, wanneer de dading is aangegaan ter uitvoering van een titel die nietig was, behalve in het geval dat partijen uitdrukkelijk over de nietigheid een dading hebben aangegaan.

Artikel 2055

Een dading, aangegaan op grond van stukken die naderhand vals bevonden zijn, is geheel nietig.

Artikel 2056

Een dading over een geding dat reeds beëindigd is door een vonnis dat in kracht van gewijsde is gegaan en waarvan partijen of een van hen geen kennis droegen, is nietig.

Indien het vonnis waarvan partijen onkundig waren, voor hoger beroep vatbaar was, is de dading geldig.

Artikel 2057

Wanneer partijen een dading hebben aangegaan in het algemeen over alle zaken die zij met elkaar uitstaande mochten hebben, leveren de titels die hun toen onbekend waren en die naderhand ontdekt zijn, geen grond op tot vernietiging, tenzij die titels door toedoen van een der partijen waren achtergehouden.

Maar de dading is nietig, indien zij slechts een enkele zaak betreft en uit naderhand ontdekte titels blijkt dat een van de partijen daarop niet het minste recht had.

Artikel 2058

Een rekenfout, bij een dading gemaakt, moet verbeterd worden.

Titel XVI

Wetshistoriek

Titel XVI (art. 2059-2070) opgeheven bij art. 48 W. 21 maart 1859 (B.S., 22 maart 1859).

Artikel 2059 ? 2070 (oud art. 2059 - 2070)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 48 W. 21 maart 1859 (B.S., 22 maart 1859).

Titel XVII Zakelijke zekerheden op roerende goederen

Wetshistoriek

Opschrift vervangen bij art. 2 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Voorgeschiedenis

Artikel 2071 gewijzigd bij art. 2 W. 18 maart 1999 (B.S., 29 mei 1999).

Artikel 2074 gewijzigd bij art. 1 W. 20 maart 1948 (B.S., 26 maart 1948), bij art. 2 W. 10 december 1990 (B.S., 22 december 1990) en bij art. 1 K.B. 20 juli 2000 (B.S., 30 augustus 2000 (eerste uitg.)), met ingang van 1 januari 2002 (art. 17).

Artikel 2075 gewijzigd bij art. 7 W. 6 juli 1994 (B.S., 15 juli 1994) en vervangen bij art. 21 W. 12 december 1996 (B.S., 14 februari 1997).

(oud art. 2071)

[...]

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2071 opgeheven bij art. 3 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

(oud art. 2072)

[...]

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2072 opgeheven bij art. 3 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Hoofdstuk 1 Pandrecht

Artikel 4 Bewijs

De inpandgeving wordt bewezen door een geschrift dat de door het pand bezwaarde goederen, de gewaarborgde schuldvorderingen en het maximaal bedrag tot beloop waarvan de schuldvorderingen gewaarborgd zijn, nauwkeurig aanduidt.

Is de pandgever een consument [in de zin van artikel I.1, 2°, van boek I van het Wetboek van economisch recht], dan dient voor de geldigheid van de overeenkomst een geschrift te worden opgesteld dat, naargelang het geval, voldoet aan het vereiste [van artikel 8.20 of artikel 8.21 van het Burgerlijk Wetboek].

Het in het tweede lid bedoelde geschrift vermeldt, voor de toepassing van artikel 7, vierde lid, de waarde van het verpande goed of van de verpande goederen.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2076 vernummerd tot art. 4 en vervangen bij art. 9 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 3 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))) en gewijzigd bij art. 13, 1° Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 5 Derde-pandgever

Het pandrecht kan door een derde worden gegeven voor de schuldenaar.

Artikel 10 Gewaarborgde schuldvordering

Een pandrecht kan gevestigd worden tot zekerheid van een of meer bestaande of toekomstige schuldvorderingen indien de gewaarborgde schuldvorderingen bepaald of bepaalbaar zijn.

De pandovereenkomst vermeldt het maximumbedrag tot beloop waarvan de schuldvorderingen gewaarborgd zijn.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2082 vernummerd tot art. 10 en vervangen bij art. 15 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 11 Duur

De pandovereenkomst kan worden aangegaan voor een bepaalde of een onbepaalde duur.

Is de overeenkomst aangegaan voor een onbepaalde duur, dan kan de pandgever de overeenkomst beëindigen met inachtneming van een opzeggingstermijn van minimaal drie en maximaal zes maanden.

Behoudens andersluidende overeenkomst, wanneer de pandovereenkomst wordt beëindigd door het verstrijken van de termijn of door een opzegging, strekt het pandrecht enkel tot waarborg van de schuldvorderingen die bestaan op het tijdstip van het einde van de overeenkomst.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2083 vernummerd tot art. 11 en vervangen bij art. 16 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 12 Omvang

Het pandrecht strekt zich, binnen het overeengekomen bedrag, uit tot de hoofdsom van de gewaarborgde schuldvordering en tot de bijhorigheden zoals de interest, het schadebeding en de kosten van uitwinning.

Is de pandgever een consument [in de zin van artikel I.1, 2°, van boek I van het Wetboek van economisch recht] dan mogen die bijhorigheden echter niet groter zijn dan 50 % [van de hoofdsom op het ogenblik van de verdeling of de toerekening].

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2084 vernummerd tot art. 12 en vervangen bij art. 17 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 5 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 13 Ondeelbaarheid

Het pandrecht is ondeelbaar, niettegenstaande de schuld onder de algemene rechtsopvolgers of de rechtsopvolgers onder algemene titel van de schuldenaar of onder die van de schuldeiser deelbaar is.

De algemene rechtsopvolger of de rechtsopvolger onder algemene titel van de schuldenaar, die zijn aandeel in de schuld betaald heeft, kan zijn aandeel in het pandrecht niet terugvorderen, zolang de schuld niet ten volle voldaan is.

Zijnerzijds kan de algemene rechtsopvolger of de rechtsopvolger onder algemene titel van de schuldeiser, die zijn aandeel in de schuld ontvangen heeft, het pandrecht niet teruggeven ten nadele van degenen onder zijn algemene mede-rechtsopvolgers of mede-rechtsopvolgers onder algemene titel, die niet betaald zijn.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 18 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 14 Herverpanding

De pandhouder is niet bevoegd tot het bezwaren van het goed[, tenzij de pandgever zijn toestemming geeft].

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 19 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 6 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 15 Tegenwerpelijkheid

Het pandrecht is tegenwerpelijk aan derden door een overeenkomstig [artikel 29, § 1, eerste lid], uitgevoerde registratie in het pandregister.

[De registratie in het pandregister is uitgesloten voor een verpanding van schuldvorderingen.]

De onjuiste identificatie van de pandgever ontneemt elk gevolg aan de registratie, behalve indien een opzoeking in het register aan de hand van het juiste element van identificatie toelaat de inschrijving terug te vinden, onverminderd [artikel 29, § 1, tweede lid].

De onjuiste identificatie van de pandhouder of van [zijn vertegenwoordiger als bedoeld in artikel 3] of de onjuiste aanduiding van de door het pandrecht bezwaarde goederen ontnemen elk gevolg aan de registratie, behalve indien zij een redelijke persoon die een opzoeking doet niet ernstig op een dwaalspoor brengen, onverminderd [artikel 29, § 1, tweede lid].

De onjuiste aanduiding van de gewaarborgde schuldvorderingen of van het maximaal bedrag tot beloop waarvan de schuldvorderingen gewaarborgd zijn, ontneemt geen gevolg aan de registratie, onverminderd [artikel 29, § 1, tweede lid].

De rang van het pandrecht wordt bepaald volgens de chronologische volgorde van de registratie ervan.

De Koning bepaalt de toepassingsmodaliteiten van dit artikel.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 20 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 7 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))), en gewijzigd bij art. 202, a) en b) Wet 18 juni 2018 (BS 2 juli 2018).

Artikel 16 Verplichtingen van de pandgever

De pandgever dient als goed pandgever voor de bezwaarde goederen zorg te dragen.

De pandhouder is gerechtigd om op ieder ogenblik de bezwaarde goederen te inspecteren.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 21 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 17 Gebruiksrecht

De pandgever is gerechtigd tot een redelijk gebruik van de in pand gegeven goederen overeenkomstig hun bestemming.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 22 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 18 Verwerking

Behoudens anders overeengekomen, is de pandgever gerechtigd tot verwerking van goederen die bestemd zijn voor verwerking.

Ontstaat door die toegestane verwerking een nieuw goed, dan bezwaart het pandrecht dit nieuw tot stand gekomen goed, behoudens anders overeengekomen. In geval van niet toegestane verwerking zijn [de artikelen 3.11 en 3.56 van het Burgerlijk Wetboek] van toepassing.

Werden voor de verwerking goederen van derden aangewend en is de afscheiding van deze goederen onmogelijk of economisch niet verantwoord, dan bezwaart het pandrecht het nieuw totstandgekomen goed indien dit goed [het hoofdgoed is in de zin van artikel 3.57 van het Burgerlijk Wetboek] of, desgevallend, indien dit goed de grootste waarde heeft. In dat geval heeft de derde op de pandhouder een vordering wegens verrijking zonder oorzaak.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 23 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))), en gewijzigd bij art. 12, 1° en 2° Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

Artikel 19 Onroerendmaking

De onroerendmaking van de bezwaarde goederen laat het recht van de pandhouder om bij voorrang uit de opbrengst van deze goederen te worden voldaan onverlet.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 24 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 20 Vermenging

De vermenging van vervangbare goederen die volledig of gedeeltelijk met een pandrecht zijn bezwaard door een of meer pandgevers, laat het pandrecht onverlet.

Zijn er meerdere pandhouders, dan kunnen zij hun pandrecht op de vermengde goederen doen gelden in verhouding tot hun rechten.

Wetshistoriek

Het pandrecht volgt de bezwaarde goederen, in welke handen zij ook overgaan. De overnemer geldt als pandgever vanaf het ogenblik van de overdracht.

Het eerste lid is niet van toepassing indien de pandgever overeenkomstig artikel 21 gerechtigd was tot beschikking over de bezwaarde goederen, indien de pandhouder had ingestemd met de beschikking of indien de verkrijger zich kan beroepen op artikel [3.28 van het Burgerlijk Wetboek].

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 29 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))), en gewijzigd bij art. 12, 3° Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

Artikel 25 Derde-verkrijgers

Artikel 29 Registratie

[§ 1 ]

De pandhouder is krachtens de pandovereenkomst gerechtigd zijn pand te registreren door de in artikel 30 bedoelde gegevens zoals deze in het in artikel 4 bedoelde geschrift voorkomen, in overeenstemming met de nadere regels die de Koning heeft bepaald na advies van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, in het pandregister in te voeren.

De pandhouder is tot schadevergoeding gehouden voor iedere schade ten gevolge van de [registratie] van onjuiste gegevens.

De pandhouder brengt de pandgever schriftelijk op de hoogte van de registratie.

[§ 2

De verkoper is krachtens de overeenkomst waarin het beding van eigendomsvoorbehoud is opgenomen, gerechtigd dit eigendomsvoorbehoud te registeren door invoering in het pandregister van de in artikel 30 bedoelde gegevens zoals die in het in artikel 69 bedoelde geschrift voorkomen, conform de nadere regels die de Koning bepaalt na advies van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.

De verkoper is aansprakelijk voor alle schade ten gevolge van de registratie van onjuiste gegevens.

De verkoper brengt de koper schriftelijk op de hoogte van de registratie.

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 35 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 11 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 30 Te vermelden gegevens

§ 1

De registratie van het pandrecht vermeldt de volgende gegevens:

1°

de identiteit van de pandhouder of van de vertegenwoordiger bedoeld in artikel 3:

a): indien het een natuurlijk persoon betreft, zijn naam, zijn eerste voornaam of de eerste twee voornamen, het land, de postcode en de gemeente van zijn hoofdverblijfplaats en, wanneer hij er een heeft, zijn ondernemingsnummer; bij gebreke van een ondernemingsnummer zijn rijksregisternummer, indien de gebruiker gemachtigd is dit nummer te gebruiken in het kader van dit hoofdstuk, en zijn geboortedatum;
b): indien het een rechtspersoon betreft, zijn naam, rechtsvorm, land, postcode en gemeente van zijn maatschappelijke zetel en, wanneer hij er een heeft, zijn ondernemingsnummer;

2°

de identiteit van de pandgever:

de gegevens opgesomd in de bepaling onder 1°, a) of b), naargelang het geval;

3°

in voorkomend geval, de identiteit van de lasthebber van de pandhouder of van de vertegenwoordiger bedoeld in artikel 3:

de gegevens opgesomd in de bepaling onder 1°, a) of b), naargelang het geval;

4°

de aanwijzing van de door het pandrecht bezwaarde goederen waarvoor registratie plaatsvindt;

5°

de aanwijzing van de gewaarborgde schuldvorderingen waarvoor registratie plaatsvindt;

6°

het maximale bedrag ten belope waarvan de schuldvorderingen gewaarborgd zijn en waarvoor registratie plaatsvindt;

7°

de verklaring van de pandhouder, de vertegenwoordiger als bedoeld in artikel 3 of hun lasthebber dat de pandhouder of vertegenwoordiger aansprakelijk is voor alle schade ten gevolge van de registratie van onjuiste gegevens.

§ 2

De registratie van het eigendomsvoorbehoud vermeldt de volgende gegevens:

1°: de identiteit van de verkoper:
de gegevens opgesomd in § 1, 1°, a) of b), naargelang het geval;
2°: de identiteit van de koper:
de gegevens opgesomd in § 1, 1°, a) of b), naargelang het geval;
3°: in voorkomend geval de identiteit van de lasthebber van de verkoper:
de gegevens opgesomd in § 1, 1°, a) of b), naargelang het geval;
4°: de aanwijzing van de verkochte goederen waarvoor registratie plaatsvindt;
5°: de aanwijzing van de onbetaalde koopprijs waarvoor registratie plaatsvindt;
6°: de verklaring van de verkoper of van diens lasthebber dat de verkoper aansprakelijk is voor alle schade ten gevolge van de registratie van onjuiste gegevens.

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 36 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf vervangen bij art. 12 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 31 Raadplegen

[

§ 1

Met betrekking tot een geregistreerd pand kunnen de volgende gegevens worden geraadpleegd:

1°: het registratienummer;
2°: de identiteit van de pandhouder of de vertegenwoordiger bedoeld in artikel 3;
3°: de identiteit van de pandgever;
4°: in voorkomend geval, de identiteit van de lasthebber van de pandhouder of van de vertegenwoordiger bedoeld in artikel 3;
5°: de aanwijzing van de door het pandrecht bezwaarde goederen waarvoor registratie heeft plaatsgevonden;
6°: de aanwijzing van de gewaarborgde schuldvorderingen waarvoor registratie heeft plaatsgevonden;
7°: het maximale bedrag ten belope waarvan de schuldvorderingen gewaarborgd zijn waarvoor registratie heeft plaatsgevonden;
8°: de verklaring van de pandhouder, de vertegenwoordiger bedoeld in artikel 3 of hun lasthebber dat de pandhouder of vertegenwoordiger aansprakelijk is voor iedere schade ten gevolge van de registratie van onjuiste gegevens;
9°: de datum van registratie.

§ 2

Met betrekking tot een geregistreerd eigendomsvoorbehoud kunnen de volgende gegevens worden geraadpleegd:

1°: het registratienummer;
2°: de identiteit van de verkoper;
3°: de identiteit van de koper;
4°: in voorkomend geval, de identiteit van de lasthebber van de verkoper;
5°: de aanwijzing van de verkochte goederen waarvoor registratie heeft plaatsgevonden;
6°: de aanwijzing van de onbetaalde koopprijs waarvoor registratie heeft plaatsgevonden;
7°: de verklaring van de verkoper of diens lasthebber dat de verkoper aansprakelijk is voor alle schade ten gevolge van de registratie van onjuiste gegevens;
8°: de datum van de registratie.

]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 37 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf vervangen bij art. 13 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 32 Wijziging

In geval van wijziging van de pandovereenkomst of in geval van onjuiste gegevens is de pandhouder gerechtigd de geregistreerde gegevens te wijzigen, overeenkomstig de overeenkomst en de nadere regels die de Koning heeft bepaald na advies van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.

In geval van een wijziging, geeft het register zowel de oorspronkelijke [registratie] als de wijziging weer.

De pandhouder brengt schriftelijk de pandgever op de hoogte van de wijziging van de registratie.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 38 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 14 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 33 Onjuiste gegevens

Afdeling 3 Tegenwerpelijkheid door buitenbezitstelling van lichamelijke goederen

Wetshistoriek

Opschrift afdeling 3 ingevoegd bij art. 45 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 39 Inbezitstelling

Het pandrecht van een lichamelijk goed is eveneens tegenwerpelijk aan derden wanneer het goed in de feitelijke macht van de schuldeiser of van een overeengekomen derde wordt gesteld.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 46 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 40 Bewijs

De pandovereenkomst kan worden bewezen door alle rechtsmiddelen.

Is de pandgever een consument [in de zin van artikel I.1, 2°, van boek I van het Wetboek van economisch recht], dan dient als bewijs van de overeenkomst een geschrift te worden opgesteld dat naargelang het geval voldoet aan het vereiste [van artikel 8.20 of artikel 8.21 van het Burgerlijk Wetboek].

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 47 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 21 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))) en gewijzigd bij art. 13, 2° Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

Artikel 41 Gevolgen

Tot aan de uitwinning van het pand blijft de pandgever eigenaar van het pand, dat in handen van de pandhouder niets meer is dan een bewaargeving tot waarborg van zijn pandrecht.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 48 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 42 Gebruiksrecht

De pandhouder is niet gerechtigd tot het gebruik van de bezwaarde goederen tenzij en voor zover dit noodzakelijk is voor hun behoud.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 49 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 43 Verplichtingen van de pandhouder

De pandhouder dient voor verpande goederen als een goed pandhouder zorg te dragen.

De pandhouder is, volgens de regels gesteld in de titel “Contracten of verbintenissen uit overeenkomst in het algemeen”, aansprakelijk voor het verlies of de beschadiging van het pand, die het gevolg zijn van zijn nalatigheid.

Door de pandhouder betaalde nuttige kosten tot behoud en tot onderhoud, met inbegrip van de door hem aan het goed verbonden lasten, moeten hem door de pandgever worden terugbetaald.

De pandgever is gerechtigd om op ieder ogenblik de goederen te inspecteren.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 50 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 44 Segregatieplicht

Heeft het pandrecht betrekking op soortzaken, dan rust, behoudens andersluidende overeenkomst, op de pandhouder of op de overeengekomen derde de verplichting ze gescheiden te houden van soortgelijke zaken.

Als de goederen werden vermengd, moet de pandhouder bij de beëindiging van de pandovereenkomst aan de pandgever dezelfde hoeveelheid van soortgelijke zaken teruggeven.

Na beslag, faillissement of een andere situatie van samenloop die het vermogen van de pandhouder of de overeengekomen derde betreft, kan de pandgever zijn rechten uitoefenen op de afgescheiden goederen. Als de goederen werden vermengd, worden de op dat tijdstip voorhanden zijnde goederen geacht de verpande goederen te zijn ten belope van de verpande hoeveelheid. Als er meerdere pandgevers zijn, doen zij hun aanspraken op de vermengde goederen gelden in verhouding tot hun rechten.

De bewijslast van een tekortkoming van de pandhouder berust bij de pandgever.

De partijen kunnen bij de totstandkoming van de pandovereenkomst of op een later tijdstip overeenkomen over de wijze van uitwinning.

[Indien binnen de termijn voorzien in het eerste lid van artikel 48 of in voorkomend geval in artikel 49 de uitwinning niet wordt opgeschort overeenkomstig artikel 54 is de pandhouder gerechtigd een gerechtsdeurwaarder te gelasten om bezit te nemen van de verpande goederen en is de pandgever gehouden tot afgifte van de verpande goederen.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 55 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 23 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))), en gewijzigd bij art. 162 Wet 2 mei 2019 (BS 21 mei 2019).

Artikel 48 Kennisgeving

De pandhouder die tot uitwinning wenst over te gaan, moet daarvan ten minste tien dagen vooraf [bij aangetekende zending met ontvangstbewijs of gerechtsdeurwaardersexploot] kennisgeven aan de schuldenaar en in voorkomend geval aan de derdepandgever.

De kennisgeving dient ook te worden gedaan [bij aangetekende zending] aan de andere pandhouders en aan hen die op de bezwaarde goederen beslag hebben gelegd.

De kennisgeving maakt melding van het bedrag van de gewaarborgde schuldvordering op het tijdstip van deze kennisgeving, een omschrijving van de bezwaarde goederen, de voorgenomen wijze van uitwinning en het recht van de schuldenaar of de pandgever om de goederen te bevrijden door de betaling van de gewaarborgde schuldvordering.

Artikel 54 Rechterlijke controle

[Indien de pandgever geen consument is, kunnen de pandgever en in geval van een derde-pandgever, de schuldenaar van de gewaarborgde verbintenissen, zich binnen de toepasselijke termijn bepaald in de artikelen 48 en 49 tot de rechter wenden om zich te verzetten tegen de uitwinning.]

[Ter beslechting van ieder ander geschil dat bij de uitwinning kan rijzen of indien de pandgever een consument is in de zin van artikel I, 1, 2°, van boek I van het Wetboek van economisch recht, kunnen de pandhouder, de pandgever en belanghebbende derden zich op ieder ogenblik tot de rechter wenden.]

De vordering schort de uitwinning van het pand op.

De zaak wordt ingeleid bij dagvaarding of bij verzoekschrift op tegenspraak overeenkomstig artikel 1034bis en volgende van het Gerechtelijk Wetboek.

De rechter doet uitspraak bij voorrang boven alle zaken.

Hij doet bij voorraad uitspraak en zijn beschikking heeft dan ook geen gezag van gewijsde.

De beschikking is niet vatbaar voor verzet of hoger beroep.

Zij wordt onmiddellijk bij gerechtsbrief ter kennis gebracht aan de partijen. Deze kennisgeving doet de termijn lopen voor het cassatieberoep.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 62 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))), en gewijzigd bij art. 164, 1° en 2° Wet 2 mei 2019 (BS 21 mei 2019).

Artikel 55 Verdeling

Het bedrag dat voortvloeit uit de uitwinning wordt toegerekend op de gewaarborgde schuldvordering en de redelijke kosten van uitwinning.

Zijn er meerdere pandhouders dan wordt de netto-opbrengst tussen hen verdeeld volgens hun rang overeenkomstig artikelen 57 en 58.

Het eventueel saldo komt toe aan de pandgever.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 63 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 56 Rechterlijke controle a posteriori

Na de voltooiing van de uitwinning kan iedere belanghebbende partij zich tot de rechter wenden bij betwisting over de wijze van uitwinning of de aanwending van de opbrengst.

De vordering wordt ingesteld uiterlijk binnen [een termijn van een maand] vanaf de kennisgeving van het einde van de uitwinning door de pandhouder aan de in artikel 48, eerste en tweede lid, bedoelde personen.

De kennisgeving geschiedt bij een aangetekende zending.

[

De belanghebbenden aan wie geen kennis wordt gegeven in de zin van het tweede lid, stellen hun vordering uiterlijk in binnen een termijn van drie maanden vanaf het einde van de uitwinning.

]

De zaak wordt ingeleid bij dagvaarding of bij verzoekschrift op tegenspraak overeenkomstig artikel 1034bis en volgende van het Gerechtelijk Wetboek.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 64 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 24 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Afdeling 5 Rangconflicten

Wetshistoriek

Opschrift afdeling 5 ingevoegd bij art. 65 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 57 Anterioriteitsregel

[Het pandrecht heeft voorrang op alle jongere rechten op de verpande goederen, onverminderd de artikelen 21 tot 26 van Titel XVIII van Boek III van dit Wetboek.]

Zijn er meerdere pandhouders, dan wordt hun rangorde bepaald naar de datum van de registratie of van de bezitsverkrijging.

Pandhouders die op dezelfde dag hebben geregistreerd of het bezit hebben verkregen, staan in gelijke rang.

Indien de verpande goederen onroerend zijn geworden, wordt de rangorde tussen de pandhouder en een hypothecaire of een op de onroerende goederen bevoorrechte schuldeiser bepaald volgens de datum van de registratie en die van de inschrijving van de hypotheek of het voorrecht.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 66 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 25 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 58 Superprioriteit

Een pandrecht dat gebaseerd is op een retentierecht voor een schuldvordering tot behoud van de zaak gaat boven alle pandhouders.

Onder voorbehoud van het eerste lid, gaan de onbetaalde verkoper die zich de eigendom heeft voorbehouden, de bevoorrechte verkoper en het voorrecht van de onderaannemer voor op de pandhouders op deze goederen.

Ingevoegd bij art. 79 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Hoofdstuk 2 Eigendomsvoorbehoud

Wetshistoriek

Opschrift vervangen bij art. 80 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 69 Geschrift

Roerende goederen, verkocht met een beding dat de eigendomsoverdracht opschort tot de volledige betaling van de prijs, kunnen worden teruggevorderd wanneer de koper in gebreke blijft de koopprijs te betalen voor zover dit schriftelijk is opgesteld uiterlijk op het ogenblik van de levering van het goed.

Is de koper een consument [in de zin van artikel I.1, 2° van boek I van het Wetboek van economisch recht], dan dient de instemming van de koper uit het geschrift te blijken.

Het terugvorderingsrecht krachtens een beding van eigendomsvoorbehoud kan worden uitgeoefend ongeacht de juridische aard van de overeenkomst waarin het is opgenomen.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2085 vernummerd tot art. 69 en vervangen bij art. 81 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 29 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 70 Zakelijke subrogatie, verwerking en vermenging

De artikelen 9, 18[, 20 en 23, lid 1] zijn van toepassing.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2086 vernummerd tot art. 70 en vervangen bij art. 82 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), zelf gewijzigd bij art. 30 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 71 Onroerendmaking

Zijn de verkochte goederen onroerend door incorporatie geworden, dan blijft het eigendomsvoorbehoud behouden op voorwaarde van registratie in het pandregister.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2087 vernummerd tot art. 71 en vervangen bij art. 83 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 72 Verrijkingsverbod

De verkoper verrekent de waarde van het teruggevorderde goed met zijn schuldvordering. Overtreft deze waarde het bedrag van de schuldvordering dan is de verkoper tot afdracht aan de koper verplicht van het saldo.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2088 vernummerd tot art. 72 en vervangen bij art. 84 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Het retentierecht dat betrekking heeft op een roerend lichamelijk goed is tegenwerpelijk aan andere schuldeisers van de schuldenaar en aan derden die een recht op het goed hebben verkregen nadat de schuldeiser de feitelijke macht over het goed heeft verworven.

Het retentierecht dat betrekking heeft op een roerend lichamelijk goed is eveneens tegenwerpelijk aan derden met een ouder recht, op voorwaarde dat de schuldeiser bij de inontvangstneming van het goed mocht aannemen dat de schuldenaar bevoegd was om dit goed aan een retentierecht te onderwerpen.

Wetshistoriek

Oorspronkelijk art. 2091 vernummerd tot art. 75 en vervangen bij art. 88 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Artikel 76 Pandrecht

Het retentierecht geeft aanleiding tot een in artikel 1 bedoeld preferentieel recht van pandhouder.

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 89 Wet 11 juli 2013 (BS 2 augustus 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 januari 2018 (art. 109, zelf gewijzigd bij art. 36 Wet 25 december 2016 (BS 30 december 2016 (ed. 1))).

Titel XVIII Voorrechten en hypotheken

Wetshistoriek

Titel XVIII (art. 2092-2203) vervangen bij art. 1 W. 16 december 1851 (B.S., 22 december 1851).

Titel XIX

Wetshistoriek

Titel XIX (art. 2204-2218) opgeheven bij art. 2 (art. 24) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967).

Voorgeschiedenis

Titel XIX (art. 2204-2218) vervangen bij art. 1 tot 13 W. 15 augustus 1854.

Artikel 2204 ? 2218 (oud art. 2204 - 2218)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 2 (art. 24) W. 10 oktober 1967 (B.S., 31 oktober 1967).

Voorgeschiedenis

Vervangen bij art. 1 tot 13 W. 15 augustus 1854.

Titel XX Verjaring

Eerste hoofdstuk Algemene bepalingen

Artikel 2219

Verjaring is een middel om, door verloop van een zekere tijd en onder de voorwaarden die de wet bepaalt, iets te verkrijgen of van een verbintenis bevrijd te worden.

Artikel 2220

Men kan vooraf geen afstand doen van de verjaring; men kan wel afstand doen van een verkregen verjaring.

Artikel 2221

Afstand van verjaring geschiedt uitdrukkelijk of stilzwijgend; de stilzwijgende afstand wordt afgeleid uit een daad die doet veronderstellen dat men zijn verkregen recht heeft laten varen.

Artikel 2222

Hij die niet kan vervreemden, kan geen afstand doen van een verkregen verjaring.

Artikel 2223

De rechter mag het middel van verjaring niet ambtshalve toepassen.

[

In afwijking van het eerste lid mag de rechter het middel van verjaring ambtshalve toepassen in het kader van de rechtsplegingen met betrekking tot betaling van een geldschuld ingesteld door een onderneming als bedoeld in artikel I.1, eerste lid, 1°, van het Wetboek van economisch recht, tegen een consument als bedoeld in artikel I.1, eerste lid, 2°, van het Wetboek van economisch recht.

]

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 2 Wet 15 mei 2024 (BS 1 juli 2024), met ingang van 1 oktober 2024 (art. 19).

Artikel 2224

Men kan zich op verjaring beroepen in elke staat van het geding, zelfs voor het hof van beroep, tenzij de omstandigheden doen vermoeden dat de partij die zich op het middel van verjaring niet heeft beroepen, daarvan afstand heeft gedaan.

Artikel 2225

Schuldeisers, of alle andere personen die er belang bij hebben dat de verjaring verkregen is, kunnen zich daarop beroepen, hoewel de schuldenaar of de eigenaar ervan afstand doet.

Artikel 2226

Men kan door verjaring de eigendom niet verkrijgen van zaken die buiten de handel zijn.

Artikel 2227

De Staat, de openbare instellingen en de gemeenten zijn aan dezelfde verjaringen onderworpen als bijzondere personen en kunnen zich eveneens daarop beroepen.

Hoofdstuk II

Wetshistoriek

[...]

Men kan verjaring verkrijgen in strijd met zijn titel, in die zin dat men zich door verjaring bevrijdt van de verbintenis die men heeft aangegaan.

Hoofdstuk IV Oorzaken die de verjaring stuiten of schorsen

Eerste afdeling Oorzaken die de verjaring stuiten

Artikel 2242

Stuiting van de verjaring kan of natuurlijk of burgerlijk zijn.

Artikel 2243

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 29, 7° Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

Artikel 2244

[§ 1 ]

Een dagvaarding voor het gerecht, een bevel tot betaling, [, een aanmaning tot betaling als bedoeld in artikel 1394/21 van het Gerechtelijk Wetboek] of een beslag, betekend aan hem die men wil beletten de verjaring te verkrijgen, vormen burgerlijke stuiting.

[Een dagvaarding voor het gerecht stuit de verjaring tot het tijdstip waarop een definitieve beslissing wordt uitgesproken.

Voor de toepassing van deze afdeling heeft een beroep tot vernietiging van een administratieve handeling bij de Raad van State [of een door de Staat, Gemeenschappen of Gewesten opgericht administratief rechtscollege] dezelfde gevolgen ten opzichte van de vordering tot herstel van de schade veroorzaakt door de [...] administratieve handeling als een dagvaarding voor het gerecht.]

[§ 2

Onverminderd [de artikelen 5.231 en 5.233], stuit een ingebrekestelling bij aangetekende zending met ontvangstbewijs verzonden door de advocaat van de schuldeiser, de gerechtsdeurwaarder daartoe aangesteld door de schuldeiser of de persoon die krachtens artikel 728, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek in rechte mag verschijnen namens de schuldeiser, naar de schuldenaar met woonplaats, verblijfplaats of maatschappelijke zetel in België, tevens de verjaring en doet zij een nieuwe termijn van een jaar ingaan, evenwel zonder dat de vordering vóór de vervaldag van de initiële verjaringstermijn kan verjaren. De stuitende werking van deze ingebrekestelling is slechts eenmalig, onverminderd andere stuitingsoorzaken.

Indien de door de wet bepaalde verjaringstermijn minder dan één jaar bedraagt, is de duur van de verlenging dezelfde als deze van de verjaringstermijn.

De verjaring wordt gestuit op het ogenblik van de verzending van de ingebrekestelling bij aangetekende zending met ontvangstbewijs. De advocaat van de schuldeiser, de gerechtsdeurwaarder daartoe aangesteld door de schuldeiser of de persoon die krachtens artikel 728, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek in rechte mag verschijnen namens de schuldeiser vergewist zich van de juiste gegevens van de schuldenaar aan de hand van een administratief document van minder dan een maand oud. Ingeval de bekende verblijfplaats verschilt van de woonplaats, zendt de advocaat van de schuldeiser, de gerechtsdeurwaarder daartoe aangesteld door de schuldeiser of de persoon die krachtens artikel 728, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek in rechte mag verschijnen namens de schuldeiser, een kopie van zijn aangetekende zending naar die verblijfplaats.

Om een verjaringsstuitende werking te hebben, moet de ingebrekestelling volledig en uitdrukkelijk de volgende vermeldingen bevatten:

1°: de gegevens van de schuldeiser: voor een natuurlijke persoon, de naam, de voornaam en het adres van de woonplaats, of, in voorkomend geval, van de verblijfplaats of van de gekozen woonplaats, overeenkomstig de artikelen 36 en 39 van het Gerechtelijk Wetboek; voor een rechtspersoon, de juridische vorm, de benaming en het adres van de maatschappelijke zetel of, in voorkomend geval, van de administratieve zetel, overeenkomstig artikel 35 van het Gerechtelijk Wetboek;
2°: de gegevens van de schuldenaar: voor een natuurlijke persoon, de naam, de voornaam en het adres van de woonplaats, of, in voorkomend geval, van de verblijfplaats of van de gekozen woonplaats, overeenkomstig de artikelen 36 en 39 van het Gerechtelijk Wetboek; voor een rechtspersoon, de juridische vorm, de benaming en het adres van de maatschappelijke zetel of, in voorkomend geval, van de administratieve zetel, overeenkomstig artikel 35 van het Gerechtelijk Wetboek;
3°: de beschrijving van de verbintenis die de schuldvordering heeft doen ontstaan;
4°: indien de schuldvordering betrekking heeft op een geldsom, de verantwoording van alle bedragen die van de schuldenaar worden geëist, met inbegrip van de schadevergoeding en de verwijlinteresten;
5°: de termijn waarbinnen de schuldenaar zijn verbintenissen kan nakomen alvorens bijkomende invorderingsmaatregelen kunnen worden getroffen;
6°: de mogelijkheid in rechte op te treden met het oog op de uitwerking van andere invorderingsmaatregelen indien de schuldenaar niet binnen de vastgestelde termijn reageert;
7°: de verjaringsstuitende werking van deze ingebrekestelling;
8°: de handtekening van de advocaat van de schuldeiser, van de gerechtsdeurwaarder daartoe aangesteld door de schuldeiser of van de persoon die krachtens artikel 728, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek in rechte mag verschijnen namens de schuldeiser.

]

Wetshistoriek

§ 1 gewijzigd bij art. 2 W. 25 juli 2008 (B.S., 22 augustus 2008), van toepassing op beroepen tot vernietiging die bij de Raad van State zijn ingediend vóór 1 september 2008 (art. 4, lid 1), genummerd bij art. 2 Wet 23 mei 2013 (BS 1 juli 2013 (ed. 1)), gewijzigd bij art. 160 Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017), bij arrest GwH nr. 40/2019, 28 februari 2019 (BS 25 maart 2019) en bij art. 2 Wet 24 februari 2022 (BS 16 januari 2024).

§ 2 ingevoegd bij art. 2 Wet 23 mei 2013 (BS 1 juli 2013 (ed. 1)).

§ 2, lid 1 gewijzigd bij art. 28 Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Toepasselijkheid (federaal)

Artikel 2244, § 1, derde lid, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het geen verjaringstuitende werking toekent aan de bij de Raad van State ingestelde beroepen die niet tot een vernietigingsarrest leiden (GwH nr. 148/2018, 8 november 2018 (prejudiciële vraag) (BS 7 maart 2019) en GwH nr. 175/2018, 6 december 2018 (prejudiciële vraag) (BS 15 maart 2019)).

Artikel 2244, § 1, derde lid, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de verjaringstuitende werking verbonden aan de beroepen die worden ingesteld voor de Raad van State niet ten goede komt aan de personen die worden benadeeld door de nietigverklaring van de bestreden administratieve handeling (GwH nr. 21/2021, 11 februari 2021 (prejudiciële vraag) (Website Grondwettelijk Hof)).

Artikel 2244, geïnterpreteerd in die zin dat een onregelmatig bevel tot betaling of een handeling die ermee is gelijkgesteld, zoals een onregelmatig dwangbevel, de verjaringstermijn niet stuit, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

Dezelfde bepaling, geïnterpreteerd in die zin dat een onregelmatig bevel tot betaling of een handeling die ermee is gelijkgesteld, zoals een onregelmatig dwangbevel, de verjaringstermijn stuit, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet (GwH nr. 44/2021, 11 maart 2021 (prejudiciële vragen) (Website Grondwettelijk Hof)).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 3 Wet 24 februari 2022 (BS 16 januari 2024).

Artikel 2245

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 29 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950).

Artikel 2246

Ook de dagvaarding voor een onbevoegde rechter stuit de verjaring.

Toepasselijkheid (federaal)

Artikel 2246, geïnterpreteerd in die zin dat een onregelmatig bevel tot betaling of een handeling die ermee is gelijkgesteld, zoals een onregelmatig dwangbevel, de verjaringstermijn niet stuit, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

Artikel 2247

[...]

Indien de eiser afstand doet van zijn eis,

[...]

Of indien zijn eis wordt afgewezen.

Wordt de stuiting voor niet bestaande gehouden.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 28, 29° W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950) en bij art. 2 Wet 16 juli 2012 (BS 3 augustus 2012).

Toepasselijkheid (federaal)

Artikel 2247, geïnterpreteerd in die zin dat een onregelmatig bevel tot betaling of een handeling die ermee is gelijkgesteld, zoals een onregelmatig dwangbevel, de verjaringstermijn niet stuit, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

Artikel 2248

De erkenning van het recht van hem tegen wie de verjaring loopt, door de schuldenaar of de bezitter gedaan, stuit de verjaring.

Artikel 2249

De ingebrekestelling van een der hoofdelijke schuldenaars, overeenkomstig de bovenstaande artikelen, of de erkenning van de schuld door hem gedaan, stuit de verjaring tegen alle overige, zelfs tegen hun erfgenamen.

De ingebrekestelling van een der erfgenamen van een hoofdelijke schuldenaar, of de erkenning van de schuld door die erfgenaam stuit de verjaring niet ten aanzien van de overige medeërfgenamen, zelfs niet in het geval van een hypothecaire schuld, tenzij de verbintenis ondeelbaar is.

Die ingebrekestelling of die erkenning stuit de verjaring ten aanzien van de overige medeschuldenaars slechts voor het aandeel waarvoor die erfgenaam verbonden is.

Om de verjaring ten aanzien van de overige medeschuldenaars te stuiten voor het geheel, is vereist de ingebrekestelling van alle erfgenamen van de overleden schuldenaar, of de erkenning door al die erfgenamen.

Artikel 2250

De ingebrekestelling van de hoofdschuldenaar, of de erkenning van de schuld door hem gedaan, stuit de verjaring tegen de borg.

Afdeling II Oorzaken die de loop van de verjaring schorsen

Artikel 2251

De verjaring loopt tegen alle personen, behalve tegen hen voor wie de wet uitzondering maakt.

Artikel 2252

De verjaring loopt niet tegen minderjarigen en [beschermde personen wat betreft de handelingen waarvoor zij krachtens artikel 492/1 onbekwaam werden verklaard], behoudens hetgeen in artikel 2278 bepaald is, en met uitzondering van de andere bij de wet bepaalde gevallen.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 145 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen: art. 227 tot 230 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)).

Artikel 2253

De verjaring loopt niet tussen echtgenoten.

Artikel 2254

[De verjaring loopt tegen de echtgenoot aan wie het bestuur van zijn goederen is ontnomen, behoudens zijn verhaal op de andere echtgenoot of op de lasthebber, in geval van nalatigheid.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 4 (art. 17) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 2255 ? 2256 (oud art. 2255 - 2256)

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 4 (art. 18) W. 14 juli 1976 (B.S., 18 september 1976).

Artikel 2257

De verjaring loopt niet:

: Ten aanzien van een schuldvordering die van een voorwaarde afhangt, zolang die voorwaarde niet vervuld is;
: Ten aanzien van een vordering tot vrijwaring, zolang de uitwinning niet heeft plaatsgehad;
: Ten aanzien van een schuldvordering die op een bepaalde dag vervalt, zolang die dag niet verschenen is.

Artikel 2258

De verjaring loopt niet tegen de erfgenaam onder voorrecht van boedelbeschrijving, ten aanzien van zijn schuldvorderingen ten laste van de nalatenschap.

Zij loopt tegen een onbeheerde nalatenschap, hoewel er geen curator is aangesteld.

Artikel 2259

Zij loopt eveneens gedurende de drie maanden die voor het opmaken van de boedelbeschrijving en de veertig dagen die voor het beraad zijn verleend.

Hoofdstuk V Tijd die voor de verjaring vereist is

Eerste afdeling Algemene bepalingen

Artikel 2260

De verjaring wordt gerekend bij dagen, niet bij uren.

Artikel 2261

Zij is verkregen, wanneer de laatste dag van de vereiste tijd verlopen is.

Afdeling II Algemene termijnen van verjaring

Wetshistoriek

Opschrift vervangen bij art. 7 W. 10 juni 1998 (B.S., 17 juli 1998).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen: zie art. 10-12 W. 10 juni 1998 (B.S., 17 juli 1998).

Artikel 2262

[Alle zakelijke rechtsvorderingen verjaren door verloop van dertig jaar, zonder dat hij die zich op deze verjaring beroept, verplicht is daarvan enige titel te vertonen of dat men hem de exceptie van kwade trouw kan tegenwerpen.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 4 W. 10 juni 1998 (B.S., 17 juli 1998).

Artikel 2262bis

§ 1

Alle persoonlijke rechtsvorderingen verjaren door verloop van tien jaar.

In afwijking van het eerste lid verjaren alle rechtsvorderingen tot vergoeding van schade op grond van buitencontractuele aansprakelijkheid door verloop van vijf jaar vanaf de dag volgend op die waarop de benadeelde kennis heeft gekregen van de schade of van de verzwaring ervan en van de identiteit van de daarvoor aansprakelijke persoon.

De in het tweede lid vermelde vorderingen verjaren in ieder geval door verloop van twintig jaar vanaf de dag volgend op die waarop het feit waardoor de schade is veroorzaakt, zich heeft voorgedaan.

§ 2

Indien een in kracht van gewijsde gegane beslissing over een vordering tot vergoeding van schade enig voorbehoud heeft erkend, dan is de eis die strekt om over het voorwerp van dat voorbehoud vonnis te doen wijzen, ontvankelijk gedurende twintig jaar na de uitspraak.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 5 W. 10 juni 1998 (B.S., 17 juli 1998).

Toepasselijkheid (federaal)

In de interpretatie volgens welke verschillende verjaringstermijnen van toepassing zijn op de vordering tot vergoeding van schade die de cliënt van een notaris is berokkend wegens een fout van die laatste naargelang die fout is begaan naar aanleiding van het opstellen van een onderhandse akte of van een authentieke akte, schendt artikel 2262bis, § 1, eerste en tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, in samenhang gelezen met artikel 2276quinquies ervan, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

In de interpretatie volgens welke eenzelfde verjaringstermijn van tien jaar van toepassing is op de vordering tot vergoeding van schade die de cliënt van een notaris is berokkend wegens een fout van die laatste wanneer die fout is begaan naar aanleiding van het opstellen van een onderhandse akte of van een authentieke akte, schendt artikel 2262bis, § 1, eerste en tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, in samenhang gelezen met artikel 2276quinquies ervan, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet (GwH nr. 150/2012, 13 december 2012 (prejudiciële vraag) (BS 29 januari 2013)).

Artikel 2262bis, § 1, eerste lid, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het als gevolg kan hebben dat de verjaringstermijn voor rechtsvorderingen uit derdenbedingen verstrijkt vooraleer de begunstigde van het derdenbeding kennis ervan heeft of redelijkerwijze ervan dient te hebben. (GwH nr. 164/2014, 6 november 2014 (prejudiciële vraag) (BS 15 januari 2015)).

Artikel 2262bis schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre de burgerlijke rechtsvordering tot vergoeding van de schade die uit een mededingingsinbreuk voortvloeit, kan verjaren vooraleer een in kracht van gewijsde gegane uitspraak het bestaan van een mededingingsinbreuk vaststelt (GwH nr. 38/2016, 10 maart 2016 (prejudiciële vraag) (BS 24 mei 2016)).

Artikel 2262bis, § 1, eerste lid, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het tot gevolg kan hebben dat, in geval van veinzing, de verjaringstermijn die van toepassing is op de vorderingen tot nietigverklaring die zijn gericht tegen de tegenbrief, verstrijkt vooraleer de belanghebbende derde kennis van het bestaan ervan heeft of redelijkerwijze kennis ervan kon hebben (GwH nr. 117/2024, 7 november 2024 (Website Grondwettelijk Hof)).

Artikel 2263

Na verloop van [acht] jaren, te rekenen van de dagtekening van de laatste titel, kan de schuldenaar van een rente genoodzaakt worden om op zijn kosten aan zijn schuldeiser of aan diens rechtverkrijgenden een nieuwe titel te verschaffen.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 6 W. 10 juni 1998 (B.S., 17 juli 1998).

Artikel 2264

Afdeling IV Enige bijzondere verjaringen

Artikel 2271

De rechtsvordering van meesters en onderwijzers in kunsten en wetenschappen, wegens de lessen die zij bij de maand geven;

Die van hotelhouders en tafelhouders, wegens het verschaffen van woning en kost;

Die van arbeiders en werklieden, tot betaling van hun daghuur, hun leveringen en hun loon,

Verjaren door verloop van zes maanden.

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 15 W. 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten (B.S., 22 augustus 1978).

Artikel 2272

[...]

[De rechtsvordering] van [gerechtsdeurwaarders] tot betaling van hun loon voor de akten die zij betekenen, en voor de opdrachten die zij uitvoeren;

Die van kooplieden, wegens de koopwaren die zij verkopen aan personen die geen koopman zijn;

Die van kostschoolhouders, tot betaling van het kostgeld van hun leerlingen; en van andere meesters, tot betaling van het leergeld;

Die van dienstboden die zich bij het jaar verhuren, tot betaling van hun loon,

verjaren door verloop van een jaar.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 48, § 4 W. 5 juli 1963 (B.S., 17 juli 1963) en bij art. 63 W. 6 augustus 1993 (B.S., 9 augustus 1993).

Toepasselijkheid (federaal)

–: Artikel 2272, tweede lid schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in de interpretatie dat die bepaling niet van toepassing is op de rechtsvordering van een autonoom overheidsbedrijf voor de levering van “koopwaren” in de zin van die bepaling.
–: Diezelfde bepaling schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet in de interpretatie dat die bepaling van toepassing is op de rechtsvorderingen van een autonoom overheidsbedrijf voor de levering van “koopwaren” in de zin van de voormelde bepaling.
–: Diezelfde bepaling schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet in zoverre zij uitsluitend van toepassing is op rechtsvorderingen voor de levering van “koopwaren” en niet op rechtsvorderingen voor de levering van diensten (Grondwettelijk Hof nr. 88/2007, 20 juni 2007 (prejudiciële vraag) (B.S., 31 juli 2007)).

Artikel 2273

[De rechtsvordering van de verhuurders tot betaling van het bedrag dat volgt uit de aanpassing van de huurprijs aan de kosten van levensonderhoud verjaart door verloop van een jaar.

De rechtsvordering van de huurders tot teruggave van het te veel betaalde verjaart door verloop van een jaar vanaf de verzending van het verzoek bepaald bij artikel 1728quater.]

Wetshistoriek

Vervangen bij art. 8 W. 29 december 1983 (B.S., 30 december 1983), met ingang van 1 januari 1984 (art. 15).

Artikel 2274

De verjaring, in de voorgaande gevallen bepaald, heeft plaats, hoewel men met de verstrekkingen, leveringen, diensten en werken is voortgegaan.

Zij houdt slechts op te lopen, indien er een afgesloten rekening, een onderhandse of authentieke schuldbekentenis bestaat, ofwel een dagvaarding voor het gerecht, waarop geen verval van instantie is gevolgd.

Artikel 2275

Niettemin kunnen zij tegen wie men zich op de verjaringen beroept, aan hen die zich erop beroepen, de eed opdragen omtrent de vraag of de zaak werkelijk betaald is.

De eed kan worden opgedragen aan de weduwen en aan de erfgenamen, of aan de voogden van de laatstgenoemden, indien deze minderjarig zijn, opdat zij verklaren dat zij niet weten dat de zaak verschuldigd is.

Artikel 2276

Rechters en pleitbezorgers zijn niet meer verantwoordelijk voor de stukken, wanneer vijf jaren zijn verlopen sinds het geding is uitgewezen.

Eveneens zijn gerechtsdeurwaarders daarvoor niet meer verantwoordelijk na verloop van twee jaren sinds de uitvoering van hun opdracht of de betekening van de akten waarmee zij belast waren.

Artikel 2276bis

§ 1

De advocaten zijn ontlast van hun beroepsaansprakelijkheid en zijn niet meer verantwoordelijk voor de bewaring van de stukken vijf jaar na het beëindigen van hun taak.

Deze verjaring is niet van toepassing wanneer de advocaat uitdrukkelijk met het bewaren van bepaalde stukken is belast.

§ 2

De vordering van de advocaten tot betaling van kosten en ereloon verjaart na verloop van vijf jaar na het beëindigen van hun taak.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 1 W. 8 augustus 1985 (B.S., 14 september 1985).

Artikel 2276ter

§ 1

Deskundigen zijn ontlast van hun beroepsaansprakelijkheid en zijn niet meer verantwoordelijk voor de bewaring van de stukken tien jaar na het beëindigen van hun taak of, als deze hun krachtens de wet werd opgedragen, vijf jaar na de indiening van hun verslag.

Deze verjaring is niet van toepassing wanneer een deskundige uitdrukkelijk met het bewaren van bepaalde stukken is belast.

§ 2

De vordering van deskundigen tot betaling van kosten en ereloon verjaart na verloop van vijf jaar.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 1 W. 19 februari 1990 (B.S., 30 mei 1990).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 2 W. 19 februari 1990 (B.S., 30 mei 1990).

Artikel 2276quater

De schuldbemiddelaars zijn ontlast van hun beroepsaansprakelijkheid vijf jaar na het beëindigen van hun taak.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 15 W. 5 juli 1998 (B.S., 31 juli 1998), met ingang van 1 januari 1999 (art. 21).

Artikel 2276quinquies

Voor de beroepsaansprakelijkheid van de notarissen gelden de gemeenrechtelijke verjaringstermijnen, behoudens voor de beroepsaansprakelijkheid betreffende de laatste wilsbeschikkingen en de contractuele erfstellingen waarvoor de verjaringstermijn begint te lopen vanaf het overlijden van de betrokkene die de laatste wilsbeschikking of de contractuele erfstelling deed.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 47 W. 4 mei 1999 (B.S., 1 oktober 1999), met ingang van 1 januari 2000 (art. 58).

Artikel 2277

Termijnen van altijddurende renten en van lijfrenten;

[Schuldvorderingen wegens levering van goederen en diensten via distributienetten voor water, gas of elektriciteit of de levering van elektronische communicatiediensten of omroeptransmissie- en omroepdiensten via elektronische communicatienetwerken verjaren na verloop van vijf jaren;]

[Schuldvorderingen van buitengewone kosten bedoeld in artikel 203bis, § 3.]

Die van uitkeringen tot levensonderhoud;

Huren van huizen en pachten van landeigendommen;

Interesten van geleende sommen, en, in het algemeen, al hetgeen betaalbaar is bij het jaar of bij kortere termijnen;

Verjaren door verloop van vijf jaren.

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 48 Wet 6 juli 2017 (BS 24 juli 2017) en bij art. 126 Wet 21 december 2018 (BS 31 december 2018 (ed. 1)).

Toepasselijkheid (federaal)

Artikel 2277, in die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin het voorziet, niet van toepassing is op de periodieke schulden met betrekking tot de levering van leidingwater, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

In die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin zij voorziet, van toepassing is op de periodieke schulden met betrekking tot de levering van leidingwater, schendt dezelfde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet (Arbitragehof nr. 15/2005, 19 januari 2005 (prejudiciële vraag) (B.S., 10 maart 2005)).

In die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin artikel 2277 voorziet niet van toepassing is op de periodieke schulden in verband met het verstrekken van mobiele telefonie, schendt die bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

In die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin diezelfde bepaling voorziet van toepassing is op de periodieke schulden in verband met het verstrekken van mobiele telefonie, schendt zij de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet (Arbitragehof nr. 13/2007, 17 januari 2007 (prejudiciële vraag (B.S., 13 maart 2007 (tweede uitg.))).

In die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin artikel 2277 voorziet, niet van toepassing is op de periodieke schulden in verband met de gemeenschappelijke lasten van een mede-eigendom van een gebouw, schendt die bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

In die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin diezelfde bepaling voorziet, van toepassing is op de periodieke schulden in verband met de gemeenschappelijke lasten van een mede-eigendom van een gebouw, schendt zij de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet (GwH nr. 6/2011, 13 januari 2011 (prejudiciële vraag) (BS 1 maart 2011)).

Artikel 2277 schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet.

De ontstentenis van een wetsbepaling die voorziet in een verjaring van de vordering tot terugbetaling van wedden en toelagen daarop die ten onrechte werden betaald door de gemeenten die niet langer is dan de verjaringstermijn van vijf jaar bepaald in artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek of dan de verjaringstermijn die van toepassing is op de vordering tot terugbetaling van wedden en toelagen daarop gericht tegen de ambtenaren van de Staat, een gemeenschap, een gewest of een provincie die zich in dezelfde situatie bevinden, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet (GwH nr. 143/2017, 14 december 2017 (prejudiciële vraag) (BS 4 april 2018)).

Artikel 2277bis

De rechtsvordering van verzorgingsverstrekkers met betrekking tot de door hen geleverde geneeskundige verstrekkingen, diensten en goederen, daar inbegrepen de vordering wegens bijkomende kosten, verjaart ten overstaan van de patiënt door verloop van een termijn van 2 jaar te rekenen vanaf het einde van de maand waarin deze zijn verstrekt.

Dezelfde bepaling is van toepassing voor geneeskundige verstrekkingen, diensten, goederen en bijkomende kosten welke door de verplegings- en verzorgingsinstelling of door derden werden geleverd of gefaktureerd.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 64 W. 6 augustus 1993 (B.S., 9 augustus 1993).

Artikel 2277ter

§ 1

Rechtsvorderingen ingesteld door publieke overheden tot vergoeding van de kosten voor maatregelen tot voorkoming en tot het herstel van milieuschade verjaren door verloop van vijf jaar vanaf de dag waarop de maatregelen geheel zijn voltooid of waarop de aansprakelijke persoon is geïdentificeerd, indien die laatstgenoemde datum later is.

De in het eerste lid vermelde rechtsvorderingen verjaren in ieder geval door verloop van dertig jaar vanaf de dag volgend op die waarop het feit dat tot milieuschade heeft geleid, heeft plaatsgevonden.

§ 2

Milieuschade ten gevolge van nucleaire activiteiten of ten gevolge van activiteiten die hoofdzakelijk de landsverdediging of de internationale veiligheid dienen, alsook milieuschade ten gevolge van oorlogshandelingen, vijandelijkheden, burgeroorlog, oproer of milieuschade ten gevolge van een natuurverschijnsel dat uitzonderlijk, onontkoombaar en onafwendbaar is, of milieuschade ten gevolge van activiteiten die uitsluitend tot doel hebben bescherming te bieden tegen natuurrampen, valt niet onder het toepassingsgebied van dit artikel.]

Wetshistoriek

Ingevoegd bij art. 216 W. 25 april 2007 (B.S., 8 mei 2007 (derde uitg.)).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepaling: art. 219 W. 25 april 2007 (B.S., 8 mei 2007 (derde uitg.)).

Artikel 2278

De verjaringen waarover in de artikelen van deze afdeling gehandeld wordt, lopen tegen minderjarigen en [personen beschermd krachtens artikel 492/1]; behoudens hun verhaal op hun [voogd of bewindvoerder].

Wetshistoriek

Gewijzigd bij art. 146 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)), met ingang van 1 september 2014 (art. 233, zelf vervangen bij art. 22 Wet 12 mei 2014 (BS 19 mei 2014)).

Overgangsbepaling(en)

Overgangsbepalingen: art. 227 tot 230 Wet 17 maart 2013 (BS 14 juni 2013 (ed. 2)).

Artikel 2279

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 29, 9° Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

Voorgeschiedenis

Gewijzigd bij enig art. W. 22 juni 1953 (B.S., 13-14 juli 1953).

Artikel 2280

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 29, 10° Wet 4 februari 2020 (BS 17 maart 2020), met ingang van 1 september 2021 (art. 39).

Titel XXI Kennisgeving

Wetshistoriek

Opschrift ingevoegd bij art. 3 W. 20 oktober 2000 (B.S., 22 december 2000).

Artikel 2281

[...]

Wetshistoriek

Opgeheven bij art. 62, 39° Wet 28 april 2022 (BS 1 juli 2022 (ed. 1)), met ingang van 1 januari 2023 (art. 65).

Voorgeschiedenis

Opgeheven bij art. 29 W. 15 december 1949 (B.S., 1-3 januari 1950), opnieuw opgenomen bij art. 3 W. 20 oktober 2000 (B.S., 22 december 2000) en gewijzigd bij art. 11 Wet 13 april 2019 (BS 14 mei 2019), met ingang van 1 november 2020 (art. 75).

21/03/1804 BW [Oud] Burgerlijk Wetboek

Boek III Op welke wijze eigendom verkregen wordt

Artikel 711

Artikel 712

Artikel 713

Artikel 714

Artikel 715

Artikel 716

Artikel 717

Eerste titel

Eerste hoofdstuk

Artikel 718

Artikel 719

Artikel 720

Artikel 721

Artikel 722

Artikel 723

Artikel 724

Hoofdstuk II

Artikel 725

Artikel 726

Artikel 727

Artikel 728

Artikel 729

Artikel 730

Hoofdstuk III

Eerste afdeling

Artikel 731

Artikel 732

Artikel 733

Artikel 734

Artikel 735

Artikel 736

Artikel 737

Artikel 738

Afdeling II

Artikel 739

Artikel 740

Artikel 741

Artikel 742

Artikel 743

Artikel 744

Afdeling III

Artikel 745

Afdeling IV

Artikel 745bis

Artikel 745ter

Artikel 745quater

Artikel 745quinquies

Artikel 745sexies

Artikel 745septies

Afdeling IVbis

Artikel 745octies

Afdeling V

Artikel 746

Artikel 747

Artikel 748

Artikel 749

Afdeling VI

Artikel 750

Artikel 751

Artikel 752

Artikel 753

Artikel 754

Artikel 754/1

Artikel 755

Hoofdstuk IV

Eerste afdeling

Artikel 756 ? 766 (oud art. 756 - 766)

Afdeling II

Artikel 767

Artikel 768

Artikel 769

Artikel 770

Artikel 771

Artikel 772

Artikel 773

Hoofdstuk V

Eerste afdeling

Artikel 774

21/03/1804 BW
[Oud] Burgerlijk Wetboek